…καλοκαίρι θα μυρίσει.
Ο Φλεβάρης ο κουτσός, πρώτος μπαίνει στο χορό.
Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος, μικρός – μικρός και κουντουρός.
Γνωστές παροιμίες για τον δεύτερο μήνα του έτους, που στο λαϊκό καλεντάρι ονομάζεται, κυρίως λόγω της μικρότερης διάρκειάς του (28 ημέρες για τα κοινά έτη και 29 ημέρες για τα δίσεκτα), και μικρός, κουτσός, κουτσοφλέβαρος, γκουζούκης (ατελής), κούντουρος (κολοβός), κλαδευτής (επειδή θεωρείται μήνας κατάλληλος για το κλάδεμα των δέντρων), Φλεβάρης (από τη συσχέτισή του με τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά, που αναβλύζουν λόγω των πολλών βροχών).
Αρχικά ήταν ο δωδέκατος και τελευταίος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου. Γύρω στο 153 π.Χ, όταν ο Ιανουάριος έγινε ο πρώτος μήνας του Ρωμαϊκού ημερολογίου, ο Φεβρουάριος καθιερώθηκε ως δεύτερος, θέση που διατηρεί μέχρι σήμερα στο δωδεκάμηνο πολιτικό ημερολόγιο. Με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση του Ιουλίου Καίσαρα το 45 π.Χ. ο Φεβρουάριος είχε 29 μέρες τα κοινά έτη και 30 μέρες στα δίσεκτα. Όμως, το 4 π.Χ. ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος αφαίρεσε από τον Φεβρουάριο μία μέρα και την προσέθεσε στον Αύγουστο, που ήταν αφιερωμένος στο πρόσωπό του.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση , ο Φεβρουάριος μαζί με τα άλλα αδέρφια του, τον Ιανουάριο και το Μάρτιο, αποφάσισαν να ενώσουν το κρασί τους σε ένα βαρέλι καθώς η παραγωγή ήταν λιγοστή . Ο Φεβρουάριος όμως τρύπησε το βαρέλι από κάτω χωρίς να ρωτήσει τα αδέρφια του, με αποτέλεσμα να πιει όλο το κρασί και να μεθύσει! Τα αδέρφια του, για να τον τιμωρήσουν για αυτή τη συμπεριφορά, του πήραν ο καθένας από μια μέρα . Έτσι ο Φλεβάρης έγινε Κουτσοφλέβαρος κι έχει μονάχα 28 μέρες . Μόνο κάθε τέσσερα χρόνια παίρνει μια μέρα ακόμη και τότε η χρονιά είναι δίσεκτη . Πολλοί πιστεύουν ότι το δίσεκτο έτος φέρνει κακοτυχία κι έτσι αποφεύγουν να θεμελιώσουν σπίτια ή να παντρευτούν !
Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare (εξαγνίζω, καθαίρω), λόγω των τελετών εξαγνισμού και καθαρμού που τελούνταν στη Ρώμη (Februa και Feralia), από τις οποίες προέρχονται οι μεταγενέστερες γιορτές των Απόκρεω και οι εκδηλώσεις του Καρνάβαλου.
Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Φεβρουάριος αντιστοιχούσε με το δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Γαμηλιώνα και το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Ανθεστηριώνα. Το διάστημα αυτό στην Αθήνα γιορτάζονταν τα Θεογάμια, προς τιμή του Δία και της Ήρας, και τα Ανθεστήρια, προς τιμή του Διονύσου. Την πρώτη μέρα της γιορτής αυτής ανοίγονταν τα πιθάρια με το νέο οίνο, ο οποίος αναμειγνυόταν με νερό για να προσφερθεί ο πρώτος «κεκραμένος οίνος», το πρώτο «κρασί».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/500/178#ixzz3Qs4xKlOJ
Διακάκη Ανθή, μαθήτρια της Β Τάξης
