Tag: Πολιτισμός

»Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Watson!»

Ένας από τους πλέον πασίγνωστους και αγαπημένους ήρωες της λογοτεχνίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το δημιούργημα του Βρετανού (Σκωτσέζου) συγγραφέα και ιατρού, Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο Σέρλοκ Χολμς. Ο ταλαντούχος σύμβουλος ντετέκτιβ, του οποίου οι εξαιρετικές ικανότητες αγγίζουν το υπερφυσικό, έχει αιχμαλωτίσει με τις περιπέτειες του μικρούς και μεγάλους για περισσότερο από έναν αιώνα.

Είναι αναμφισβήτητο ότι ο διάσημος ήρωας κατέχει απίστευτες δυνατότητες, που τον κάνουν να φαντάζει εκτός των ορίων της πραγματικότητας, πέρα από οτιδήποτε είναι ανθρώπινα πιθανό. Η θαυμαστή του ικανότητα να συνδέει φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους στοιχεία, χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη επαγωγική μέθοδο, και να φτάνει με ταχύτητα στη λύση οποιουδήποτε μυστηρίου, καθώς και οι καταπληκτικές του γνώσεις πάνω σε ποικίλους τομείς, προσδίδουν στον ήρωα μεγάλη αίγλη, που αποτελεί το κλειδί της επιτυχίας των μυθιστορημάτων του Ντόιλ.

Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι αναγνώστες που παρουσιάζουν ενστάσεις  σε σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά του Χολμς. Ισχυρίζονται πως εξαιτίας τους καταλήγει απόμακρος και ξένος προς το κοινό, ενώ αυτά τονίζουν την ιδιορρυθμία και τη ματαιοδοξία του. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με εκείνους, ο Χολμς είναι ένας ήρωας με τον οποίο δεν μπορούν οι αναγνώστες να ταυτιστούν. Ακόμη, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η κλασική έκφραση ‘’ Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Watson’’,  που χρησιμοποιεί ο ήρωας, απευθυνόμενος προς το συνεργάτη του, για να αποδείξει την απλότητα κάποιας υπόθεσης, αφού βρει τη λύση της, είναι ένα ακόμα σημάδι του απόμακρου χαρακτήρα του και της ματαιοδοξίας του, που τον καθιστούν αντιπαθή.

Από την άλλη πλευρά, η πλειοψηφία των αναγνωστών θεωρεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή των επιτυχημένων αυτών βιβλίων ένα βασικό στοιχείο, χωρίς το οποίο τα μυθιστορήματα δε θα μπορούσαν να κατακτήσουν το κοινό. Ακόμη, σύμφωνα με κάποιες απόψεις, οι απίστευτες δυνατότητές του έχουν και μία πιο ανθρώπινη πλευρά και εξήγηση, αφού πιθανόν να είναι μία σύνθεση στοιχείων διάφορων εξαιρετικά ικανών πρακτόρων τηςScotland Yard. Επιπροσθέτως, όλοι έχουν συνδέσει το διάσημο ήρωα με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και για αυτό το λόγο τον έχουν αγαπήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι, αφού ο Ντόιλ αποφάσισε να απαλλαχθεί από τον ήρωά του και αφηγήθηκε το θάνατό του στο διήγημα ‘’The Final Problem’’, το κοινό προέβη σε βίαιες αντιδράσεις και αποδοκιμασίες. Μάλιστα, η ίδια η μητέρα του συγγραφέα έμεινε κατάπληκτη, οργίστηκε και απαίτησε την άμεση αποκατάσταση του ήρωα. Ποιος δυσκολεύεται, άλλωστε, να αγαπήσει έναν ιδιόρρυθμο ήρωα, όταν αυτός με την οξυδέρκεια και την πονηριά του έχει καταφέρει να μαγέψει γενιές αναγνωστών και να θέσει νέες βάσεις για όλους τους πρωταγωνιστές αστυνομικών μυθιστορημάτων;

Εν κατακλείδι, προσωπικά πιστεύω πως, παρότι οι ικανότητες  του Σέρλοκ Χολμς είναι πέρα από τα όρια του πραγματικού, δεν τον καθιστούν ξένο προς το κοινό. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή οι αναγνώστες επιζητούν, έστω και στον φανταστικό κόσμο έναν ήρωα, κάποιον που κατέχει εκπληκτικές δυνατότητες και στον οποίον όλοι μπορούν να βασιστούν, μέχρι τουλάχιστον να κλείσουν μαγεμένοι το βιβλίο στις σελίδες του οποίου είχαν χαθεί.

Τσουκανέρη Γωγώ
 

 

 

 

 

Παρακολουθώντας μια θεατρική παράσταση

Την προηγούμενη εβδομάδα είχα τα γενέθλιά μου και η μητέρα μου, μου είπε πως δε θα μου δώσει ένα συνηθισμένο δώρο, αλλά κάτι διαφορετικό. Πράγματι, την ημέρα των γενεθλίων, μου έδωσε ένα φάκελο, που περιείχε δυο εισιτήρια για μία θεατρική παράσταση. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Αγαπώ το θέατρο, όπως άλλωστε όλα τα μέλη της οικογένειάς μου, και ενθουσιάστηκα πολύ με την ευκαιρία που μου δόθηκε.

Η ημέρα που θα δινόταν η παράσταση έφτασε. Συναντηθήκαμε έξω από το θέατρο της πόλης μας με την καλύτερή μου φίλη, την οποία είχα προσκαλέσει να δει μαζί μου την παράσταση. Το έργο που θα παρακολουθούσαμε ήταν ο «Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ που γράφτηκε το 1903. Το έργο είναι εμπνευσμένο από μια εποχή κατά την οποία ο ρωσικός λαός αν και θεωρητικά ελεύθερος εξαιτίας της κατάργησης της δουλοπαροικίας κατά το 1861, ζούσε ακόμα στη φτώχεια και την αμάθεια. Μπήκαμε στο θέατρο γεμάτες ανυπομονησία. Δώσαμε τα εισιτήριά μας στην ταξιθέτρια, που με τη σειρά της μας οδήγησε στις θέσεις μας. Η αίθουσα άρχισε να γεμίζει, αφού η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα. Αργότερα, τα φώτα έσβησαν και οι ηθοποιοί βγήκαν στη σκηνή.

