Τα Χρυσά Μολύβια της Θάσου ασχολήθηκαν με τα παιχνίδια και συγκεκριμένα με τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Αυτό που θέλησαν να μάθουν είναι αν παίζονται τα παιχνίδια τους σε άλλες χώρες κι αν όχι, ποια άλλα παιχνίδια παίζονται. Η πρώτη δραστηριότητα που έκαναν ήταν ο ιδεοκαταιγισμός. Η δασκάλα τους, δηλαδή, τους είπε τη λέξη «παιχνίδι» και οι μαθητές είπαν όποια λέξη τούς ερχόταν στο μυαλό. Με αυτές τις λέξεις κατασκεύασαν ένα συννεφόλεξο.

Έτσι, υλοποίησαν διάφορες δραστηριότητες. Περιέγραψαν το αγαπημένο τους παιχνίδι-αντικείμενο (πχ το ποδήλατο) και το αγαπημένο τους επιτραπέζιο παιχνίδι. Μία πολύ ενδιαφέρουσα δραστηριότητα ήταν το να πάρουν συνέντευξη από τους γονείς τους. Έμειναν έκπληκτοι όταν διαπίστωσαν πως όλα τα παιχνίδια που έπαιζαν οι γονείς τους όταν ήταν μικρά παιδιά παίζονται και σήμερα.

Ακολουθεί η συνέντευξη που πήρε η Μ. από τη μητέρα και τον πατέρα της:

Πώς λεγόταν το παιχνίδι που έπαιζες όταν ήσουν  μικρή/ός;

Μ.: Λεγόταν μηλάκια.

Μπ.: Λεγόταν κρυφτό.

Πού το έπαιζες;

Μ.: Το παίζαμε στο δρόμο, στις αυλές και στις αλάνες.

Μπ.: Το παίζαμε στην αλάνα της γειτονιάς με τους φίλους.

Ποιοι ήταν οι κανόνες του παιχνιδιού;

Μ.: Τα παιδιά χωριζόντουσαν σε δυο ομάδες. Δύο παιδιά από τη μία ομάδα ρίχνανε την μπάλα, ενώ τα παιδιά της άλλης ομάδας είναι μέσα. Τα δύο παιδιά προσπαθούσαν να χτυπήσουν με την μπάλα τα παιδιά που είναι μέσα. Όποιο παιδί το χτυπούσε η μπάλα, έβγαινε έξω. Αν κάποιο παιδί έπιανε την μπάλα, έπιανε ένα μήλο, δηλαδή κέρδιζε έναν πόντο. Νικητής ήταν το παιδί που έμενε στο τέλος μέσα.

Μπ.: Ένα παιδί μετρούσε με κλειστά μάτια και τα υπόλοιπα παιδιά κρύβονταν στα πιο απίστευτα μέρη που υπάρχουν. Σκοπός ήταν να φτύσει το πρώτο παιδί τα υπόλοιπα παιδιά χωρίς να προλάβουν εκείνα να φτύσουν στο σημείο που βρισκόταν ο πρώτος παίχτης κατά την αρχή του παιχνιδιού.

Τι αισθανόσουν όταν έπαιζες αυτό το παιχνίδι;

Μ.: Όμορφα, χαρούμενα και ξέγνοιαστα.

Μπ.: Μου άρεσε αυτό το παιχνίδι, γιατί εκεί περνούσα τις πιο όμορφες ώρες μου και ήμουν τυχερός γιατί σχεδόν πάντα τους έβρισκα όλους.