Η αμφίδρομη σχέση γλώσσας- ορθού λόγου είναι αναντίρρητη. Ωστόσο η προβληματική που αναπτύσσεται γύρω από τη γλώσσα μας εντείνεται συνεχώς. Η συγκεκριμένη ποιότητα ελληνικών, η συρρίκνωση του λεξιλογικού πλούτου, οι ασάφειες και η αδικαιολόγητη εισροή ξενικών εκφράσεων , υιοθετούνται με άκριτο τρόπο από την πλειοψηφία του λαού μας. Απαιτείται, λοιπόν, να διερευνήσουμε τους παράγοντες που ευθύνονται για τη φθορά της γλώσσας.

Τα ΜΜΕ έχουν κυριαρχήσει στη ζωή μας με τη συνακόλουθη δύναμη της εικόνας, τα οποία συμβάλλουν στην << διολίσθηση της ελληνικής γλώσσας. Συγκεκριμένα, τα μέσα ενημέρωσης και ειδικά η διαφήμιση περιορίζουν το ρόλο της γλωσσικής επικοινωνίας με τη χρήση λόγου επιγραμματικού και εντυπωσιακού, σκοπεύοντας να πλανέψουν το λαό. Αξίζει να αναφερθεί και η γλωσσική απαιδευσία των δημοσιογράφων , οι οποίοι με τα αδικαιολόγητα λάθη τους επηρεάζουν αρνητικά και υποβαθμίζουν το λόγο των δεκτών. Τέλος, ο λόγος έχει αποκτήσει ένα χαρακτήρα συνοδευτικό της εικόνας. Για παράδειγμα ο κινηματογράφος και η τηλεόραση (πιο εύκολη ενασχόληση με αυτά), παίρνουν τη θέση της λογοτεχνίας και του βιβλίου, γενικότερα στις προτιμήσεις του ατόμου, έχοντας ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση της γλώσσας.

Μία άλλη αιτία του φαινομένου είναι η μίμηση ξενόφερτων λέξεων μέσω της τεχνολογίας. Αρχικά , η αθρόα εισροή ξενικών εκφράσεων είχε ως συνέπεια , ιδιαίτερα η νεολαία να μειώσει σε μεγάλο ποσοστό τη χρήση ελληνικών λέξεων και να μεταχειρίζεται εκφράσεις από ξένες γλώσσες. Επιπλέον αξιοσημείωτο είναι και το λεξιλόγιο που κυριαρχεί στο χώρο της μόδας , της διαφήμισης και της τεχνολογίας, το οποίο εισάγεται και χρησιμοποιείται ταυτόχρονα με τα προϊόντα. Ακόμη στα πλαίσια του πολιτιστικού ιμπεριαλισμού τα ισχυρά κράτη , προκειμένου να επιβληθούν στους αδύναμους, επιβάλλουν παράλληλα και τα δικά τους γλωσσικά στοιχεία από ασθενέστερα οικονομικά λαούς , εφόσον γνωρίζουν την τεράστια δύναμη της γλώσσας σαν μέσο χειραγώγησης.

Όσο δυσεπίλυτο φαντάζει το πρόβλημα της λεξιπενίας, υπάρχουν τρόποι άμβλυνσης του φαινομένου.

Σημαντική είναι η συνδρομή της οικογένειας και του εκπαιδευτικού συστήματος που θέτουν τα βασικά θεμέλια για τη σωστή χρήση της γλώσσας. Αρχικά η οικογένεια οφείλει την παροχή των κατάλληλων πνευματικών ερεθισμάτων στα νέα μέλη, δίνοντας προτεραιότητα στην καλλιέργεια της πνευματικότητας και όχι στην ικανοποίηση επίπλαστων αναγκών. Όσον αφορά στο ρόλο της εκπαίδευσης στο παρόν ζήτημα, έχει χρέος τη συστηματική διδασκαλία της γλώσσας με δελεαστικές μεθόδους έτσι ώστε ο μαθητής να μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τις ιδέες του και να κατακτά βιωματικά τη γλώσσα. Τέλος, οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να εμφυσήσουν στο νέο την αγάπη για τη γλώσσας μας έτσι ώστε να αντιληφθεί ότι η γλώσσα αποτελεί αξία κι όχι χρηστικό εργαλείο.

Καθοριστική θεωρείται και η ευθύνη του ατόμου στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Ειδικότερα, το άτομο αναθεωρώντας τον τρόπο ζωής του και αναπτύσσοντας αληθινές σχέσεις μπορεί να επιτευχθεί μια ολοκληρωμένη επικοινωνία με τους συνανθρώπους του που θα στηρίζεται στη σωστή χρήση ελληνικών. Παράλληλα, έχει χρέος να κατανοήσει την απροσμέτρητη σημασία της γλώσσας για την προσωπική και την εθνική του ταυτότητα. Με αυτόν τον τρόπο θα απαλλαγεί από συμπλέγματα κατωτερότητας και θα νιώσει αυτοπεποίθηση και θαυμασμό για την καταγωγή του.

Σαφέστατα ζούμε σε μια εποχή που τα μέσα ενημέρωσης καθώς και η ξένη κουλτούρα έχουν εισβάλλει με βίαιο τρόπο στη ζωή μας, υποβαθμίζοντας έτσι την ελληνική γλώσσα. Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας , λοιπόν, την αξία της γλώσσας τόσο στην έκφραση όσο και στην επικοινωνία μας και ας προσπαθήσουμε να την καλλιεργήσουμε στη ζωή μας.

ΜΠΟΥΡΤΖΙΛΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