Καθώς η υπόθεση του έργου εξελισσόταν, μας παρέσερνε μαζί της. Η μαγεία της εποχής, τα επιβλητικά σκηνικά και η ερμηνεία των ηθοποιών μας καθήλωσε. Στο έργο ήταν ξεκάθαρη η αδυναμία των ανθρώπων, κυρίως των αριστοκρατών, να κατανοήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό περιβάλλον, όπως επίσης και τον ρόλο που έπαιζαν αυτές οι αλλαγές στην προσωπική τους ζωή.  Οι ήρωες προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το οικονομικό τους αδιέξοδο” ο βυσσινόκηπος,  μαζί με το αρχοντικό τους θα έβγαιναν σε πλειστηριασμό. Στο τέλος ήρθε η κατάρρευση. Η κύρια πρωταγωνίστρια σωριάστηκε στη σκηνή και η τραγικότητα κορυφώθηκε. Συμπάσχαμε μαζί με τους πρωταγωνιστές κι όλοι ευχόμασταν κάτι να γίνει και όλα να αλλάξουν. Μα, στο τέλος, ο βυσσινόκηπος χάθηκε… Όλα αυτά φανέρωναν βέβαια τις αλλαγές της ρωσικής κοινωνίας και τα νεα κοινωνικά στρώματα που έρχονταν στο προσκήνιο, εξαιτίας των πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων.

Η θεατρική παράσταση είχε επιτύχει το στόχο της. Μετέδωσε στους θεατές όλα εκείνα τα βαθύτερα νοήματα σχετικά με την επικράτηση του χρήματος και τη θυσία της ομορφιάς στο βωμό του κέρδους.  Ανάμεικτα συναισθήματα μας κατέκλυσαν…

Βγήκαμε από το θέατρο μαζί με τη φίλη μου και πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτες σκέψεις, εικόνες και εντυπώσεις. Η θεατρική παράσταση που παρακολουθήσαμε κατάφερε να μας συνεπάρει ενισχύοντας τη άποψή μας πως οι θεατρικές εκδηλώσεις αποτελούν πραγματική ψυχαγωγία και αναβαθμίζουν το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου!

Κουτσιαρή Σ.
Α3

 

Το «πολιτιστικό» μου πρόγραμμα

Στο πολιτιστικό πρόγραμμα «Κηλίδες, πιτσιλιές και χρώματα, καθρέφτης της ψυχής μας» που συμμετείχαμε φέτος, επιλέξαμε να ζωγραφίσουμε τους τοίχους του γυμναστηρίου μας και εκείνους που οδηγούν στο εργαστήριο εικαστικών και μουσικής. Στιγμιότυπα και εικόνες από τη δράση αυτή, παρουσιάζονται παρακάτω.

 

     

   

 

Δείτε το Video 

Τετ, 17/04/2013  — Ποτηριάδης Ν.

 

 

Το ταξίδι της Μύρτιδος

Η Μύρτις, το 11χρονο κορίτσι που έζησε στην αρχαία Αθήνα πριν 2400 χρόνια

 

Το 1994-95, κατά τη διάρκεια των έργων για την κατασκευή του σταθμού «Κεραμεικό» του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας ανακαλύπτεται ένας κοινός τάφος με τα θύματα του λοιμού, ανάμεσά τους και ένα εντεκάχρονο κορίτσι, η Μύρτις, η οποία πέθανε από τυφοειδή πυρετό, στον λοιμό της Αθήνας τον 5ο Αιώνα π.Χ. Για το λόγο αυτό, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) κήρυξε την Μύρτιδα φίλη των σκοπών της χιλιετίας (Millennium Goals Friend).

Το κρανίο της Μύρτιδος, βρέθηκε το 1995 σε ομαδικό τάφο στον Κεραμεικό, το επίσημο νεκροταφείο της Αρχαίας Αθήνας, κατά τη διάρκεια των εργασιών για την κατασκευή του σταθμού «Κεραμεικός» του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας. Ο ομαδικός τάφος περιείχε σκελετούς από την ταφή περίπου 150 ανθρώπων, ενηλίκων και παιδιών και σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογήθηκε στην εποχή του Λοιμού των Αθηνών, δηλαδή μεταξύ του 430 και του 426 π.Χ.

«Περί το 430 π.Χ. λοιμός ενέσκηψε αιφνιδίως εις την πόλιν των Αθηνών …και νεκροί έκειντο εν ταις οδοίς …έθαπτον
 δε ως έκαστος εδύνατο»
(Θουκυδίδης, Ιστορία)

Τότε, με τη βοήθεια σύγχρονων εργαστηριακών μεθόδων, ξεκίνησε η μελέτη του σκελετικού υλικού, προκειμένου να βρεθούν τα αίτια της φονικής ασθένειας. Η ιατρική-οδοντιατρική ομάδα που συγκροτήθηκε, χρησιμοποίησε τρία άθικτα δόντια από τρία τυχαία κρανία, στα οποία και βρέθηκαν ίχνη του μικροβίου. Οι επιστήμονες εντόπισαν το βακτήριο Salmonella enterica serovar Typhi.

