Το πλατόνι της Ρόδου

1

από τους  Λευτέρη Παπανθύμου , Νίκο Παπαεμμανουήλ και Αλέξανδρο Νικισίν

Προέλευση

Πολλές είναι οι λαϊκές ιστορίες που αναφέρονται στην προέλευση και παρουσία του ελαφιού στο νησί.Πολλοί ισχυρίζονται ότι το πλατόνι ήρθε στο νησί της Ρόδου με την άφιξη των Σταυροφόρων. Η θεωρία μάλιστα αυτή συσχετίζεται και με άλλα ιστορικά χαρακτηριστικά του νησιού. Η Ρόδος αναφέρεται σε αρχαία κείμενα σαν «Οφιούσα», λέξη που σημαίνει, «η έχουσα πολλά φίδια». Σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία οι Σταυροφόροι για να προστατέψουν τα στρατόπεδά τους από τα φίδια, εισήγαγαν το ελάφι και το χρησιμοποίησαν σαν φύλακα σε χώρους γύρω από αυτά. Αν και τα ελάφια δεν κυνηγούν για να σκοτώνουν τα φίδια, όπως πιστεύουν πολλοί, εν τούτοις λέγεται ότι τα κέρατα του ελαφιού εκκρίνουν κάποια ουσία (ένα αλκάλιο), η μυρωδιά του οποίου ενοχλεί και εξαναγκάζει τα φίδια να απομακρυνθούν. Κάποια λοιπόν από τα ζώα αυτά, που έφεραν οι Σταυροφόροι, ξέφυγαν από τα στρατόπεδα, κρύφτηκαν στα δάση και δημιούργησαν αργότερα τον υπάρχοντα πληθυσμό.

Μία άλλη θεωρία λεει ότι τα ελάφια εισήχθησαν από τους Ενετούς την περίοδο που είχαν στην κατοχή τους το νησί.

Όμως η Ρόδος αναφέρεται σε αρχαία κείμενα και σαν «Ελαφούσα» που σημαίνει ότι είχε  ήδη εκείνη την εποχή πολλά ελάφια .Αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι τα ελάφια προυπήρχαν στο Ανατολικό Αιγαίο και μας φέρνουν πίσω ίσως και από την έκτη προ Χριστού χιλιετία.
Το γεγονός ότι οι δύο παραλλαγές μικρών ελαφιών του γένους Dama (στο οποίο ανήκει το πλατόνι  ), που έχουν ως τώρα διασωθεί βρίσκονται στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου (Ρόδος) και στα Δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας  ενισχύουν την θεωρία ότι το ελάφι ξεκόπηκε και παρέμεινε στο νησί της Ρόδου όταν τα νερά της Μεσογείου κατέκλυσαν την περιοχή του Αιγαίου και δημιουργήθηκαν τα νησιά.
Από όσα επίσης μέχρι σήμερα είναι γνωστά από παλαιοντολογικές και αρχαιολογικές ενδείξεις, τα ελάφια αυτά περιορίστηκαν στο τέλος της πλειστοκαίνου και τις αρχές της ολοκαίνου περιόδου, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και την Μέση Ανατολή.

