Τρίτου Ματιά

  Δουλεύαμε για αρκετό καιρό συστηματικά , εμείς  η ομάδα του ‘Ας μιλήσουμε για την Ευρώπη ’ – 22 μαθητές της Γ’ τάξης του 3^ου Γυμνασίου Ωραιοκάστρου και οι υπεύθυνες καθηγήτριες Μουζούρη Γαρυφαλλιά και  Λαζαρίδου  Έρνα  – έχοντας σαν τελικό στόχο  του πολιτιστικού προγράμματος μας  μία επίσκεψη – όνειρο ,  στο Βέλγιο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες , εκεί που χτυπά η καρδιά της Ευρώπης.

Η διαδικασία του σύνθετου και μεγαλόπνοου σχεδίου μας  περιλάμβανε υποβολή αίτησης για επίσκεψη στο Ευρωκοινοβούλιο, συνεργασία με το Γραφείο του  Ευρωκοινοβουλίου στην Αθήνα και ενημέρωση των μαθητών μας για Ευρωπαϊκά θέματα από  τον υπεύθυνο του Γραφείου , κύριο  Άγγελο Καπετανίδη , εξασφάλιση ηλεκτρονικής αδελφοποίησης -etwinning  - με 5 Ευρωπαϊκά σχολεία ( ένα εκ των οποίων στο Βέλγιο ) για την εκπόνηση κοινής εργασίας αλλά και την επικοινωνία και γνωριμία των μαθητών μας , και   γενικότερα επαφή των μαθητών με την έννοια της Ευρώπης (Γεωγραφία , Πολιτισμός , Γλώσσες , Θεσμοί , κλπ. ). Δειλά – δειλά το όνειρό μας έπαιρνε σάρκα και οστά , οι λεπτομέρειες είχαν διευθετηθεί όταν …. λίγες μόνο εβδομάδες πριν την προγραμματισμένη αναχώρησή μας , ο φόβος που άπλωσε τα φτερά του πάνω σε όλη την Ευρώπη λόγω του τρομοκρατικού χτυπήματος στις Βρυξέλλες , δεν άφησε ανεπηρέαστη και την δική μας ψυχολογία . Απογοήτευση, κατήφεια και διλήμματα.  Οι διαχωριστικές γραμμές για το σωστό ή το λάθος δυσδιάκριτες . Φόβος , καθήλωση και στέρηση ελευθερίας ή αισιοδοξία ,  « η ζωή συνεχίζεται », και δικαίωμα στο όνειρο ; Στην διαμάχη αυτή το ΟΝΕΙΡΟ νίκησε τον ΦΟΒΟ , με αποτέλεσμα   μια ομάδα μαθητών ( μικρότερη  από την αρχική ) να έχει  την πολύπλευρα μοναδική εμπειρία του ταξιδιού μας στο Βέλγιο στις 16 με 19 Απριλίου 2016. Τα υπόλοιπα … είναι ιστορία και θα τα αφηγηθούν τα πολλά φωτογραφικά μας στιγμιότυπα.

Η πτήση μας ήταν άνετη και χωρίς προβλήματα .

Το ξενοδοχείο μας ήταν κεντρικότατο και πολύ βολικό.

Στην πόλη των Βρυξελλών , μόνο η Place de la Bourse που μετατράπηκε σε μνημείο θύμιζε την τυφλή επίθεση , κατά τα άλλα οι ρυθμοί κυλούσαν κανονικά.

Πήραμε τρένο , λεωφορείο και τραμ για να μετακινηθούμε. Τα μέσα ήταν πολύ σύγχρονα και  καθαρά και τα δρομολόγια με συνέπεια δευτερολέπτου.

Επισκεφτήκαμε το Atomium , το σύμβολο της πόλης των Βρυξελλών , το αρχιτεκτόνημα – γλυπτό που αναπαριστά το άτομο , περάσαμε μέσα από τις σφαίρες του και τους σωλήνες του και απολαύσαμε πανοραμική θέα της πόλης από τον τελευταίο όροφο.

  Στο Μουσείο Μουσικών Οργάνων που στεγάζεται  σε ένα Art Nouveau κτίριο- κόσμημα  , οι μαθητές ανακάλυψαν ακουστικά , τα  πάνω από 2000 μουσικά όργανα της συλλογής του.

Κάναμε μια στάση στον επιβλητικό Γοτθικό ναό  Notre – Dame du Sablon , θαυμάσαμε τα πολύχρωμα βιτρό και τις αψίδες της ξεχωριστής  αρχιτεκτονικής  που χρονολογείται από το 1304 .

Περιδιαβήκαμε για αρκετές ώρες την Μπρυζ, την παραμυθένια μεσαιωνική πόλη, όπου πλακόστρωτα δρομάκια  και ονειρικά κανάλια συνδέουν  φωτογενείς πλατείες , πύργους και ιστορικές εκκλησίες.

