Η «Αλμαγέστη» είναι το σπουδαιότερο έργο του Κλαύδιου Πτολεμαίου, μεγάλου αστρονόμου , γεωγράφου και μαθηματικού που έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 2ο αιώνα μ.Χ.

Είναι ένα αστρονομικό κυρίως σύγγραμμα γραμμένο με μεγάλη επιμέλεια. Περέχει θεωρίες, πίνακες και υπολογισμούς για τα ουράνια φιανόμενα. Τοπεριεχόμενό της βασίζεται κυρίως σε παλαιότερες αστρονομικές γνώσεις από την εποχή του Ιππάρχου (150 π.Χ) και του Ευδόξου (408-355 π.Χ). Περιέχει ακόμα και τριγωνομετρικές έννοιες, καθώς και γεωμετρικά θεωρήματα που ήταν αναγκάια για τη συγγραφή του έργου. 

Το έργο έγινε γνωστό το 142 μ.Χ. και θεωρήθηκε ένα από τα σημαντικότερα έργα της ελληνικής διανόησης. 

Το 827 μ.Χ ο χαλίφης Αλ. Μαμούν διέταξε να μεταφραστεί η Αλμαγέστη στα Αραβικά και αργότερα ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος ο 2ος διέταξε να γίνει μετάφραση από τα Αραβικά στα Γερμανικά.

Το 1541 κυκλοφόρησε στην Ευρώπη το ελληνικό κέιμενο με λατινική μετάφραση. Ο Laplace θεωρεί την Αλμαγέστη ένα από τα πολυτιμότερα κειμήλια της αρχαιότητας.

Ο Πτολεμαίος στο σύγγραμά του θεωρεί τη γη ακίνητη και στο κέντρο του κόσμου, όμως το σύγγραμά του ηταν επιστημονικό και αποτελούσε από τον 2 ο μέχρι τον 15 ο -16 ο αιώνα –που εμφανίστηκαν οι θεωρίες του Κοπέρνικου, Κέπλερ και Γαλιλαίου– το μοναδικό αστρονομικό  σύγγραμμα σε όλον τον κόσμο.

Απόσπασμα του κειμένου «Η Αλμαγέστη του Κλαύδιου Πτολεμαίου» (Μαρουσάκης, Π. περιοδικό Ευκλείδης Α της Ε.Μ.Ε (http://www.hms.gr/apothema/?s=sa&i=2678)

Η επιλογή του κειμένου και των πολυμέσων έγινε από τη Δρ. Σ.Πατσιομίτου