Tag: …και οι μαθητές γράφουν

»Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Watson!»

Ένας από τους πλέον πασίγνωστους και αγαπημένους ήρωες της λογοτεχνίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το δημιούργημα του Βρετανού (Σκωτσέζου) συγγραφέα και ιατρού, Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο Σέρλοκ Χολμς. Ο ταλαντούχος σύμβουλος ντετέκτιβ, του οποίου οι εξαιρετικές ικανότητες αγγίζουν το υπερφυσικό, έχει αιχμαλωτίσει με τις περιπέτειες του μικρούς και μεγάλους για περισσότερο από έναν αιώνα.

Είναι αναμφισβήτητο ότι ο διάσημος ήρωας κατέχει απίστευτες δυνατότητες, που τον κάνουν να φαντάζει εκτός των ορίων της πραγματικότητας, πέρα από οτιδήποτε είναι ανθρώπινα πιθανό. Η θαυμαστή του ικανότητα να συνδέει φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους στοιχεία, χρησιμοποιώντας τη λεγόμενη επαγωγική μέθοδο, και να φτάνει με ταχύτητα στη λύση οποιουδήποτε μυστηρίου, καθώς και οι καταπληκτικές του γνώσεις πάνω σε ποικίλους τομείς, προσδίδουν στον ήρωα μεγάλη αίγλη, που αποτελεί το κλειδί της επιτυχίας των μυθιστορημάτων του Ντόιλ.

Ωστόσο, υπάρχουν και ορισμένοι αναγνώστες που παρουσιάζουν ενστάσεις  σε σχέση με αυτά τα χαρακτηριστικά του Χολμς. Ισχυρίζονται πως εξαιτίας τους καταλήγει απόμακρος και ξένος προς το κοινό, ενώ αυτά τονίζουν την ιδιορρυθμία και τη ματαιοδοξία του. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με εκείνους, ο Χολμς είναι ένας ήρωας με τον οποίο δεν μπορούν οι αναγνώστες να ταυτιστούν. Ακόμη, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η κλασική έκφραση ‘’ Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Watson’’,  που χρησιμοποιεί ο ήρωας, απευθυνόμενος προς το συνεργάτη του, για να αποδείξει την απλότητα κάποιας υπόθεσης, αφού βρει τη λύση της, είναι ένα ακόμα σημάδι του απόμακρου χαρακτήρα του και της ματαιοδοξίας του, που τον καθιστούν αντιπαθή.

Από την άλλη πλευρά, η πλειοψηφία των αναγνωστών θεωρεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή των επιτυχημένων αυτών βιβλίων ένα βασικό στοιχείο, χωρίς το οποίο τα μυθιστορήματα δε θα μπορούσαν να κατακτήσουν το κοινό. Ακόμη, σύμφωνα με κάποιες απόψεις, οι απίστευτες δυνατότητές του έχουν και μία πιο ανθρώπινη πλευρά και εξήγηση, αφού πιθανόν να είναι μία σύνθεση στοιχείων διάφορων εξαιρετικά ικανών πρακτόρων τηςScotland Yard. Επιπροσθέτως, όλοι έχουν συνδέσει το διάσημο ήρωα με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του και για αυτό το λόγο τον έχουν αγαπήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι, αφού ο Ντόιλ αποφάσισε να απαλλαχθεί από τον ήρωά του και αφηγήθηκε το θάνατό του στο διήγημα ‘’The Final Problem’’, το κοινό προέβη σε βίαιες αντιδράσεις και αποδοκιμασίες. Μάλιστα, η ίδια η μητέρα του συγγραφέα έμεινε κατάπληκτη, οργίστηκε και απαίτησε την άμεση αποκατάσταση του ήρωα. Ποιος δυσκολεύεται, άλλωστε, να αγαπήσει έναν ιδιόρρυθμο ήρωα, όταν αυτός με την οξυδέρκεια και την πονηριά του έχει καταφέρει να μαγέψει γενιές αναγνωστών και να θέσει νέες βάσεις για όλους τους πρωταγωνιστές αστυνομικών μυθιστορημάτων;

