Η Μαθηματομουρμούρα

Σήμερα το σχολείο μας, κάνοντας την διαφορά ανάμεσα στα υπόλοιπα σχολεία της Σάμου, δέχτηκε την επίσκεψη έξι προσφύγων. Παιδιά, στην ηλικία μας πάνω κάτω, με μόνες διαφορές μας την καταγωγή, την γλώσσα και το χρώμα. Ήταν φυσιολογικό αρχικά να υπάρχει αμηχανία ανάμεσά μας. Σιγά σιγά όμως, η αμηχανία αντικαταστάθηκε από την συμπάθεια. Επικοινωνούσαμε εύκολα, όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν. Αγώνες ποδοσφαίρου, χοροί (και μαθήματα χορών φυσικά), τσιμπούσι, γέλια, φωτογραφίες, φιλικά χτυπήματα στην πλάτη. Ουσιαστικά, τα παιδιά ήταν κάποια από μας, χωρίς να ξεχωρίζουν.

Ίσως για πολλούς η σημερινή επίσκεψη να μην ήταν τίποτα. Για άλλους, κάτι αδιάφορο. Όμως, κάποιοι μπορεί και να το εκτιμήσουν. Πιθανά να μην είχε την σπουδαιότητα της δωρεάς χιλιάδων ευρώ σε ένα ίδρυμα. Ήταν όμως μια προσφορά. Προσφέραμε σε αυτά τα παιδιά κάποιες όμορφες στιγμές, ξέγνοιαστες. Τους δείξαμε ότι δεν πειράζει που δεν είναι “ίδιοι” με μας, εμείς τους συμπαθούμε έτσι όπως είναι. Δεν βάλαμε ταμπέλες. Τους φωνάζαμε με τα ονόματά τους, όχι με “Αφγανέ” ή “μαύρε’. Στο προαύλιο του σχολείου μας, τόσες κουλτούρες, τόσοι διαφορετικοί πολιτισμοί, δεν μετρούσαν διαφορές, μα ομοιότητες.

Οι άνθρωποι τείνουν να ξεχνούν ότι η διαφορετικότητα κάποιου δεν είναι λόγος να τον κάνουν στην άκρη. Ούτε να του φέρονται αλλιώς. Αν ήμασταν όλοι οι ίδιοι, ο κόσμος θα ήταν πολύ βαρετός, μονότονος. Η διαφορετικότητα είναι αυτή που μας κάνει ξεχωριστούς!!!

Άρθρο: Θεολόγη Μαρίνα