Το κρανίο της Μύρτιδος είχε ένα σημαντικό χαρακτηριστικό παιδιού αυτής της ηλικίας. Υπήρχε  μέρος της νεογιλής οδοντοφυΐας ταυτόχρονα με τη μόνιμη. Η άριστη κατάσταση του κρανίου γέννησε την ιδέα της ανάπλασης του και της παρουσίασής του σε σχετική έκθεση. Γι’ αυτό το σκοπό, σε ειδικό εργαστήριο στη Σουηδία, κατασκευάστηκε ένα ακριβές αντίγραφο του κρανίου με τις πιο σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους.
Η έκθεση πρωτοπαρουσιάστηκε στις 22 Μαΐου 2006 στην Μεγάλη Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, αι από τότε ταξιδεύει συνεχώς! Στο Ζάππειο Μέγαρο, στην 71η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, στο Νέο Μουσείο Ακροπόλεως, στο  Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, στη Διεθνή Έκθεση EXPO 2010 στην Κίνα, στα Αρχαιολογικά Μουσεία Θεσσαλονίκης, Βόλου, Δελφών, και Ιωαννίνων κ.α.
Η έκθεση αποτελείται από ενότητες: στην πρώτη παρουσιάζεται η ανασκαφή του Κεραμεικού, στη δεύτερη η ιατρική έρευνα σε Ελλάδα και Γαλλία για τον εντοπισμό του παθογόνου παράγοντα που προκάλεσε το λοιμό των Αθηνών και στην τρίτη η βήμα προς βήμα ανάπλαση του προσώπου και οι τεχνικές της.
Περισσότερα στη διεύθυνση http://www.myrtis.gr
Χούτα Στέλλα – Μαρία
Α” Γυμνασίου – 2013

 

Μια θεατρική παράσταση όλο εκπλήξεις

          Την προηγούμενη εβδομάδα είχα τα γενέθλιά μου και η μητέρα μου ανακοίνωσε ότι θα παρακολουθήσουμε με μια φιλική οικογένεια τη θεατρική παράσταση «Δείπνο  Ηλιθίων» στο «Μικρό Θέατρο» της Λάρισας.

Συναντηθήκαμε όλοι έξω από ένα μικρό και ταπεινό θέατρο. Το θέατρο ήταν σχεδόν άδειο, αλλά σε λίγη ώρα γέμισε από κάθε ηλικίας ανθρώπους. Δώσαμε τα εισιτήρια μας και ο ταξιθέτης μας οδήγησε στις θέσεις μας. Μόλις ακούστηκε το τρίτο καμπανάκι η παράσταση ξεκίνησε.
Πρωταγωνιστής ήταν ο μεγαλοεκδότης Πιερ Μπροσάν που με τους πλούσιους φίλους του οργάνωναν κάθε Τετάρτη βράδυ ένα «δείπνο ηλιθίων». Ο καθένας τους έπρεπε να προσκαλέσει από έναν «ηλίθιο», τον οποίο τον έκαναν να μιλήσει για τις ιδέες και τις αδυναμίες του, με σκοπό να γελάσουν εις βάρος του! Στο τέλος, επιλέγονταν ο «ηλίθιος της βραδιάς». Ο Πιερ πίστευε πως το νέο του εύρημα, ο Φρανσουά Πινιόν, ένας υπάλληλος της Εφορίας θα έκλεβε την παράσταση. Όλα, όμως, πήγαν στραβά. Λόγω προβλήματος στη μέση, ο Πιερ δεν μπόρεσε να πάει στο γεύμα. Ο ηλίθιός του κατάφτασε στο σπίτι του για να γνωριστούν, και τον έβαλε σε μία περιπέτεια χωρίς προηγούμενο! Το παράξενο όμως ήταν ότι στο τέλος τα έχασε όλα (γυναίκα, δουλειά, φίλους) και ο μόνος φίλος που του έμεινε, ήταν αυτός που θεωρούσε ανόητο.
Φαίνεται τελικά πως όποιος θεωρεί τους άλλους ηλιθίους στο τέλος πέφτει στην παγίδα ο ίδιος.
Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τι παράξενη που είναι η ζωή, διότι αυτό που θέλεις να αποφύγεις ή αυτό που κοροϊδεύεις τις περισσότερες φορές δεν το γλιτώνεις και καλείσαι να το αντιμετωπίσεις. Παρόλο που το έργο ήταν αστείο,με έξυπνους διαλόγους και απρόβλεπτες εξελίξεις, αυτές οι σκέψεις με βασάνιζαν καθ όλη τη διάρκεια της παράστασης.
       Μόλις τελείωσε η παράσταση πήγαμε να ζητήσουμε αυτόγραφα από τον πρωταγωνιστή και πήραμε το δρόμο για το σπίτι, ενθουσιασμένοι από την εμπειρία που ζήσαμε. Στο δρόμο σκεφτόμουν την συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι σε όχι και τόσο έξυπνους ανθρώπους που είναι εντελώς ρατσιστική και άδικη. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας είναι να μη κρίνουμε τον άλλον από την εξυπνάδα του και μόνο, αλλά αν υστερεί σε κάποιες ικανότητες να προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε και όχι να τον απομονώνουμε από το κοινωνικό σύνολο περιφρονώντας τον.
 Λαδοπούλου Κυριακή
μαθήτρια Α” γυμνασίου

 

Harry Potter Η Μεγάλη αγάπη των εφήβων

   ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ είναι το όνομα μιας σειράς επτά μυθιστορημάτων φαντασίας από τη Βρετανίδα συγγραφέα Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. Τα βιβλία περιγράφουν έναν κόσμο Μάγων με βασικό Ήρωα και χαρακτήρα ένα νεαρό αγόρι με το όνομα Harry Potter. Η κεντρική ιστορία των βιβλίων περιγράφει τον αγώνα του Harry εναντίον του ισχυρού μάγου Βόλντεμορτ ο οποίος θέλει να λάβει στην κατοχή του τον κόσμο των μάγων.

Το πρώτο μυθιστόρημα, ο HARRY POTTER ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣ, κυκλοφόρησε στα αγγλικά το 1997 και στα ελληνικά τον Νοέμβριο 1998. Και τα επτά βιβλία έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Ο τίτλος του έβδομου βιβλίου της σειράς, ο οποίος ανακοινώθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2006 στην προσωπική ιστοσελίδα της Τζ .Κ .Ρόουλινγκ, είναι HARRY POTTER AND THE DEALTHY HALLOWS.  Κυκλοφόρησε στις 21 Ιουλίου 2007 και σύμφωνα με τους εκδότες έσπασε όλα τα ρεκόρ, αφού η πρώτη έκδοση πούλησε 12 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Εντούτοις, έχουν δεχτεί οξεία κριτική από κάποιες ομάδες.