Εν κατακλείδι, προσωπικά πιστεύω πως, παρότι οι ικανότητες  του Σέρλοκ Χολμς είναι πέρα από τα όρια του πραγματικού, δεν τον καθιστούν ξένο προς το κοινό. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή οι αναγνώστες επιζητούν, έστω και στον φανταστικό κόσμο έναν ήρωα, κάποιον που κατέχει εκπληκτικές δυνατότητες και στον οποίον όλοι μπορούν να βασιστούν, μέχρι τουλάχιστον να κλείσουν μαγεμένοι το βιβλίο στις σελίδες του οποίου είχαν χαθεί.

Τσουκανέρη Γωγώ
 

 

 

 

 

Η ημέρα των Ελλήνων

   Ο ήλιος είναι η ζεστασιά. Το φως του η ελπίδα, στη φλόγα της καρδιάς. Ο αιθέρας και το χώμα είναι η ανεκτίμητη πατρίδα, που με τόσο ζήλο για αυτήν πολεμάνε. Είναι η Ελλάδα. Είναι η γη που γέννησε το πολιτισμό. Η γη, πάνω στην οποία φύτρωσε η ελιά και η αγνότητα της ανθρώπινης ψυχής. Είναι εκείνη η συνηθισμένη γη, που όμως φαντάζει τόσο ξεχωριστή.

Η πατρίδα που γέννησε τον πραγματικό άνθρωπο. Η πατρίδα των Αρχαίων Ελλήνων και η χώρα της Ένδοξης Εποχής του Λεωνίδα, του Πυθαγόρα, του Πλάτωνα, του Πραξιτέλη. Η χώρα της αρμονίας και του φωτός.

Αυτό το βάρος πέφτει πάνω στους Αγωνιστές του Έθνους. Βάρος ασήκωτο, που αν καταφέρεις να τιθασεύσεις, είναι σίγουρο ότι θα νικήσεις. Η μάχη απέναντι στον κατακτητή, απέναντι στην αμάθεια και στον εξαφάνιση του Ελληνισμού. Εκείνοι οι άγνωστοι πολεμιστές, οι προγονοί μας, είναι αυτοί που πάλεψαν και δεν έγιναν γνωστοί. Δίοτι πολέμησαν για την Ελλάδα και ήξεραν ότι ο κόσμος θα μάθει για τον Αγώνα των λίγων, εναντίον των πολλών.

Σήμερα η γαλανόλευκη ανεμίζει στην Ακρόπολη και σε κάθε σπίτι. Το μπλέ χρώμα αγκαλιάζει τη θάλασσα, το άσπρο τον ουρανό και ο Σταυρός  ανυψώνεται ψηλά και συμβολίζει την πίστη. Ποια εικόνα θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει την εικόνα της Ελευθερίας της Δοξασμένης Ελλάδας; Ποια σημαία, εκτός της Ελληνικής, θα μπορούσε να εναρμονιστεί με τον Παρθενώνα;

Αυτή είναι η Ελλάδα…. Αυτή είναι λάμψη του πολιτισμού.  Αυτός είναι ο Αγώνας για την Ελευθερία…

Ας είναι η Φωνή της Ελευθερίας, ο ύμνος της καρδιάς  και του φωτός, που με πίστη και ομόνοια έχτισε το θρόνο του ελληνικού πνεύματος. Απλό είναι το όνειρο των Αγωνιστών, όπως απλό είναι το κίνητρο για Ελευθερία, όσο απλό είναι και το γεγονός ότι το φως διώχνει το σκοτάδι και τα κτίσματα του ελέυθερου πνεύματος αγγίζουν την πίστη κι την δημιουργία του αρμονικού.

Πάντα θα σας θυμόμαστε, δίοτι η γαλανόλευκη θα συνεχίζει να ανεμίζει, δίοτι η καρδιά μου συνεχίζει να χτυπά και το πνεύμα μου συνεχίζει να δημιουργεί.

