«Το λάθος» του Α. Σαμαράκη με τη ματιά των Γ. Κουρή, Φ. Πλουμή, Μ. Ραφτόπουλου

To-Lathos

Υπόθεση

Δύο πράκτορες της Ειδικής Υπηρεσίας, ο μάνατζερ και ο ανακριτής, μεταφέρουν έναν ύποπτο-κρατούμενο οδικώς στην πρωτεύουσα. Εκεί, στο Κεντρικό, πρόκειται να ανακριθεί, αν και δεν υπάρχουν στοιχεία εναντίον του. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής παρουσιάζεται ένα πρόβλημα στο αυτοκίνητο και έτσι θα αναγκαστούν να διανυκτερεύσουν σε ένα ξενοδοχείο. Ο ανακριτής μένει στο ξενοδοχείο με τον κρατούμενο, ενώ ο μάνατζερ θα φροντίσει να επισκευαστεί το αυτοκίνητο. Όλα αυτά όμως αποτελούν μέρος ενός σχεδίου της Ειδικής Υπηρεσίας, προκειμένου να αποδειχτεί η ενοχή του κρατούμενου. Στη συνέχεια, ο ανακριτής προτείνει στον κρατούμενο να πάνε βόλτα στην πόλη, με απώτερο σκοπό να δημιουργηθεί φιλική ατμόσφαιρα. Όταν γυρίζουν στο ξενοδοχείο, δίνεται στον κρατούμενο μία μοναδική ευκαιρία να δραπετεύσει, μια και ο ανακριτής εγκλωβίζεται στην τουαλέτα. Τότε, ο κρατούμενος εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και κάνει το μοιραίο λάθος να επιχειρήσει να ξεφύγει κρυφά από τον ανακριτή. Όμως, ο ανακριτής απεγκλωβίζεται και, ενώ τον σημαδεύει με το περίστροφο, πραγματοποιείται μια αιφνίδια μεταστροφή. Ο ανακριτής συνειδητοποιεί ότι του ήταν αδύνατον να τον παραδώσει. Τον προτρέπει να φύγει, αλλά εκείνος δεν τον πιστεύει, καθώς θεωρεί ότι πρόκειται για κόλπο. Στο μεταξύ, εισέρχεται στο δωμάτιο ο μάνατζερ, ο οποίος αντιλαμβανόμενος τι συμβαίνει, σημαδεύει με το πιστόλι και τους δυο, πυροβολεί τον ανακριτή και ο κρατούμενος πέφτει στο κενό.

Αποτίμηση

α) Γιώργος Κουρής (Γ2)

«Το Λάθος» είναι ένα από τα καλύτερα, κατά τη γνώμη μου, βιβλία του Σαμαράκη και μου άρεσε, επειδή αυτό που κυριαρχεί στο τέλος είναι ο άνθρωπος. Το ευρηματικό αυτό τέλος του μυθιστορήματος δίνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας ότι το άτομο θα καταφέρει να σπάσει τα δεσμά των μηχανισμών που απειλούν την ελεύθερη φύση του και θα επανατοποθετήσει τον άνθρωπο στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων του. Αυτό είναι επίκαιρο ακόμη και σήμερα, καθώς επικρατεί έλλειψη ανθρωπιάς, η οποία καθιστά την κοινωνία μας απάνθρωπη. Με αυτό το μυθιστόρημα όμως ένιωσα ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα, ότι στο τέλος θα επικρατήσει η ανθρωπιά!

β) Μιχάλης Ραφτόπουλος (Γ3)

Στην αρχή η ιστορία ήταν πολύ ήρεμη, έως και βαρετή. Η ξαφνική αναστροφή, όμως, που αποκαλύπτει τα μυστικά των ηρώων κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον μου. Ωραίο ήταν επίσης που δεν είχε αίσιο τέλος.

γ) Φίλιππος Πλουμής (Γ3)

Ήταν πολύ κουραστικό βιβλίο. Η ιστορία ξετυλιγόταν απελπιστικά αργά. Οι σκέψεις των ηρώων δεν είχαν πολύ ενδιαφέρον και τα γεγονότα ήταν ασήμαντα.

Σχολιάστε

Top