Ακούγοντας κανείς σήμερα τη λέξη εξάρτηση, συχνά τη συνδυάζει με εθισμό στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Ωστόσο ο εθισμός σε βλαβερές για τον ανθρώπινο οργανισμό ουσίες αποτελεί μόνο ένα μικρό κομμάτι των εξαρτήσεων. Αναζητώντας τις ρίζες της λέξης εξάρτηση θα διαπιστώσουμε την πολυπλοκότητα του όρου καθώς και ορισμένες ίσως λανθασμένες αντιλήψεις των ατόμων για το θέμα .Αρχικά το ρήμα εξαρτώ(-άω) στην αρχαία ελληνική γλώσσα συναντάται με τη σημασία κρεμώ από κάπου ή προσδένω σε κάτι. Στην νέα ελληνική η λέξη εξάρτηση χρησιμοποιείται για να δηλώσει προσκόλληση, έλλειψη αυτοτέλειας ή ανεξαρτησίας. Η προσκόλληση δεν αφορά μόνο πράγματα όπως πολλοί ενδεχομένως αντιλαμβάνονται αλλά και πρόσωπα και καταστάσεις, διότι η εξάρτηση εκφράζει τη μη ελεγχόμενη επιθυμία να δημιουργεί κανείς ξανά και ξανά μία ορισμένη βιωματική κατάσταση, όποιες και αν είναι οι συνέπειες για την υγεία, την οικογένεια, την εργασία και ολόκληρη τη ζωή του. Oρισμένοι από τους ειδικούς που ασχολούνται με το θέμα φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται ότι κάθε ανθρώπινη ανάγκη, ακόμα και κάθε ανθρώπινο ενδιαφέρον, μπορεί να δημιουργήσει εξάρτηση. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ συνήθειας και εξάρτησης είναι πολύ λεπτή. Εξαρτημένος χαρακτηρίζεται ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί ένα «μέσο» για να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία και συνεπώς να επιβιώσει. Επιπλέον κάθε είδος εξάρτησης πηγάζει από την προσπάθεια αναπλήρωσης κάποιου κενού η αδυναμίας αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Η συστηματική αποφυγή ενός ανθρώπου να αντιμετωπίσει τα αρνητικά συναισθήματά του μπορεί να τον οδηγήσει σε κάποιου είδους εξάρτηση, προκειμένου να συντηρήσει την άρνησή του για το πρόβλημα ή να μην ασχοληθεί με αυτό. Η εξάρτηση είτε αυτή εκφράζεται με τη μορφή κατάχρησης ουσιών (αλκοόλ, φάρμακα, ναρκωτικά) είτε ως προσκόλληση σε ένα άτομο, αποδεικνύεται επιβλαβής σε όλα τα επίπεδα, σωματικά και ψυχικά. Πρόκειται για μια λανθασμένη επιλογή, έναν «ανθυγιεινό» τρόπο να δραπετεύουμε από τα πράγματα που μας βασανίζουν.

ΕΥΘΥΜΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