Σήμερα είναι απόγευμα της 25^ης Μαρτίου. Μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της χώρας μας. Πριν από την παρέλαση όμως είχαμε την παράσταση που πραγματοποιήθηκε την παραμονή της παρέλασης και πιστεύω πως δώσαμε εκεί τον καλύτερο εαυτό μας. Ήταν κατά την γνώμη μου η καλύτερη παράστασή μας .Είχαμε δουλέψει πάρα πολύ με τις δασκάλες μας για να βγάλουμε ένα ωραίο αποτέλεσμα και να θυμίσουμε σε όλους αυτές τις ιστορικές στιγμές. Υποδυθήκαμε πολύ καλά τους ρόλους μας, παίξαμε πολύ ρεαλιστικά και τέλος, θεωρώ ότι βάλαμε σε αυτούςόλο το μεράκι που είχαμε .Η παράστασηαποτελούνταν από τρία θεατρικά, από τα οποία ,της τάξης μου ήταν το τελευταίο. Μας είχαν πει ότι το δικό μας θα ήταν το «φινάλε» της γιορτής! Βέβαια ανάμεσα στα θεατρικά υπήρχαν και τραγούδια στα οποία πήρα μέρος, είτε παίζοντας αρμόνιο, είτε τραγουδώντας μαζί με την χορωδία. Το πρώτο από τα δύο ήταν κάτι καινούργιο για μένα γιατί σχετικά πρόσφατα ασχολήθηκα με το αρμόνιο και με εντυπωσίασε αυτή η «καινούργια γνωριμία»! Στο θεατρικό , εγώ υποδυόμουν τον Αθανάσιο Τσακάλωφ, έναν από τους τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρίας και μαζί με άλλους δύο συμμαθητές μου είπαμε για πρώτη φορά στο σχολείο μας τον όρκο των Φιλικών! Στο τέλος όμως, κάναμε κάτι ξεχωριστό. Χορέψαμε τσάμικο μαζί με όλα τα παιδιά που έπαιξαν στο έργο και όταν τελείωσε ο χορός υποκλιθήκαμε μπροστά σε όλο το υπόλοιπο σχολείο και γονείς που μας παρακολουθούσαν! Ακολούθησε μια σειρά από πολλά χειροκροτήματα και πολλά παινέματα. Πιστεύω ότι όλοι οι γονείς ενθουσιάστηκαν και θαύμασαν τα παιδιά τους και τις δασκάλες μας για αυτή την υπέροχη και αξέχαστη γιορτή. Όλοι αναφώνησαν «Ζήτω η 25^η Μαρτίου!». Αμέσως μετά που τελείωσε η γιορτή αποχωρήσαμε για το σπίτι. Είδα τους γονείς μου ,τον παππού και τη γιαγιά μου πολύ συγκινημένους και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα γιατί ήθελα να με θαυμάσουν σε αυτή την πολύ μεγάλη γιορτή της Ελλάδος που κάποιοι αγωνίστηκαν σκληρά για να ζούμε εμείς σήμερα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. Την επόμενη μέρα που κανονικά θα γινόταν η παρέλαση, δυστυχώς αναβλήθηκε λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών. Λυπήθηκα πολύ όταν το έμαθα αυτό, όχι μόνο για εμένα, αλλά και για τους μαθητές που βρίσκονταν στη σημαία. Ένιωσα ότι δεν ήταν δίκαιο, γιατί όταν ήμουν εγώ σημαιοφόρος την κάναμε την παρέλαση, ενώ τώρα ο συμμαθητής μου που θα γινόταν σημαιοφόρος δεν θα ανταμειβόταν όπως έπρεπε για όλα αυτά τα χρόνια σκληρής προσπάθειας. Όμως εμείς ξέρουμε ότι είναι στους καλύτερους.

Τέλος θα ήθελα να πω δυο λόγια για αυτή τη μέρα που θα μου μείνει αξέχαστη για πολλούς ακόμα λόγους εκτός της εθνικής γιορτής μας: θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους δασκάλους μου για την στήριξη όλων αυτών των χρόνων καθώς και ότι μου δημιουργεί μεγάλη λύπη που θα φύγω από το αγαπημένο μου σχολείο σε λίγους μήνες, αφού αυτή ήταν η τελευταία 25^η Μαρτίου που γιορτάζω εδώ.

Συντάκτης : Νίκος Καλόγηρος ΣΤ1