ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ

Συνέντευξη από τον παππού μου

Φέτος αποφάσισα να πάρω για πρώτη φορά συνέντευξη από τον παππού μου τον Νίκο (απ’ τον οποίο πήρα και το όνομα μου), γιατί πάντοτε ήταν ένας μεγάλος ήρωας για μένα και τον θαύμαζα πολύ. Από τότε που γεννήθηκα μου δίνει ότι καλύτερο μπορεί για να πετύχω στη ζωή μου και είναι διαρκώς στο πλευρό μου.

Έτσι κάνοντας παρέα, ξεκινήσαμε να μιλάμε για το παρελθόν και την ιστορία του (οι ιστορίες του είναι καταπληκτικές!). Πρώτα τον ρώτησα για την καθημερινότητα και την επαγγελματική του ζωή τότε που ήταν νέος. Εκείνος μου απάντησε πως η ζωή εκείνη την εποχή ήταν πολύ δύσκολη. Ο παππούς μου κατάγεται από μια οικογένεια Μικρασιατών, οι οποίοι ήρθαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Ο προπάππους μου και η προγιαγιά μου προσπαθούσαν με κόπο να μεγαλώσουν δύο παιδιά. Ήταν φτωχή οικογένεια και καθώς δεν τα βγάζανε πέρα, ο παππούς μου πήγε σχολείο μέχρι και τη Β΄ Γυμνασίου (εξατάξιο), το σταμάτησε για να βρει δουλειά και άρχισε να δουλεύει (π.χ. σε συνεργεία αυτοκινήτων) αφού παράλληλα πήγε και σε σχολή ηλεκτρολόγων.

Υπήρχε χαμηλό βιοτικό επίπεδο, δύσκολη παιδική ηλικία για όλα τα παιδιά και για να μπορέσει να επιβιώσει δούλευε συνέχεια. Όμως, επειδή ο παππούς λάτρευε τα γράμματα, ήθελε οπωσδήποτε να τελειώσει το σχολείο. Γι ’αυτό παράλληλα με τη δουλειά πήγαινε το βράδυ νυχτερινό σχολείο. Βγήκε έτσι νικητής και πέρασε και τη σχολή του ΟΤΕ.

Τα παιχνίδια που έπαιζαν εκείνον τον καιρό τα παιδιά πολλές φορές τα έφτιαχναν μόνα τους, όπως για παράδειγμα τα πατίνια. Άλλα παιχνίδια που έπαιζαν τότε ήταν μπάλα, ξίφη, βόλους ,ακόμα και καραγκιόζηδες. Επίσης ο παππούς μου ασχολήθηκε πολύ με τον προσκοπισμό.

Υπάρχουν κάποια στοιχεία από κείνη την εποχή που άρεσαν στον παππού μου. Αυτά ήταν : ότι τότε υπήρχαν λίγα αυτοκίνητα , με αποτέλεσμα η πόλη να είναι ήσυχη , οι ελάχιστοι δρόμοι ,η λίγη εγκληματικότητα, καθώς και η πιο καθαρή ατμόσφαιρα. Αυτό που δεν του άρεσε μόνο ήταν ότι υπήρχε μεγάλη ανισότητα μεταξύ των μεγάλων αλλά και των παιδιών.

Μερικά από τα πράγματα όμως που θα επιθυμούσε να μην υπήρχαν τότε ήταν το χαμηλό βιοτικό επίπεδο, οι συνθήκες ζωής παράλληλα με την φτώχια.

Ο παππού θεωρεί ότι παλιά οι άνθρωποι ήταν πιο αγνοί, ας είχαν λιγότερα χρήματα. Τώρα που έχει ανέβει το βιοτικό επίπεδο και η οικονομία , έχουν πιο πολλά σπίτια και αυτοκίνητα , αλλά έχουν μολύνει το περιβάλλον και αυξήσει την εγκληματικότητα.

Μετά απ’ όλα αυτά όμως πιστεύω πως αυτό που θέλει να μου δείξει είναι ότι όσα χρόνια και αν περάσουν , πάντα πρέπει να καλυτερεύουμε σαν άνθρωποι και να μαθαίνουμε καινούρια πράγματα. Γι ΄ αυτό και ο παππούς μου που είχε ονειρευτεί να πάει στο Πανεπιστήμιο , πήγε και κατάφερε να περάσει σε τόσο μεγάλη ηλικία. Γιατί όσος χρόνος και αν περάσει από οτιδήποτε ( π.χ. αλλαγή της πόλης ) θα το αλλάξει μόνο εξωτερικά ,όμως τα όνειρα θα παραμείνουν και πάντα πρέπει να προσπαθούμε να τα κατακτούμε. Να ζούμε σε πιο ανθρώπινες πόλεις , να μην είμαστε αποξενωμένοι, να μην υπάρχει εγκληματικότητα, πόλεμοι και ανισότητες και πάνω από όλα να υπάρχει ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ παντού.

 

 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ,

ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΟΥΣΚΟΥΜΠΕΚΟ.

Νίκος Καλόγηρος

2/6/2015 τάξη: ΣΤ΄1

 

Σχολιάστε

Top