  Τα πρώτα 5 βιβλία μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο από τη Warner Bros. Οι πολυαγαπημένες ταινίες του HARRY POTTER εντυπωσίασαν μικρούς και μεγάλους. Ακόμα και γονείς έμειναν έκπληκτοι από τις ταινίες της Warner Bros και από το σενάριο της Τζ. Ροουλινγκ. Οι επιλογές των παιδιών κατέληγαν στις ταινίες του HARRY POTTER όπου η αγάπη τους προς αυτές τους παρέσυραν θετικά. Η αρχική επιτυχία  βασίστηκε σε μερικές καλές κριτικές και σε από στόμα σε στόμα διαφήμισηΟι αναγνώστες αυξήθηκαν και για αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκαν υπότιτλοι για τις ταινίες.

Η προβολή και η έμμεση διαφήμιση κλιμακώθηκε με την έκδοση των 2 επόμενων βιβλίων της σειράς HARRYPOTTER KAI TO ΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ καθώς και το HARRYPOTTER ΚΑΙ Ο ΗΜΙΑΙΜΟΣ ΠΡΙΓΚΗΨ, με μεσονύχτια πάρτι έκδοσης σε εκατοντάδες βιβλιοπωλεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, ταυτόχρονες εκδηλώσεις πρώτης παρουσίασης σε περιοχές του αγγλόφωνου κόσμου και μαζικό ενδιαφέρων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που οδήγησαν σε πρωτοφανείς πωλήσεις για την πρώτη  μέρα έκδοσης στο Ηνωμένο Βασίλειο, στις Η.Π.Α. και αλλού. Η σειρά είναι  το ίδιο δημοφιλής στον μη-αγγλόφωνο  κόσμο μέσω των μεταφράσεών της. Η επιθυμία ανάγνωσης των βιβλίων τη μέρα κυκλοφορίας τους  έγινε τόσο μεγάλη από μερικούς αναγνώστες της σειράς, σε σημείο ώστε η αγγλική έκδοση του Τάγματος του Φοίνικα να γίνει το πρώτο βιβλίο στα αγγλικά που έφτασε  στην κορυφή των πωλήσεων βιβλίων στη Γαλλία. Οι ταινίες της σειράς κέρδισαν 3 υποψηφιότητες για όσκαρ (8η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών).

  Ο HARRY POTTER μπορεί να τελείωσε  την ιστορία του στα βιβλία και στις ταινίες , αλλά στις καρδιές μας θα ζει για πάντα. Μας δίδαξε πως η αληθινή μαγεία κρύβεται μέσα μας και πως η ζωή είναι ξεχωριστή και διαφορετική για τον καθένα χωρίς τη μαγεία!!!!!!!!!!!!!!!!

 

ΣΤΕΛΛΑ ΦΟΥΛΟΥΛΗ
  Α5

Μεσάνυχτα στο Παρίσι

 Όταν είδα και παρακολούθησα για πρώτη φορά, την ταινία «Midnight in Paris» (Μεσάνυχτα στο Παρίσι) έμεινα άναυδος. Βλέποντας την συγκεκριμένη ταινία έμαθα και άντλησα αρκετές πληροφορίες για καλλιτέχνες που έχουν μείνει στην ιστορία, καθώς, με τα εξαιρετικά τους έργα, συνέβαλαν αρκετά στην ανάπτυξη του παγκόσμιου πολιτισμού. Ορισμένοι από αυτούς είναι ο Πάμπλο Πικάσο, ο Κλόντ Μονέ, ο Έντουαρτ  Φιτζέραλντ. Ήταν σπουδαίες και σημαντικές προσωπικότητες. Ο Πάμπλο Πικάσο ήταν ζωγράφος, όπως και ο Κλόντ Μονέ. Ο Έντουαρτ Φιτζέραλντ ήταν συγγραφέας. Ωστόσο, βλέποντας την συγκεκριμένη ταινία μου ήρθαν στο μυαλό τα τρία καλλιτεχνικά κινήματα, ο Εξπρεσιονισμός, ο Ιμπρεσιονισμός και ο Υπερρεαλισμός ή Σουρρεαλισμός.

Κατά τη γνώμη μου η ταινία ‘Midnight in Paris’ με βοήθησε αρκετά να διευρύνω τον πνευματικό μου ορίζοντα, γιατί μου πρόσφερε πολλές γνώσεις σχετικά με τον καλλιτεχνικό τομέα.
Ακόμα η ταινία αυτή έχει γυριστεί στο πιο όμορφο μέρος, στην πιο όμορφη πόλη της Ευρώπης. Στο μαγευτικό Παρίσι , στη πρωτεύουσα της Γαλλίας. Εκεί που όλα είναι μαγευτικά και όταν το επισκέπτεσαι θεωρείς πως βρίσκεσαι στον «Παράδεισο». Αυτή η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ, ήταν φοβερή.
 Τζικούλης Γ.

Με αφορμή δυο αυτοκτονίες (αυτοκτονία vs φλυαρίας)

                            Αυτό που είναι μπροστά μας
και αυτό που είναι πίσω μας
είναι ασήμαντα σε σχέση με
αυτό που βρίσκεται μέσα μας
Έμερσον
Η αυτοκτονία είναι μια πράξη δυνατή
σε μια στιγμή αδυναμίας.
Ι. Μελισσανίδης
    Κάθε bullshit artist, δηλαδή κάθε άνθρωπος που φλυαρεί άσκοπα, αδυνατεί να σκεφθεί  πως υπάρχουν συνειδήσεις που – με σώας τα φρένας -  θα μπορούσαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους για μια απλή αντίρρηση. Έτσι, ο bullshit artist αφού κρίνει την αυτοχειρία ως ενέργεια λανθασμένη και ανορθολογική, θα αποδώσει  (με τραγανιστή ευκολία και έχοντας το ύφος μιας Μαντάμ Σουσού) την αιτία της σε παράγοντες ψυχολογικής πίεσης και συναισθηματικής  φόρτισης, εν συνεχεία θα επισημάνει τον κίνδυνο να λειτουργήσει ως πρότυπο η εν λόγω πράξη για τους μικρότερους, και τέλος ίσως και να φθάσει στο σημείο  να ισχυρισθεί ότι αποτελεί έναυσμα (η αυτοχειρία) για να οργανωθεί ο λαός ώστε να πάρει την εξουσία (!) – και αναρωτιέσαι τί στο καλό σημαίνει η λέξηδημοκρατία. Φαίνεται, λοιπόν, να καθοδηγούνται οι άνθρωποι από τις πεποιθήσεις τους για το πώς είναι τα πράγματα ˙ όμως ένα συμβάν που δεν μας αφορά άμεσα, όπως για παράδειγμα η αυτοκτονία κάποιου ξένου, ίσως να παραμένει κάτι ολότελα ακλόνητο και ανθεκτικό στην όποια ανάλυσή.