Με τον ίδιο τρόπο, που οι αρχαίοι και οι νεότεροι δημιούργησαν για εμάς το δώρο του σήμερα, έτσι και εμείς θα πρέπει να δημιουργήσουμε για τους επόμενους το δώρο του μέλλοντος. Για αυτό θα πρέπει να ατενίσουμε το παρελθόν, να αφουγκραστούμε το παρόν και έτσι να πλάσουμε το μέλλον.

Ο Ελληνικός πολιτισμός θα συνεχίζει να ζει και θα εξελίσσεται με έμπνευση τις δικές σας πράξεις….

 

Αλέξανδρος Τζήκας
            Βέλγιο, 2013

Ρομποτική, Η Επιστήμη Του Μέλλοντος

ΓΕΝΙΚΑ

Διανύουμε μια εποχή κατακλισμένη από ηλεκτρονικές συσκευές, οι οποίες έχουν φτάσει στο επίπεδο να αντικαθιστούν, σε πολλές περιπτώσεις τους ανθρώπους ή άλλα έμβια όντα (αυτοκίνητα, εργάτες σε εργοστάσια, κ.α.). Αυτά είναι και τα ρομπότ, μηχανικές συσκευές οι οποίες μπορούν να υποκαθιστούν τον άνθρωπο σε διάφορες εργασίες. Άμα το καλοσκεφτούμε, μέχρι και τα λεγόμενα smartphones είναι ρομπότ, αφού ένα ρομπότ μπορεί να δράσει κάτω από τον απευθείας έλεγχο ενός ανθρώπου ή αυτόνομα κάτω από τον έλεγχο ενός προγραμματισμένου υπολογιστή. Συμπερασματικά, εφόσον τα smartphones ελέγχονται είτε από εμάς, είτε από ένα απομακρυσμένο Η/Υ (server) δίνοντας κάποιες εντολές, είναι και αυτά ένα είδος ρομπότ!
Η λέξη ρομπότ προέρχεται από το σλαβικό robota που σημαίνει εργασία. Καθιερώθηκε ως όρος με την σημερινή του έννοια το 1920 από τον Τσέχο θεατρικό συγγραφέα Karel Čapek στο έργο του «R.U.R.» (Rossum’s Universal Robots), όπου σατιρίζει την εξάρτηση της κοινωνίας από τους μηχανικούς εργάτες (ρομπότ) της τεχνολογικής εξέλιξης και που τελικά εξοντώνουν τους δημιουργούς τους. Σε πολλές σύγχρονες σλαβικές γλώσσες (πχ την πολωνική) χρησιμοποιείται σαν έκφραση της καθημερινότητας με την έννοια της σκληρής δουλειάς (αντίστοιχο του χαμαλίκι).
ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΣΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Στη βιομηχανία, ρομπότ λέγεται ένας αυτόματα ελεγχόμενος, επαναπρογραμματιζόμενος, πολλαπλός βραχίονας κατασκευασμένος με τρεις ή περισσότερους άξονες.
Είδη των Ρομπότ στην Βιομηχανία
Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα ρομπότ είναι τα αρθρωτά, τα SCARA και τα ρομπότ που χρησιμοποιούν τις καρτεσιανές συντεταγμένες(γνωστά και ως ρομπότ πίνακα ή ρομπότ Χ Υ Ζ). Στο πλαίσιο της γενικής ρομποτικής, τα περισσότερα είδη ρομπότ εμπίπτουν στην κατηγορία των ρομποτικών βραχιόνων. Τα ρομπότ εμφανίζουν διαφορετικό βαθμό αυτονομίας:
  • Μερικά ρομπότ προγραμματίζονται για την πιστή εκτέλεση συγκεκριμένων ενεργειών ξανά και ξανά (επαναλαμβανόμενες πράξεις) χωρίς μεταβολές και με υψηλό βαθμό ακρίβειας. Οι δράσεις αυτές καθορίζονται από προγραμματισμένες ρουτίνες που καθορίζουν την κατεύθυνση, την επιτάχυνση, την ταχύτητα, την επιβράδυνση, και την απόσταση από μια σειρά συντονισμένων κινήσεων.
  • Άλλα ρομπότ είναι πολύ πιο ευέλικτα ως προς τον προσανατολισμό του αντικειμένου το οποίο λειτουργούν, ή ακόμα και την εργασία που πρέπει να εκτελεστεί στο ίδιο το αντικείμενο, το οποίο μπορεί ακόμα να χρειαστεί να προσδιοριστεί από το ίδιο το ρομπότ. Για παράδειγμα, για πιο ακριβή καθοδήγηση, τα ρομπότ συχνά περιέχουν υποσυστήματα μηχανικής όρασης που ενεργούν ως «μάτια”. Συνδεόμενα με ισχυρούς υπολογιστές ή ελεγκτές (controllers). Η τεχνητή νοημοσύνη, ή ό,τι μοιάζει με αυτή, γίνεται όλο και πιο σημαντικός παράγοντας στα σύγχρονα βιομηχανικά ρομπότ.
ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
 Η τεχνητή νοημοσύνη έχει προστεθεί ακόμα και στην καθημερινή μας ζωή. Άμα το σκεφτούμε, οι τελεοράσεις, οι Η/Υ ακόμα και τα ηλεκτρικά μιας απλής κουζίνας, είναι κατά κάποιο τρόπο… ρομπότ! Είναι μηχανήματα που λειτουργούν κάτω από τις εντολές μας ή και μόνα τους μερικές φορές. Επίσης σε μερικές χώρες, πιο αναπτυγμένες τεχνολογικά, έχουν μπει ήδη στην καθημερινότητα των ανρώπων! Για παράδειγμα:
Βάζουν τα πιάτα στο πλυντήριο

