Υπόθεση

«Το νούμερο 31328» αναφέρεται στην εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής, στα χρόνια που ακολούθησαν και στις δύσκολες στιγμές που πέρασαν οι Έλληνες που δεν πρόλαβαν να φύγουν από τη Μικρά Ασία. Στην πραγματικότητα, ο Ηλίας Βενέζης αφηγείται τις ταλαιπωρίες του, που βίωσε όταν ήταν αιχμάλωτος των Τούρκων. Δείχνει πόσες αγριότητες συμβαίνουν μέσα στον πόλεμο, αλλά ακόμα και τις δυνάμεις και τις αντοχές που  κρύβει μέσα του ο άνθρωπος και πολλές φορές και την ανθρωπιά και την ευσπλαχνία.

Το βιβλίο βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα και συγκεκριμένα στα τάγματα εργασίας, τα οποία δημιούργησαν οι Τούρκοι μετά την ήττα του ελληνικού στρατού το 1922 και τα οποία προκάλεσαν την εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων που δεν είχαν προλάβει να φύγουν από τη Μικρά Ασία.

Στην αρχή της αφήγησης, οι Τούρκοι επιλέγουν τους νέους Έλληνες και εφήβους,  τους οποίους θα στείλουν στα εργατικά τάγματα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ηλίας Βενέζης.  Όσοι επιλέγονται, οδηγούνται σε κελιά, οπού γίνεται γνωστό ότι κάποιοι από αυτούς θα εκτελεστούν. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα επιλέγονται ομάδες για να εκτελεστούν. Είναι μια διαδικασία επώδυνη και δημιουργεί στους αιχμαλώτους φόβο και αγωνία για τον αναμενόμενο θάνατο. Όσοι τελικά, επιζούν, χωρίζονται σε ομάδες και παραλαμβάνονται από κάποιους φρουρούς και οδηγούνται στο εσωτερικό της Μ. Ασίας ως σκλάβοι στα εργατικά τάγματα, όπως αναφέρει και ο ίδιος. Τότε αρχίζει το περπάτημα, το οποίο διαρκεί πολλές μέρες κάτω από άθλιες συνθήκες, οπού επικρατεί ζέστη, πείνα και δίψα. Πολλοί άνθρωποι πεθαίνουν στη διαδρομή. Σιγά-σιγά, συνειδητοποιούν ότι δεν πρόκειται για ανθρώπους, αλλά για απλούς αριθμούς. Ότι πλέον δεν αντιπροσωπεύουν ανθρώπους, αλλά αριθμούς. Όσοι επιζούν, φτάνουν στο Κίρκαγατς, οπού οι συνθήκες ζωής γίνονται καλύτερες και πιο ανθρώπινες. Εκεί προσλαμβάνονται σε διάφορες δουλειές και εκεί κάποιες φορές συναντούν ανθρώπους, οι οποίοι είναι ζεστοί και σπλαχνικοί απέναντι τους και τους φέρονται με καλό τρόπο. Έτσι, εκεί πέρα αρχίζουν να αισθάνονται άνθρωποι ξανά. Στο τέλος, όσοι από αυτούς επιζούν μεταφέρονται στην Ελλάδα.

Αποτίμηση

Το βιβλίο θίγει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, που αφορά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Προσωπικά, δεν είχα διαβάσει πολλά πράγματα για τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά διαβάζοντας το βιβλίο, έμαθα πολλές καινούργιες πληροφορίες.

Το βιβλίο μου άρεσε πολύ, επειδή μαθαίνεις ό, τι έγινε «από πρώτο χέρι» και από την οπτική γωνία ενός ανθρώπου, ο οποίος τα έζησε όλα αυτά από κοντά και αυτός φαίνεται να είναι και ο λόγος που οι πληροφορίες που μας παρέχει ο συγγραφέας είναι πιο έγκυρες και πιο αληθινές. Επίσης, μου άρεσε στο βιβλίο  το γεγονός ότι καταλάβαινες πως ένιωθαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, τόσο αυτοί που επιλέγονταν για αποστολές και εκτελέσεις, όσο και οι υπόλοιποι άνθρωποι (γυναίκες, παιδιά, άντρες μεγάλης ηλικίας, κλπ). Επιπλέον, βγάζει πολύ συναίσθημα κάτι το οποίο το κάνει να διαφέρει από τα άλλα έργα που θίγουν το ίδιο θέμα. Παρ’ όλ’ αυτά το βιβλίο μου δημιούργησε μια στεναχώρια, καθώς παρουσίαζε συνεχώς δυσάρεστα γεγονότα, θανάτους και πολύ άσχημες συνθήκες ζωής και ήθελα να τελειώσει όλο αυτό το δυσάρεστο κομμάτι, αλλά είχε συνεχώς τέτοιες σκηνές και με κούρασε λίγο. Αλλά σε γενικές γραμμές, μου άρεσε πολύ.