Πόσες είναι οι περιπτώσεις που τα παιδιά έχουν κοιμηθεί ή έχουν ασχοληθεί με κάτι άλλο πέραν του μαθήματος μέσα στην τάξη; Να σας απαντήσω εγώ.“Απειρες! Και ο λόγος; Ο τρόπος διδασκαλίας είναι βαρετός χωρίς κανένα ίχνος ενδιαφέροντος και «περιέργειας«. Είναι παλιομοδίτικος με την κλασική φιγούρα του καθηγητή στον πίνακα να μονολογεί και να γράφει και τα παιδιά να αποστηθίζουν και να εξετάζονται.

Αυτό πρέπει να αλλάξει. Ο καθηγητής είναι αναγκαίο, σήμερα, να εντάξει στον τρόπο διδασκαλίας του μέσα, με τα οποία θα αφυπνίσει τους μαθητές προς το μονοπάτι της γνώσης. Ένα πολύ καλό μέσο είναι οι νέες τεχνολογίες που έχουν μπει πλέον στη ζωή μας. Με την προβολή εκπαιδευτικού υλικού μέσω του διαδικτύου, ο μαθητής θα ενδιαφερθεί και θα θελήσει να συμμετάσχει στο μάθημα. Και το πιο σημαντικό, από μία μηχανή αποστήθισης θα μετατραπεί σε μια σκεπτόμενη προσωπικότητα. Μέσω του διαδικτύου, ο εκπαιδευτικός έχει τη δυνατότητα να βρίσκει πληροφορίες που του είναι χρήσιμες για το κάθε μάθημα. Για παράδειγμα, στο μάθημα της Λογοτεχνίας, τα παιδιά μέσω του γνωστού σε όλους μας Youtube θα μπορούν να ακούν μελοποιημένα ποιήματα ή απαγγελίες ποιητών. Πράγμα το οποίο, δυστυχώς, δεν συμβαίνει στο σχολείο μας, στο 1ο Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο Πλάκας καθώς τα τεχνολογικά μέσα δεν επαρκούν. Θα έπρεπε σύμφωνα με «μαρτυρίες« παιδιών του σχολείου να υπάρχει ένας προτζέκτορας ή ένας διαδραστικός πίνακας σε κάθε τάξη ώστε να μπορούν οι μαθητές να διδαχθούν πιο δημιουργικά. Με αυτόν τον τρόπο, το μάθημα θα γίνει πιο ευχάριστο και ο μαθητής κάθε φορά που θα μπαίνει στην τάξη δεν θα εύχεται πια να τελειώσει η ώρα για  το διάλειμμα ή για να φύγει. Τώρα, απλά ο καθηγητής προσπαθεί να βρει εύκαιρη αίθουσα με υπολογιστή για να δείξει στους μαθητές το υλικό που έχει σχεδιάσει.

Οφείλω, όμως, να αναγνωρίσω ότι οι καθηγητές μας κάνουν το καλύτερο δυνατόν για να αλλάξουμε «παραστάσεις« . Έχουμε δημιουργήσει κιόλας, στο μάθημα της Λογοτεχνίας ψηφιακά ανθολόγια μέσα στα οποία αναλύουμε τα λογοτεχνικά ρεύματα.

Άλλο ένα πράγμα πολύ σημαντικό το οποίο είναι αναγκαίο να αναπτυχθεί στο σχολείο μας είναι η κριτική σκέψη και ο διάλογος μέσα από συζητήσεις μεταξύ καθηγητών και μαθητών, ώστε οι δεύτεροι να μάθουν ταυτόχρονα να αναπτύσσουν γνώμη και να σέβονται την άποψη του διπλανού τους. Ο καθηγητής φυσικά από την πλευρά του δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατος στις απόψεις του και να τις «επιβάλλει» με το μάθημά του. Ο μαθητής πρέπει να αναπτύσσει μόνος του κριτική σκέψη ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει στο μέλλον αποτελεσματικά τις δυσκολίες που θα προκύψουν και να παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις.

Αυτές είναι ενέργειες οι οποίες, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα για μια εκπαίδευση παραγωγική, δημιουργική και δίκαιη.

Γιώτα Χατζή