Βοηθούν τα παιδιά στην εκμάθηση
Βοηθούν ανθρώπους με προβλήματα υγείας

ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ

Ακόμη τα ρομπότ μας έχουν βοηθήσει και στην κατανόση της φύσης, του σύμπαντος ακόμα και της ανρωπότητας! Έχουν αποτελέσει σημαντικό παράγωντα σε πάρα πολλά πειράματα, σε αποστολές στο διάστημα, σε πολλές έρευνες για την υγεία και συμμετέχουν, πλέον, σε πόλλες εγχειρήσεις ανθρώπων. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα της εφαρμογής τους:
Στο διάστημα

 

Στην φαρμακευτική

 

και στις εγχειρήσεις

 

ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΡΟΜΠΟΤ

Τέλος η τεχνολογική ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων έχει επιτρέψει, σε έμας (τους απλούς ανθρώπους) να «φτιάχνουμε» τα δικά μας ρομπότ με απλά υλικά και χωρίς πολλές γνώσεις να τα προγραμματίζουμε! Να ένα παράδειγμα ρομπότ που έφτιαξα μόνος μου.

 Mindstorm, 14ο Γυμνάσιο Λάρισας

Ποτηριάδης Νίκος
Γ” Γυμνασίου, 2013

 

Μικρασιατικός Πόλεμος (1912-1922)