Ο αυτόχειρας φαντάζει συνήθως ως ο βασιλιάς της μικρής του επικράτειας, κοιτάζοντας ωστόσο με προσοχή μέσα στην καρδιά του συμβάντος νιώθουμε ότι όλοι οι αυτόχειρες γίνονται εντέλει ένας αυτόχειρας. Πάντως, κάθε άνθρωπος που φέρει το στίγμα του αυτόχειρα δεν είναι αναγκαστικά αυτόχειρας και στην καρδιά του, μια και όπως λέει μια παροιμία των φυλών του Αμαζονίου ‘’η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα  σκοτεινό απάτητο δάσος’’. Άραγε, η αυτοχειρία συνιστά μια ιδιότυπη μαρτυρία, μια λαχτάρα για φυγή από κάποια αβάσταχτη αλήθεια ; Ή μήπως δείχνει απερίφραστα πως έρχεται μια στιγμή που οφείλεις να τακτοποιήσεις τους λογαριασμούς σου με τον κόσμο, και έπειτα απόλυτα ελεύθερος να αρκεστείς στη σιωπή ; Οι πιο πολλοί  βαθιά μέσα μας νιώθουμε την ανάγκη να είμαστε  ελεύθεροι ˙ κι όμως, πόσοι από μας μπορούν να πουν τί είναι πραγματικά η ελευθερία ; Μία ακόμη λέξη, ως εκ τούτου,  άστεγη, πλάνητας σαν τους πλανήτες, η ελευθερία του αυτόχειρα κινείται ανάμεσα σε δυο πόλους: μεταξύ της αφοπλιστικής απλότητας και της εκκωφαντικής αυθεντικότητας. Εισπνέοντας αφειδώς τη σκόνη ενός εγκλωβισμένου κόσμου, ο αυτόχειρας αποφασίζει να παραδώσει στο ικρίωμα το μυστικό του αφού πλέον όλες οι συνεννοημένες συνειδήσεις (εμείς) δεν μπορούν να τον αντέξουν σε συνθήκες μιζέριας και ασφυξίας. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια κτηνώδη μαζική συνείδηση, η οποία κλείνει πεισματικά τα αυτιά της στην προφητεία του Αντονέν Αρτό (στο δοκίμιο του για τον Βαν Γκογκ) : ‘’Μια μέρα η κοινωνία θα καταγράψει τον πρώιμο θάνατό της’’.

    Η τέχνη του να προσδιορίζεις ποια συμβάντα κρύβουν μέσα τους μια υπόσχεση, όπως τα στρείδια κρύβουν μέσα τους μαργαριτάρια, μια μέρα θα ̉ρθει και θα λέγεταιστοχαστική ˙ ως τότε, δεν θα πάψει να ισχύει η ανομολόγητη και (κατεξοχήν) απαράβατη συνθήκη που λέει πως, για να εκφράσεις μια αλήθεια, με όλη τη σημασία της λέξης, χρειάζεται να έχεις την ικανότητα, αφενός, να νιώθεις τον τροπικό ήλιο όταν κάνει παγωνιά, και αφετέρου, να ψελλίζεις στα χείλη σου τις κατάλληλες λέξεις ώστε να αιχμαλωτίζεις το νόημα προτού χαθεί. Αλλιώς, χάνοντας το νόημα, χάνεται και ο ίδιος ο άνθρωπος. Από κει και πέρα, για όλους εμάς τους φλύαρους, και κατ ̉  επέκταση  εν δυνάμει αυτόχειρες , δεν απομένει παρά να συμφωνήσουμε ( νά, η θεραπεία μας) με την Ιωάννα Φωτιάδου, μονολογώντας : ‘’ Έτσι είναι η ζωή μου. Γεμάτη κύκλους πεταμένους. Χωρίς εμένα μέσα. Εγώ μένω έξω. Εξακολουθώ να προσπαθώ να σχεδιάσω τον κύκλο που θα κλείσει μαζί μ ̉ εμένα, που θα είναι ολοστρόγγυλος και γω θα είμαι η γραμμούλα που λείπει για να κλείσει σωστά… Αλήθεια, πόσους κύκλους να χωρά η χωματερή μιας ψυχής ; …Μη φοβάσαι κανέναν. Μόνο τον εαυτό σου αν δεν βρει τον έξυπνο φόνο. Να εξαφανίσει το βλαβερό από το μέσα του’’ (Τράβα το Δέκα το Καρώ, εκδ. Παιδεία, Λάρισα 2005).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΖΙΩΓΑΣ 
Βιολόγος – Φοιτητής Θεολογίας ΑΠΘ

 

