Από την Σύλβια  Σταμούλη – Περφέττι

Aν είστε άτομα που απολαμβάνουν την ανάγνωση, θα σας συμβούλευα  να διαβάσετε το βιβλίο του Neil Gaiman με τίτλο “ Coraline ” ή στα ελληνικά   “Το σπίτι στην ομίχλη”. Ένα πραγματικά καταπληκτικό μυθιστόρημα που τελείωσα πριν λίγες μέρες. Μας μιλάει για ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, την Coraline, στην οποία αρέσει πολύ να εξερευνά. Η Coraline Jones μετακόμισε σε ένα καινούριο σπίτι με τους γονείς της. Οι γονείς της δεν της έδιναν σημασία, γιατί ήταν πάντα συγκεντρωμένοι στην δουλειά τους.

Το σπίτι ήταν παλιό και μεγάλο σε σχέση με το προηγούμενο, γι’ αυτό ήταν χωρισμένο σε διαμερίσματα. Στο διαμέρισμά της υπήρχαν 13 πόρτες και μια 14^η που άνοιγε σε έναν τοίχο. Η Coraline αναρωτιέται συνεχώς τι μπορεί να υπάρχει πίσω από εκείνον τον τοίχο. Μια μέρα ο τοίχος εξαφανίστηκε και στην θέση του υπήρχε ένας μακρύς και σκοτεινός διάδρομος. Στο τέλος του διαδρόμου υπήρχε ένα σπίτι ίδιο με το δικό της. Εκεί υπήρχε και μια άλλη μητέρα γλυκιά και ευγενική που ήταν ίδια με την κανονική, μόνο που στην θέση των ματιών είχε ραμμένα δυο μαύρα, γυαλιστερά  κουμπιά. Η άλλη μητέρα τής ζήτησε να γίνει κόρη της και για αντάλλαγμα θα ήταν  πάντα ευγενική, γλυκιά και θα έπαιζε μαζί της. Για να συμβεί αυτό όμως η Coraline έπρεπε να αφήσει την άλλη μητέρα της να της ράψει δυο κουμπιά στην θέση των ματιών της. Η Coraline αρνήθηκε και η άλλη της μητέρα έκλεψε τους γονείς της. Έτσι η Coraline προσπαθεί να ελευθερώσει τους γονείς της από την άλλη της μητέρα… Αν θέλετε να μάθετε το τέλος  αυτής της εντυπωσιαστικής ιστορίας,  θα χρειαστεί να διαβάσετε το βιβλίο.

Βρίσκω υπέροχο τον τρόπο  με τον οποίο ο συγγραφέας  περιγράφει τους χαρακτήρες  και την προσοχή που δίνει  στον χώρο που τους περιβάλλει κάθε φορά. Καταφέρνει να δώσει σε  κάθε στιγμή μια μυστηριώδη και σχεδόν μαγική ατμόσφαιρα, σε κάθε συναίσθημα κάτι που σε κάνει να νιώθεις σαν την μικρή πρωταγωνίστρια του βιβλίου…  Συχνά όταν διαβάζω ένα  βιβλίο που υποτίθεται πως είναι για παιδιά, γραμμένο από ενήλικες αναρωτιέμαι αν θυμούνται  ακόμα τι σημαίνει να είσαι παιδί. Όμως ο τρόπος που ο Neil Gaiman διηγείται αυτήν την ιστορία είναι απλά απίστευτος, σίγουρα δεν του λείπει η φαντασία… Το βιβλίο είναι αρκετά παλιό, εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2002. Ο Henry Selick γύρισε την ταινία stop-motion της Coraline το 2009. Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο θα καταλάβετε πολλά πράγματα….

Και το βασικότερο από αυτά είναι ότι:

Θάρρος δεν σημαίνει να μην φοβάσαι… Θάρρος σημαίνει να φοβάσαι αλλά παρόλα αυτά να κάνεις το σωστό…

Να θυμάστε πάντα ότι:

Tα παραμύθια λένε περισσότερο από την αλήθεια.  Και όχι μόνο επειδή αφηγούνται  ότι οι δράκοι υπάρχουν, αλλά επειδή επιβεβαιώνουν  ότι μπορoυν  να ηττηθούν…