Τρίτου Ματιά

Το συναρπαστικό ταξίδι που ξεκίνησε στο μάθημα λογοτεχνίας  στο α τετράμηνο συνεχίστηκε και στο β τετράμηνο.

Οι μαθητές του Β1 εμπνεύστηκαν από ένα ήδη υπάρχον υλικό και οδηγήθηκαν σε προσωπικές δημιουργίες ξαναγράφοντας ποιήματα.

Τα ποιήματα που ακολουθούν προέκυψαν από την επίδραση των Δημοτικών τραγουδιών της ενότητας του σχολικού εγχειριδίου.

 Μαρία Αναγνωστάκη , φιλόλογος

ΞΕΝΙΤΙΑ

Εκεί μακριά στην ξενιτιά

Έχει ένα σπίτι η μοναξιά

Μ’ ένα ταβάνι χαμηλό

Χωρίς παράθυρα θαρρώ.

Μένω εκεί μόνος μου εγώ

Κι είναι σαν είμαι στο βουνό

Βγαίνω να βγάλω μια φωνή

Σ’ όλο τον κόσμο να ακουστεί

Να ακούσει η μάνα, η αδελφή

Και όλοι οι φίλοι οι καρδιακοί

Να νιώσουν όλοι αυτοί

Τον πόνο μου, την ταραχή.

Δέσποινα Καπουσούζογλου

O ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ

Για μια καλύτερη ζωή

για μια καινούρια μέρα

βρέθηκα να είμαι σε άλλη γη

να αναπνέω ξένο αέρα

Τα  χρόνια κύλησαν γοργά

αλλά όταν ο νους θυμάται

η νοσταλγία έρχεται

και ο πόνος ας κοιμάται

Πόνος της ξενιτιάς βαθύς

και πόθος για επιστροφή

μια ελπίδα ένα όνειρο…

για μια καλύτερη ζωή

ΕΛΛΗ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ

Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ

Της ξενιτιάς ο γυρισμός

είναι δρόμος δύσκoλος

μακρύς και οδυνηρός.

Σαν χάσεις οικογένεια

φίλους και παιδιά

νερό από τον τόπο σου

και μήλο απ την μηλιά

μεγάλος ο καημός

και θλιβερή η ξενιτιά

Μακάρι να ρθει

η μέρα του γυρισμού

και να διώξει

τα δάκρυα του καημού.

Να βρει ο άνδρας

Την γυναίκα και πρόσωπα αγαπημένα

Για να ζήσουν χρόνια ευτυχισμένα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ

ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

Για πού το βαλες καρδιά μου

για ποιον τόπο μακρινό;

άραγε πότε θα σε ξαναδώ;

Φταίει η χώρα μας που διώχνει

τα παιδιά της;

Ή μήπως ήταν της μοίρας γραφτό;

Δύσκολος της ξενιτιάς ο πόνος

Αβάσταχτος ο χωρισμός.

Έλα να κάνουμε υπομονή

Και θα δεις, θα μαλακώσει η προσμονή

Κι όταν το μέλλον σου θα φαίνεται λαμπρό.

Εγώ, η μάνα θα ξεκουραστώ!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΝΤΡΙΑΝΝΑ

ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕΣ

Η ξενιτιά μου μάτια μου καίει τα σωθικά μου

Βαθιά πληγή στα σπλάχνα μου ματώνει η καρδιά μου.

Πόσο πολύ μου έλειψες στενάζω από τον πόνο

Μακρύς ο δρόμος και βουβός αγιάτρευτος ο πόνος.

Η αγάπη μου για σένα μου ραγίζει την καρδιά

Καρτερώ τη μέρα ν’ ανταμώσουμε ξανά.

Κι όταν πάλι ξημερώσει στο παράθυρο ξανά

Να κοιτάζω μήπως έρθεις αγαπούλα μου γλυκιά.

Θα στέκομαι σαν Πηνελόπη Οδυσσέα μου καλέ

Να προσμένω μήπως έρθεις στο κατώφλι μας αετέ.

ΔΑΝΗ ΑΣΠΑΣΙΑ

ΞΕΝΙΤΕΜΕΝΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

Ξενιτεμένο μου παιδί πού πάς;

Πού πας και μου μιλάς με λόγια πικραμένα;

Ο καημός μου μαραγκιάζει, τριαντάφυλλο γίνεται,

Όπου ο άνεμος το παίρνει σαν μαντήλι το μουσκεύει.

Κρύα δάκρυα πετάνε και σου λένε γύρνα πίσω

Μα εσύ τα προσπερνάς.

Πάπλωμα γίνεται και στρώνεις τη θλίψη σου στο σκοτάδι.

Τριάντα μέρες περιμένω τη χαρά στο σπίτι να γυρίσει

Ώσπου τη χαραυγή ανοίγω το παράθυρο,

κοιτάζω και συνειδητοποιώ πως έχεις ήδη έρθει.

ΓΑΛΑΝΟΥ ΜΑΤΙΝΑ

ΞΕΝΙΤΙΑ

Ξενιτεμένε μου αητέ γλυκέ σταυραητέ μου

Που η μοίρα σε ανάγκασε να φύγεις μακριά μου.

Πώς να αντέξω τον καημό που έχω στην καρδιά μου;

Σε σκέφτομαι και αχ πονώ για σένα μαραζώνω.

Τα μάτια σου αναπολώ αχ κοίταμε πως λιώνω.

Την αγκαλιά σου λαχταρώ που είναι μακριά μου

Και ματωμένα χύνονται καυτά τα δάκρυά μου.

ΓΙΑΝΝΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΤΡΙΑΝΤΑ ΗΜΕΡΕΣ

Από τότε που έφυγες τριάντα ημέρες μετρούσα

Με τα δάκρυα να χύνονται κάθε μέρα

Μα τριάντα χρόνια έλειπες από κοντά μου

Σήμερα σκεφτόμουν πως αν γυρνούσες όλα θα ήταν διαφορετικά

Μα ποιος να ξερε πότε θα γινότανε αυτό.

ΓΑΤΣΗ ΔΗΜΗΤΡΑ