Διαβάσαμε και προτείνουμε

1. Πετράρχης: Η ανάβαση στο όρος Βεντού

 
Familiarum Rerum Libri IV, 1: La lettera del Ventos
Συγγραφέας: Petrarca, Francesco
Μεταφραστής: Αμπατζοπούλου, Φραγκίσκη
Επιμελητής: Vérain, Jérôme
Εκδότης: Άγρα
ISBN: 960-325-728-1
Έτος Έκδοσης: 2008
Κωδικός προϊόντος: 138022
Στις 26 Απριλίου 1336 ένας τριανταδυάχρονος ποιητής, ο Φραγκίσκος Πετράρχης, αποφασίζει να ανεβεί στην κορυφή ενός βουνού για να ατενίσει από ψηλά τη θέα. Αλλά εάν σήμερα μια τέτοια απόφαση μοιάζει τετριμμένη, τον 14ο αιώνα φαίνεται ότι ηχούσε παράδοξα. Γιατί να θέλει κανείς να κοιτάξει τη φύση αντί να ζήσει μέσα της; Τι κρύβεται άραγε πίσω από αυτή την πρωτόγνωρη επιθυμία; Ο πρώτος που αναρωτιέται και ταλαντεύεται είναι ο ίδιος ο ποιητής. Για να καταλάβει λοιπόν τί του συμβαίνει, καταγράφει τις σκέψεις του σε μια επιστολή που την απευθύνει σε έναν μοναχό. Στις αντιφάσεις της αναγνωρίζει κανείς τους σπασμούς του μεσαιωνικού κόσμου που, στη χαραυγή της αναγέννησης, εκπνέει. Ωστόσο, η απώλεια της μεσαιωνικής συνείδησης ανανεώνει μοιραία και τον τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας: η φύση μπορεί πλέον να γίνει αντιληπτή όχι ως θρησκευτικό βίωμα αλλά ως κοσμικό τοπίο. Εδώ έγκειται και η σημασία της παρούσας επιστολής πέρα από υψηλής αξίας λογοτεχνικό κείμενο, αποτελεί και την ιδρυτική πράξη της δυτικής τοπιογραφίας.

Ο τόμος περιέχει τα κείμενα:
- Jerome Verain, Εισαγωγή: στον ανάλαφρο αέρα των ποιητών
- Πετράρχης, Η ανάβαση στο όρος Βεντού
- Νίκος Δασκαλοθανάσης, Επίμετρο Ι: Πετράρχης και Posteritati
- Jerome Verain, Επίμετρο ΙΙ: η ζωή του Πετράρχη
2.  Dalrymple, William: Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου
Εκδότης: ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Ημερομηνία Έκδοσης: 12/2000
Σελίδες: 637
ISBN: 9789604101795
Την άνοιξη του 587 μ.Χ. δυο καλόγεροι, ο Ιωάννης Μόσχος και ο μαθητής του Σοφρώνιος ο Σοφιστής, ξεκίνησαν να διασχίσουν ολόκληρη την τότε βυζαντινή αυτοκρατορία, από τις ακτές του Βοσπόρου ώς τους αμμόλοφους της Αιγύπτου. Σκοπός τους να συλλέξουν τη σοφία των μοναχών της ερήμου, των Αγίων Πατέρων της βυζαντινής Ανατολής, προτού ο εύθραυστος κόσμος τους -εμφανώς σε κατάσταση προχωρημένης ήδη διάλυσης- καταστραφεί οριστικά και εξαφανιστεί. Απόσταγμα του ταξιδιού τους ήταν το Λειμωνάριο, ένα βιβλίο που σήμερα κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ως το αριστούργημα της βυζαντινής ταξιδιωτικής λογοτεχνίας. Δεκατέσσερις αιώνες αργότερα, ο Oυίλιαμ Νταλρίμπλ ξεκινάει από το Άγιο Όρος το ίδιο ταξίδι με οδηγό τον Μόσχο. Σκοπός του είναι αυτό που καμιά μελλοντική γενιά ταξιδιωτών δεν θα μπορεί να πραγματοποιήσει: ν” αντικρίσει, όπου αυτό είναι ακόμη δυνατόν, ό,τι αντίκρισαν ο Μόσχος και ο Σοφρώνιος, να κοιμηθεί στα ίδια μοναστήρια, να προσευχηθεί κάτω από τις ίδιες τοιχογραφίες, ν” ανακαλύψει τι απέμεινε και να καταγράψει την τελευταία αναλαμπή του Βυζαντίου.
Σημείωση: Αυτό το βιβλίο ξαναδιαβάστηκε!
3.  Horst Dietrich Preuß, Θεολογία της Παλαιάς Διαθήκης, ΒΒ 49, επιμέλεια-μετάφραση Ι. Μούρτζιου, εκδ. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2011
 
Στο έργο αυτό πραγματοποιείται μια επισκόπηση των παλαιοδιαθηκικών ομολογιών πίστης και καταδεικνύεται η σημασία που αυτές έχουν για το σύνολο της βιβλικής θεολογίας. Επιπλέον λαμβάνεται υπόψη και το περιβάλλον του Ισραήλ, εκείνο της αρχαίας Εγγύς Ανατολής. Όλη η παλαιοδιαθηκική μαρτυρία σχετικά με το Θεό εξαρτάται άμεσα από την πράξη της εκλογής του λαού του Ισραήλ από τον Γιαχβέ και από τη δέσμευσή του απέναντί του. Ο Γιαχβέ επιλέγει το λαό του και δεσμεύεται σε μια κοινωνία με αυτόν. Στον πρώτο τόμο εξετάζονται οι μαρτυρίες για το γεγονός της εξόδου και του Σινά. Επίσης τίθενται τα ζητήματα του δικαίου και του νόμου του Ισραήλ, του ονόματος, της ιδιαιτερότητας, της δράσης και της επίδρασης του Θεού μέσα στην αποκάλυψη.
Στο δεύτερο τόμο εξετάζονται οι συνέπειες και τα επακόλουθα που προέκυψαν για τον Ισραήλ μέσα από αυτές τις εμπειρίες πίστης. Αυτές σχετίζονται με τις αφηγήσεις των Πατριαρχών, της βασιλείας, τη Σιών, τους ιερείς και τους προφήτες. Επίσης εξετάζεται πώς αυτές οι εμπειρίες πίστης αναπτύχθηκαν και επηρέασαν περαιτέρω την ανθρωπολογία, την ηθική, τη λατρεία, κλπ.
Σημείωση: Ένα σπουδαίο βιβλίο που καλύπτει ένα μεγάλο κενό στη βιβλική βιβλιογραφία. Θερμά συγχαρητήρια στον αγαπημένο φίλο Αναπληρωτή Καθηγητή του ΑΠΘ κ. Ιωάννη Μούρτζιο, που μας έδωσε την ευκαιρία να το γνωρίσουμε!
4.  Το νέο τεύχος του Δελτίου Βιβλικών Μελετών (ΔΒΜ)
 