Χαρήκαμε την ιδιαίτερα ζεστή φιλοξενία των Βέλγων μαθητών στο σχολείο τους και την ξενάγησή  τους στην πόλη τους, το Φλαμανδικό  Mechelen ,  την παλιά πρωτεύουσα της Βουργουνδίας .

Τα ήρεμα νερά της πόλης τους τα ταράξαμε για λίγο με ένα Ελληνικότατο συρτάκι ! Αποχαιρετιστήκαμε στο σταθμό με την υπόσχεση να κρατήσουμε την επαφή και-γιατί όχι -να τους δούμε στην Ελλάδα!

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , ο κύριος  Καναράς  με την κατατοπιστική παρουσίασή του μας ξεκαθάρισε διάφορες έννοιες σχετικές με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και ακολούθως  φωτογραφηθήκαμε με αέρα… Ευρωβουλευτή στην αίθουσα της Ολομέλειας και αέρα… Πρωθυπουργού μετά από Σύνοδο Κορυφής.

Φυσικά φάγαμε τα αναμενόμενα στο Βέλγιο :

ΒΑΦΛΕΣ !!

Και τηγανητές πατάτες με μαγιονέζα!

Χωρίς να παραλείψουμε την διεθνή κουζίνα : Χάμπουργκερ

Πίτσα

Κινέζικο

Δεν κουραζόμασταν να πηγαίνουμε ξανά και ξανά στην κεντρική πλατεία των Βρυξελλών , την περίφημη Gran Place  που ήταν μαγική άλλοτε με το πρωινό φως του ήλιου, άλλοτε το δειλινό  και  άλλοτε με το βραδινό φωτισμό των μεγαλόπρεπων μεσαιωνικών και γοτθικών κτιρίων.

Φωτογραφηθήκαμε με το  κωμικά σουρεαλιστικό αγαλματάκι – σύμβολο του Βελγίου   -  Manneken Pis.

Και βέβαια , είδαμε , φάγαμε και αγοράσαμε Βέλγικες σοκολάτες.

Επιστρέψαμε με πολλά χαμόγελα και σουβενίρ  και εμπειρίες ανεξίτηλες. Ο καθένας ιεραρχεί τις δικές του.

Αν ρωτάτε εμένα , στο μυαλό μου μένουν οι μεγαλοπρεπείς  μεσαιωνικές πλατείες , οι ειδυλλιακές καρτ ποστάλ πόλεις, η ήρεμη φύση στα πάρκα και στα δάση, οι ευγενικοί άνθρωποι που πάντα μας απαντούσαν με μια ελληνική λέξη  , η ανακουφιστική οργάνωση και συνέπεια .  Δεν θα ξεχάσω τον νεαρό που έτρεξε ξέπνοος να μας φέρει την τσάντα που ξεχάσαμε κάπου, ούτε την καθηγήτρια αρχαίων ελληνικών που  ετοίμαζε διαγώνισμα στην Αντιγόνη και μας απάγγειλε στίχους. Δεν θα ξεχάσω την έκρηξη γεύσης από την πρώτη δαγκωνιά βάφλας που συνοδευόταν από σοκολάτα και αναπάντεχα μυρωδάτες φράουλες .

Δεν θα ξεχάσω τα ευχαριστημένα πρόσωπα των παιδιών  και την καλή συντροφιά και το γέλιο που φυλάει και για μένα η καλή μου φίλη , συνάδελφος και συνοδοιπόρος στο όλο εγχείρημα, Λία Μουζούρη.

  Κλείνοντας  , παραθέτω το σχόλιο μιας μαθήτριας  που συνοψίζει νομίζω τις σκέψεις και των υπολοίπων : «Το φετινό μας ταξίδι στο Βέλγιο θα μου μείνει αξέχαστο. Δεν είχα ταξιδέψει ξανά στο εξωτερικό και έτσι όλη η εκδρομή ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα. Από τους τρόπους μεταφοράς και το φαγητό, μέχρι την επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και την επικοινωνία, όλα συντέλεσαν στην δημιουργία μιας πανέμορφης ανάμνησης. Τώρα, όταν γυρνάω πίσω και σκέφτομαι τις τέσσερις αυτές ημέρες που πέρασα εκεί, νιώθω πραγματικά ευγνώμων που παρ΄όλες τις δυσκολίες, μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω ένα τέτοιο ταξίδι με τις φίλες και τους συμμαθητές μου. Πιστεύω πως τελικά ήτανε ο πιο υπέροχος τρόπος να κλείσει το κεφάλαιο της ζωής μου που λέγεται  γυμνάσιο… »

Έρνα Λαζαρίδου ( Φιλόλογος Αγγλικών )