images5OUN2MWP

Χαρακτηριστικά 

Είναι μετρίου μεγέθους ελάφι. Το μήκος του είναι 1,5 μέτρο περίπου και το ύψος του, μέχρι το πάνω μέρος της πλάτης, φτάνει τα 90 περίπου εκατοστά. Ζυγίζει περ’ιπου  γύρω στα 100 κιλά 
Είναι πολύ όμορφο ζώο. Η ομορφιά του οφείλεται κυρίως στην τέλεια αναλογία του σώματός του αλλά και στον πανέμορφο χρωματισμό του. Επί πλέον τα αρσενικά στολίζονται με τέλεια σε συμμετρία και ομορφιά κέρατα.
Στα ώριμα αρσενικά, το καλοκαίρι, όλο σχεδόν το τρίχωμα στο επάνω μέρος του σώματος, στους μηρούς και στην ουρά είναι καστανοκόκκινο, ενώ τα κάτω μέρη του σώματος και τα εσωτερικά μέρη της γάμπας είναι κρεμ προς το άσπρο. Οι τρίχες της ράχης είναι πολύ ανοιχτόχρωμες στις ρίζες, γίνονται καφέ στην μέση και σκούρες, σχεδόν μαύρες, στις κορυφές τους. Στα μέσα του χειμώνα η ράχη του ζώου, ο λαιμός και τα αυτιά του παίρνουν χρώμα σκούρο γκρι μέχρι γκριζοκάστανο. Το τρίχωμα στα κάτω μέρη και στο εσωτερικό της γάμπας είναι γκρίζο προς το κόκκινο.Χαρακτηριστικές είναι οι άσπρες βούλες που είναι διάσπαρτες κυρίως στο πάνω μέρος (ράχη, πλάτη και καπούλια) του σώματός τους, που χρησιμεύουν κυρίως για το καμουφλάζ των ζώων.
Τα κέρατα ,που υπάρχουν μόνο στα αρσενικά,  είναι χαρακτηριστικά και διαφέρουν από τα κέρατα όλων των άλλων ελαφιών, επειδή είναι παλαμοειδή.Είναι στρογγυλά στις ρίζες, ανοίγουν και πλαταίνουν πιο πάνω και καταλήγουν σχηματίζοντας χαρακτηριστικές μύτες.Πέφτουν κάθε χρόνο τον Μάιο και ξαναφυτρώνουν σιγά-σιγά και είναι πλήρως ανεπτυγμένα τον Σεπτέμβριο. 

 Το πλατόνι τρέφεται κυρίως με φυτά, κλαδιά από θάμνους και δέντρα, καρπούς, φρούτα και μανιτάρια. Τα αγαπημένα του φρούτα είναι το καρπούζι και το αχλάδι. Επίσης, τρελαίνεται για τα φασόλια. 

   Η εγκυμοσύνη των θηλυκών διαρκεί  οκτώ μήνες οπότε γεννούν γύρω στον Ιούλιο ένα με δύο μικρά.
Στη Ρόδο το πλατόνι ζει σε αμιγή δάση τραχείας πεύκης, μικτά δάση πεύκης και κυπαρίσσου, με πλούσιο υπόροφο από θάμνους (αειφύλλων πλατυφύλλων), σε θέσεις όπου υπάρχει νερό όλο το χρόνο ή εκεί που υπάρχουν ποτίστρες αιγοπροβάτων. Επίσης ζει και βόσκει σε θαμνοτόπους αειφύλλων πλατυφύλλων (κουμαριές, σχίνα, πουρνάρια, ξυλοκερατιές, κ.λ.π.)

Κίνδυνοι

Αν και  οι κάτοικοι της Ρόδου αγαπούν  το πλατόνι και φροντίζουν για την επιβίωση του , εν τούτοις  δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς η λαθροθηρία. Οι λαθροθήρες -ευτυχώς λίγοι στον αριθμό -που χωρίς ίσως και οι ίδιοι να το συνειδητοποιούν καταστρέφουν και αφανίζουν τα σύμβολα του τόπου μας για να γευτούν το κρέας τους…
Το γεγονός αυτό εξοργίζει τους περισσότερους Ροδίτες. Η λαθροθηρία θα πρέπει να τιμωρείται αυστηρά.Μείωση του αριθμού των ελαφιών  υπήρξε και όταν αρκετά ζώα  κάηκαν αφού εγκλωβίστηκαν από τις φλόγες κυρίως στις δύο μεγάλες πυρκαϊές της Ρόδου του 1987 και 1992. Ένας άλλος αρκετά σημαντικός λόγος ελάττωσης του αριθμού των ζώων είναι η αντίστοιχη ελάττωση των γεωργικά καλλιεργούμενων εκτάσεων που επήλθε κυρίως λόγω της απασχόλησης του ντόπιου πληθυσμού με τις τουριστικές εργασίες. Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να παραβλέψουμε το γεγονός της χρήσης πολλών και ισχυρών γεωργικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τις καλλιέργειες και τα οποία δηλητηριάζουν την τροφή των ζώων καθώς και τις πηγές και τα νερά . 

πηγή :http://kpe-kastor.kas.sch.gr/biodiversity_net/schools09-10/programmes/part3.pdf

 

Σχολιάστε

Top