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πολιτισμική ανθρωπολογία και Βίβλος Προλογικό σημείωμα (Ιωάννης Δ. Καραβιδόπουλος)     7
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΒΕΪΚΟΥ Πολιτισμός ή πολιτισμοί; Νέα προβλήματα σε παλιούς ορισμούς   11
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΡΑΒΒΑ Να μην ξεχάσω να θυμηθώ: Πολυπολιτισμικές πρακτικές που ξορκίζουν το κακό      21
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΟΣ Πολιτική, πολιτισμός και μειονοτικά δικαιώματα στα μετα-κομμουνιστικά Βαλκάνια. Μια ανθρωπολογική προσέγγιση     35
ΙΩΑΝΝΗΣ Δ. ΚΑΡΑΒΙΔΟΠΟΥΛΟΣ  Το κοινωνικό φαινόμενο της πατρωνίας ως υπόβαθρο κατανόησης του 2 Θεσ. 3,10: ει τις ου θέλει εργάζεσθαι μηδέ εσθιέτω    47
ΛΗΜΗΤΡΙΟΣ Κ. ΠΑΣΣΑΚΟΣ Η «σχετικοποίηση» του αρχέγονου χριστιανικού κηρύγματος από τον απόστολο Παύλο. Ακαδημαϊκές ιδεοληψίες και η μαρτυρία των πηγών   56
ΖΩΗ ΤΕΡΛΙΜΠΑΚΟΥ Κοινωνιολογική προσέγγιση των διηγήσεων του πολλαπλασιασμού των άρτων μέσω της τροφής     63
¤¤
ΕΛΕΝΗ ΣΟΥΜΑΝΗ Η Εξαήμερος κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας. Έλλογη αιτία και φυσική τάξη        81
Βιβλιοκρισίες
Βασίλειος Α. Τσίγκος, Θεσμική και χαρισματική διάσταση της Εκκλησίας. Η ενότητα χριστολογίας και πνευματολογίας στην εκκλησιολογία Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Π. Πουρναράς, Θεσσαλονίκη 2010 (Ιωάννης Δ. Καραβιδόπουλος)     95
Απόστολος Παύλος και Κόρινθος: 1950 χρόνια από τη συγγραφή των Επι­στολών προς Κορινθίονς. Ερμηνεία – Θεολογία – Ιστορία Ερμηνείας – Φι­λολογία – Φιλοσοφία – Εποχή, Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου (Κόρινθος, 23-25 Σεπτεμβρίου 2007), επιστημονική οργα­νωτική επιτροπή: επικεφαλής Στυλιανός Γ. Παπαδόπουλος, εκδ. επιμ. Κωνσταντίνος I. Μπελέζος συνεργία Σωτηρίου Σ. Δεσπό­τη και Χρήστου Κ. Καρακόλη, Ψυχογιός, Αθήνα 2009, 2 τόμ. (π. Κωνσταντίνος Παπαθανασίου)    98
Jodi Magness, Stone and Dung, Oil and Spit. Jewish Daily Life in the Time of Jesus, Eerdmans, Γκραντ Ράπιντς 2011 (Μόσχος Γκουτζιούδης)     103

 

Βιβλικός στοχασμός
Ενδιαφέρουσα ερμηνεία του Δ’ Ευαγγελίου από Ινδό διανοούμενο με τη μέθοδο του «κάθετου συλλογισμού» (Ραβί Ραβίντρα)     108
Η Βίβλος στη σχολική αίθουσα
Η διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με εφαρμογές των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας (Νικόλαος Παύλου)     117
Χρονικά
Διεθνής συνάντηση της Society of Biblical Literature, Λονδίνο, 3-7 Ιουλίου 2011 (Αικατερίνη Γ. Τσαλαμπούνη)    122
Συνάντηση της European Association for Biblical Studies, Θεσσαλονίκη, 8-11 Αυγούστου 2011 (Αικατερίνη Γ. Τσαλαμπούνη)    122
Διεθνές συνέδριο για την ερμηνευτική των βιβλικών κειμένων, Βηθλεέμ, Παλαιστίνη, 8-12 Αυγούστου 2011 (Ελένη Κασσελούρη-Χατζηβασιλειάδη)     123
Ετήσιο συνέδριο της Society of Biblical Literature, Σαν Φρανσίσκο, 19-21 Νοεμβρίου 2011 (Χρήστος Καρακόλης)     124
5.  Λούντβιχ Βιττγκενστάιν (Ludwig Wittgenstein):  Στοχασμοί
Μετάφραση: Κωστής Κωβαίος
Εκδόσεις: Στιγμή, 2007 Σελίδες:136
 Η συγκεκριμένη συλλογή έρχεται να φωτίσει μιαν άλλη πλευρά του Βιττγκενστάιν: εκείνη του λογοτέχνη. Υποστηρίζεται ευρέως ότι η γερμανική του πρόζα αποτελεί σπουδαία συνεισφορά στα αυστριακά γράμματα. Ωστόσο η ομορφιά των στοχασμών του δεν οφείλεται σε κάποια ιδιομορφία του λόγου του (εκτός ίσως στην απέριττη, δωρική, θα έλεγε κανείς, έκφραση), αλλά πηγάζει από το βάθος και το βάρος των σκέψεων που εκφράζονται με τη συγκεκριμένη πρόζα. Οι ιδέες που κλείνονται μέσα σε αυτούς τους στοχασμούς είναι μεγάλες, καινοφανείς, ανατρεπτικές, χαριτωμένες και συχνά με μιαν αδιόρατη αίσθηση του χιούμορ.
6. Λούντβιχ Βιτγκενστάιν: Το μπλε και το καφέ βιβλίο. Προεισαγωγικές μελέτες για τις φιλοσοφικές έρευνες
Εκδότης: Καρδαμίτσα
Μετάφραση:  Κωστής Κωβαίος
Σελίδες:  318
Ημ. Έκδοσης: 2008
Οι βασικές προτάσεις και κύριες θέσεις (και αυτού) του έργου του Βιτγκενστάιν μπορούν να συνοψιστούν στα παρακάτω:
Ο κόσμος είναι όλα όσα συμβαίνουν.
Το γεγονός, είναι η ύπαρξη καταστάσεων πραγμάτων.
Κάθε σκέψη είναι μία λογική εικόνα των γεγονότων.
Η σκέψη είναι μια πρόταση με νόημα.
Η πρόταση είναι μια συνάρτηση αλήθειας των στοιχειωδών προτάσεων.
Η γενική μορφή της συνάρτησης αλήθειας είναι .
Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς θα πρέπει να σωπαίνει.