  Από παλιά οι Έλληνες είχαν το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Αυτό έκανε το 1919 τον τότε πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελευθέριο Βενιζέλο να κυρήξει την έναρξη ενός πολέμου όπου είχε στόχο την ενοποίηση της Ελλάδας των 3 ηπείρων και των 5 θαλασσών. Την προσάρτηση δηλαδή της Ασίας, της Αφρικής και της ήδη κατεχόμενης Ελλάδας, ενώ με τις 5 θάλασσες εννοούνται το Ιόνιο, το Αιγαίο, ο Εύξεινος Πόντος, το Κρητκό πέλαγος και το Μυρτώο.
  Αμέσως μετά το τέλος του Α” Παγκοσμίου πολέμου παραχώρηθηκαν στην Ελλάδα η Σμύρνη και η γύρω περιοχή. Όταν όμως ο Ελληνικός στρατός αποβιβάστηκε στη Σμύρνη το 1919, οι Τούρκοι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την συνθήκη και ξεκίνησαν ανταρτοπόλεμο με αποτέλεσμα η απόβαση του Ελληνικού στρατού να μετατραπεί σε εκστρατεία.
  Ύστερα από πιέσεις του Ελευθέριου Βενιζέλου οι Μεγάλες δυνάμεις έδωσαν τη συγκατάθεση τους για προέλαση του Ελληνικού στρατού στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας με αποτέλεσμα, ένα μήνα αργότερα, να πραγματοποιηθεί η συνθήκη των Σεβρών, η οποία επικύρωνε την προσάρτηση της Μικράς Ασίας της Ανατολικής Θράκης και των νησιών του Αιγαίου στο Ελληνικό κράτος.
  Η εκστρατεία άρχισε καλά και ο ελληνικός στρατός σημείωνε επιτυχίες. Παράλληλα στο τουρκικό στρατόπεδο επικρατούσε εμφύλια διαμάχη μεταξύ της στρατιωτικής και πολιτικής εξουσίας. Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, Τούρκος στρατιωτικός και πολιτικός γεννημένος και μεγαλωμένος στη Θεσσαλονίκη, είχε επαναστατήσει κατά του Σουλτάνου και είχε συγκροτήσει δική του κυβέρνηση. Το εθνικιστικό κόμμα που ίδρυσε το 1909 είχε ως σύνθημα «Η Τουρκία στους Τούρκους», εννοώντας την εκκαθάριση των μη οθωμανικών πληθυσμών δια της βίας. Αρχικά ο Ατατούρκ μετέφερε την πρωτεύουσα της Τουρκίας από την Κωνσταντινούπολη που είχε καταληφθεί από τους συμμάχους, στην Άγκυρα και από εκεί οργάνωσε την αντεπίθεση του.
 Το 1920 ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές και ανέλαβε ο Δημήτριος Γούναρης ο οποίος έφερε πίσω το βασιλιά Κωνσταντίνο. Ο Ελληνικός λαός ήταν δυσαρεστημένος από την παρατεταμένη παραμονή των Ελληνικών στρατευμάτων στην Μικρά Ασία. Ο Γούναρης υποσχέθηκε πως αν κέρδιζε τις εκλογές θα σταματούσε τον πόλεμο, αλλά αυτός έκανε το αντίθετο. Παράλληλα ο Κεμάλ Ατατούρκ είχε καταφέρνει να συνθηκολογήσει με τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Ιταλία και προμηθευτεί με πολεμικό υλικό από τις χώρες αυτές. Ο Ελληνικός στρατός κατέλαβε καίρια στρατηγικά σημεία χωρίς όμως να καταφέρει να νικήσει ολοκληρωτικά το νεοτουρκικό στρατό. Με το πέρασμα του χρόνου η εκστρατεία αποδείχτηκε οικονομικά δυσβάσταχτη για το Ελληνικό κράτος αφού κόστιζε 8.000.000 δραχμές ημερησίως. Η κυβέρνηση Γούναρη παραιτήθηκε και την εξουσία ανέλαβε κυβέρνηση συνασπισμού υπό τον Παπαναστασίου η οποία αρνήθηκε να στείλει ενισχύσεις.
  Έτσι, το 1921 το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού στρατού είχε συγκεντρωθεί στο Αφιόν Καραχισάρ παραμελώντας την άμυνα των συνόρων και υποτιμώντας το στρατό του Κεμάλ που είχε εφοδιαστεί με καινούρια ανεπτυγμένα πυροβόλα. Ο Ελληνικός στρατός ταλαιπωρημένος από τις μάχες, ανοργάνωτος, πεινασμένος και χωρίς εφόδια, ηττήθηκε από τον νεοτουρκικό στρατό.

Πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Ελέυθερο Βήμα της 2 Σεπτεμβρίου 1922.
  Και ενώ ο Ελληνικός στρατός υποχωρούσε στη Θράκη ή στα νησιά, ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη και την ισοπέδωσε καίγοντάς την. Αυτό έμεινε στην ιστορία ως Μικρασιατική Καταστροφή και από τότε οι Έλληνες αφιερώνουν αυτή τη μέρα για να θυμούνται τα παλιά.

Μικρασιατική καταστροφή

 Λέγοντας Μικρασιατική καταστροφή εννοείται  περισσότερο το τέλος του Μικρασιατικού πολέμου του 1918-22, η αποχώρηση από την Τουρκία της ελληνικής διοίκησης που είχε εγκατασταθεί στα δυτικά μικρασιατικά παράλια κατά τη Συνθήκη των Σεβρών, η άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού μετά την κατάρρευση του μετώπου και η μεγάλη εκδίωξη του ελληνικού πληθυσμού από τη Μικρά Ασία. Η εκδίωξη αυτή είχε όμως ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και είχε διακοπεί με την «ανακωχή του Μούδρου«.
  Μετά τη Καταστροφή της Σμύρνης και την εκκένωση της χερσονήσου της Καλλίπολης από τους Έλληνες που ζούσαν εκεί, ακολούθησε «υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών». Μέχρι το 1924, 1,5 εκατομμύρια Έλληνες πρόσφυγες ήρθαν στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς. Ο Θρακικός, Ποντιακός και Μικρασιατικός Ελληνισμός είχε καταστραφεί. Σπίτια και περιουσίες αρπάχτηκαν και λεηλατήθηκαν, γεωργικές και κτηνοτροφικές εκτάσεις καταστράφηκαν, σχολεία, εκκλησίες και άλλα ιδρύματα γκρεμίστηκαν. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξευτελίστηκε μέσα από βασανισμούς αιχμαλώτων, βιασμούς και υποχρεωτική δουλειά στα «τάγματα εργασίας» όπου χάθηκαν πολλοί άνθρωποι.
  Χαρακτηριστική έιναι η συγκλονιστική μαρτυρία της Ελένης Καραντώνη από το Μπουνάρμπασι, έντεκα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σμύρνης. Το Μπουνάρμπασι είχε χίλιους κατοίκους, από τους οποίους οι οκτακόσιοι ήταν Ελληνες:
«…Αρχισε ο στρατός μας να φεύγει. Χτυπούσαν τις πόρτες μας και ζητούσαν ρούχα για να βγάλουν το χακί από πάνω τους. Πόσους δεν ντύσαμε! Οι μεγάλοι οι δικοί μας ξεκουμπίστηκαν και φύγανε κι αφήσαν τον κόσμο στο έλεος του Θεού. Εφταναν οι στρατιώτες ξυπόλυτοι, γυμνοί, κουρελιασμένοι, πρησμένοι, νηστικοί. Οι Τούρκοι κατεβαίναν και σφάζαν τους Ελληνες. Το ίδιο έκαναν και οι δικοί μας. Παντού φωτιά και μαχαίρι άκουες και έβλεπες. Από τους κατοίκους του Μπουνάρμπασι έμειναν καμιά δεκαριά οικογένειες… Μερικοί κατάφεραν να φύγουν, σέρνοντας με την κοιλιά προς το Σικλάρι και από κει στη Σμύρνη. Τους άλλους όλους τους ατιμάσανε, τους σφάξανε, τους κρεμάσανε, τους κάψανε. Κι εκείνους που κατάφεραν από το Σικλάρι να φτάσουν στη Σμύρνη, όταν ήρθε ο Κεμάλ, τους έπιασε και τους έσφαξε.

Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημμύρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακριά. «Μη φοβάστε είναι μακριά», μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ” ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε. Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη. Βρισκόμασταν στη μέση. Και οι Τσέτες (σ.τ.σ. οι άτακτοι Τούρκοι) βρίσκονταν στη μέση, και σφάζαν και σκοτώναν. Τη νύχτα οι Τσέτες έκαναν επίθεση ν” αρπάξουν, να σφάξουν, ν” ατιμάσουν. «Βοήθεια! Βοήθεια!», φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Εριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα (σ.τ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκκο). Γύρω γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Επαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω γύρω. Ηταν φοβερό. Οσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ” αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό. Εβγαλαν, μετά, ιταλικά και ελληνικά πλοία και μας πήραν. Πόσους; Ούτε ένα είκοσι τοις εκατό δεν επήραν. Τέτοια καταστροφή δεν είδαν τα μάτια μου!».
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ | ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ (Προβολή Βίντεο)
Ζώης Αναστάσιος
Μαθητής Α” Γυμνασίου
2013

Πρότυπα ομορφιάς

    Πρώτη μας έννοια όταν ξυπνήσουμε και τελευταία πριν κοιμηθούμε, η ματιά στον καθρέφτη. Η διερευνητική, διεισδυτική, κριτική, συχνά αυστηρή και ενίοτε επιεικής ματιά που σκανάρει στα γρήγορα, εντοπίζει επίμαχα σημεία, αξιολογεί και βεβαίως συγκρίνει: με το χτες, με το πέρσι, με το «παλιά» αλλά κυρίως με τα τρέχοντα πρότυπα ομορφιάς. Από αυτά κρίνονται πολλά. Πόσο εύκολα μπορούμε να τα αγνοήσουμε ή έστω να τα παραβλέψουμε;
  Καταρχήν ξέρουμε όλοι πόσο δύσκολο είναι να αδιαφορήσουμε, να κάνουμε ότι δεν μας αφορά η εξωτερική εμφάνιση, η ομορφιά και τα πρότυπα της, εφόσον ζούμε στην εποχή της αυτοκρατορίας της εμφάνισης. «Αν θέλεις να έχεις κοινωνική υπόσταση, επαγγελματική επιτυχία, ερωτική ανταπόκριση, μάθε το μυστικό της ομορφιάς».
  Αυτό το μήνυμα παίρνουμε συνεχώς και από παντού. «Η Ομορφιά» αυτό το υπέρτατο αγαθό στο οποίο γίνεται αναφορά σαν σε κάτι που είναι πάντα πάνω κι έξω απ’ τα κανονικά και τα τετριμμένα, μοιάζει εξ’ ορισμού να μας αφήνει απ’ έξω. Εμάς, τους καθημερινούς, κοινούς ανθρώπους, που αν μας ρωτήσουν μπορεί να περιγράψουμε την εμφάνιση μας με ένα σύντομο και αμείλικτο «όχι εντελώς χάλια» με τις όχι και τόσο τέλειες αναλογίες, με τα παραπανίσια κιλά ή τις ανύπαρκτες καμπύλες, τη στραβή μύτη, τα μαλλιά-πράσα, τις παχουλές γάμπες, τα πεταχτά δόντια, τα κοντά πόδια, την πλαδαρή κοιλιά, τα σημάδια στο δέρμα και ο, τι τελοσπάντων κουσούρι κουβαλάει η καθεμία και ο καθένας.
  Πράγματι, όλα αυτά ηχούν τόσο άσχημα, σχεδόν σαν βρισιές, ειδικά σε σύγκριση με το πόσο ποιητικά ηχούν τα «αντίθετα» τους, οι εκφράσεις δηλαδή που περιγράφουν την εικόνα ενός «ιδανικά όμορφου» ανθρώπου: οι χυμώδεις καμπύλες, η κλασσική μύτη, τα μεταξένια μαλλιά, οι χυτές γάμπες, το αστραφτερό χαμόγελο, το πορσελάνινο δέρμα κλπ…