Του κανενός το ρόδο

(στοχασμός για μια Ζωή σαν τριαντάφυλλο) 
«Viens – tu du ciel profond
ou sors – tu de l” abime,
O Beaute ? Sors – tu du
gouffre noir ou descends – tu
des astres ?»
Baudelaire
   Μήπως έφθασε η στιγμή να αναρωτηθούμε τον λόγο για τον οποίο ζούμε; Καταφατικά οφείλουμε να απαντήσουμε, εάν αφήσουμε για λίγο την κάθε ευτέλεια που συνοδεύει τη ψευδαισθητικά χαρούμενη ζωούλα μας και (σπεύσουμε να) παρακολουθήσουμε, με αρετή και τόλμη, τη μαγευτικά υπέροχη ταινία «Ζωή σαν τριαντάφυλλο». Αφενός, χρειάζεται αρετή λόγω του ιερού πέπλου με το οποίο είναι ντυμένη (η ταινία) σκηνοθετικά και μουσικά, και αφετέρου , χρειάζεται τόλμη για να αντέξουμε την ανέλπιδη σφοδρότητα του Λόγου που εκφέρει: «Δεν μετανιώνω για τίποτα, τα πάντα ξεχνώ και γυρνώ στο μηδέν«.
    Η εν λόγω ταινία – σε σκηνοθεσία Ολιβιέ Ντάαν – πραγματεύεται με ρυθμό αισθαντικά στοργικό τη ζωή της θρυλικής γαλλίδας τραγουδίστριας Εντίθ Πιάφ. Η ηθοποιός Μαριόν Κοτιγιάρ, στο ρόλο της Πιάφ, δίνει μια ανυπέρβλητη – για τα δεδομένα του σύγχρονου κινηματογράφου - υποκριτική ερμηνεία. Η τελευταία, υποστηρίζεται έντεχνα κι από την εξαίσια σαγηνευτική χροιά της γαλλικής γλώσσας , η οποία περισσότερο άθικτη παρά ποτέ κατορθώνει να αποδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το σεμνό και αδιόρατο πόθο (από τα νεανικά χρόνια) της τραγουδίστριας να γευθεί τον υπερβατικό καρπό του έρωτα καθότι η Εντίθ αποτελεί ένα ανεπανάληπτο και θνητό έμψυχο ον που, με τη φωνή και το βλέμμα - [προσέξτε τις κοντινές και διαυγείς λήψεις της κάμερας, κάθε φορά που η πρωταγωνίστρια ανυψώνει, με ύφος αξιολάτρευτο, τα μάτια της στον ουρανό] – αναζητεί την απευθύνσιμη πραγματικότητα ενός αληθινού έρωτα, όπου η ψυχή (εν είδει ουράνιας μελωδικής φωνής) είναι αυτή που περιβάλλει το σώμα. Το αντίθετο συμβαίνει στους περισσότερους από εμάς: το σώμα περιβάλλει, αλλά και καπηλεύεται, τη ψυχή -[προσέξτε την απουσία χυδαιότητας κατά την κινηματογράφηση των ερωτικών στιγμών της Πιάφ].

    Επίσης, καθ” όλη τη διάρκεια της ταινίας, όσο εντείνεται δραματουργικά ο ρεαλισμός τόσο αναδύεται κάτι το υπερβατικό ωσάν οδυνηρή αίγλη: είναι το ανείπωτο του ερωτικού μεγαλείου δηλαδή, έρως και μεγαλείο - που αμφότερα αφορούν τον έσω βίο μας – συγκλίνουν αρμονικά καθώς μεταποιούνται, μέσω σπαραγμού, από εικόνες μελωδίας σε πράξη αυθυπέρβασης. Έτσι, ενόσω οι περισσότεροι υποτάσσονται ολοκληρωτικά στο μηδέν – θάνατο , η Εντίθ Πιάφ απελευθερώνεται ανοδικά, ζώντας και πεθαίνοντας (συνειδητά) μέσα στην ίδια της την ύπαρξη αναδεικνύοντας, επομένως, κατ” αυτό τον τρόπο, το ιερό και συνάμα αθάνατο στοιχείο του έρωτα – [θυμηθείτε την αλησμόνητη καλλιτεχνική περίπτωση οντολογικά ερωτικής αυθυπέρβασης στο σαιξπηρικό Ρωμαίο και Ιουλιέτα].

  Τούτη η λαμπρή βιογραφική ταινία, λοιπόν, έμμεσα μας παροτρύνει, όχι μόνο να κοιτάξουμε τη ζωή κατά πρόσωπο δίχως κανένα «αλλά», αγαπώντας την για αυτά που μας δίνει – θετικά και αρνητικά-, αλλά και να μη λησμονήσουμε να αντιμετωπίσουμε το μηδέν – θάνατο (όποιας μορφής), ούτως ώστε βγαίνοντας από το τέλμα του μίζερου μέσου όρου που κυβερνά τη δίχως ρόδο εποχή μας, ίσως να μπορέσουμε να συναντήσουμε (όπως η Πιάφ) το γαλάζιο της απεραντοσύνης, αναφωνώντας : «Θα φτάσω κάποτε να γίνω ουρανός και ποιος θα μπορεί τότε να με σκεπάζει»  (Αλεξάνδρα Δεληγιώργη, ΟΙ ΦΩΝΕΣ, ύψιλον 1982).

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΖΙΩΓΑΣ 
Βιολόγος-φοιτητής Θεολογίας ΑΠΘ

 

Top