   Κι όμως, τα πρώτα δεν περιγράφουν παρά τους κανονικούς ανθρώπους, τις ιδιαιτερότητες τους, αυτά που συνθέτουν την ξεχωριστή εμφάνιση του καθένα και που βέβαια, πολλές φορές, τις περισσότερες μάλλον, συνδυάζονται με κάποια από τα «ιδανικά» χαρακτηριστικά. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένας μοναδικός συνδυασμός κάποιων πολύ ωραίων και κάποιων λιγότερο ωραίων στοιχείων τα οποία ο καθένας και η καθεμία αναδεικνύει ή κρύβει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο: όλα αυτά μαζί φτιάχνουν την ιδιαίτερη ομορφιά και γοητεία του.
 Στο διαδικτυακό φόρουμ και σε μια έρευνα που λάμβανε χώρα παράλληλα με παρόμοιες διαφημίσεις, τα αποτελέσματα ήταν θλιβερά: ένα πολύ μικρό ποσοστό -στη Γαλλία χαρακτηριστικά ήταν 1%- των γυναικών (δηλώνουν ότι) βρίσκουν όμορφο τον εαυτό τους. Παρόλα αυτά το αισιόδοξο μήνυμα που δίνει η πρωτοβουλία για τέτοιου είδους διαφημίσεις, έστω και μεμονωμένη, είναι ότι ίσως υπάρχει ελπίδα να απελευθερωθούμε απ’ τα άκρως καταπιεστικά, αλλά και παραπλανητικά πρότυπα ομορφιάς που προβάλλονται παντού και να στραφούμε προς μία πιο προσωπική και πιο ποικιλότροπη θεώρηση της. Αυτό ασφαλώς δεν είναι εύκολη υπόθεση.
  Αν το σκεφτεί κανείς καλά, τα πρότυπα ομορφιάς δεν είναι απλώς κάτι που μια βιομηχανία ομορφιάς (μόδας, καλλυντικών, φαρμάκων κλπ.) καθορίζει και από τα οποία εμείς παθητικά και άθελα μας επηρεαζόμαστε αλλά κάτι που εμείς οι ίδιοι έχουμε ενστερνιστεί, αφομοιώσει και που συντηρούμε –παραδόξως- σε πείσμα πολύ συχνά της ίδιας της προσωπικής μας ευτυχίας (αυτό μοιάζουν τουλάχιστον να λένε οι χιλιάδες γυναίκες που τριγυρνούν καθημερινά ανικανοποίητες και απογοητευμένες από την εμφάνιση τους, το σώμα τους, το βάρος τους, την ηλικία τους.)
  Συγκεκριμένα, πρότυπα είναι κάποια είδωλα κυρίως προσώπων που έχουν καταξιωθεί σε έναν τομέα και είναι είτε από το κοντινό περιβάλλον ενός ανθρώπου είτε από το καλλιτεχνικό στερέωμα. Όλοι οι άνθρωποι υποσυνείδητα ή όχι διαλέγουν πρότυπα και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο άθελα ή μη προσπαθεί να τα μιμηθεί, να τα υπερβεί, να τα ακολουθήσει και να γίνει ακόμα καλύτερος από αυτά ενώ στο τέλος τα λατρεύει τα αγαπάει και τα υπερασπίζεται.
  Τα πρότυπα που επιλέγει ο καθένας είναι σύμφωνα με την προσωπικότητα, το χαρακτήρα, τις ιδέες, τις αντιλήψεις, τις αξίες, τη νοοτροπία, τις παρέες, τα μηνύματα που περνάει η οικογένεια και το κοντινό περιβάλλον αλλά κυρίως την κρίση του καθενός και τις γνώσεις και τα ερεθίσματα που έχει πάρει από μικρός.
  Πολλές φορές τα πρότυπα που έχει ο κάθε άνθρωπος, ένα ή περισσότερα, δεν τα διαλέγει ο ίδιος αλλά του τα περνάει η κοινωνία ολόκληρη με έμμεσο ή άμεσο τρόπο. Η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, το ραδιόφωνο, οι διαφημίσεις, οι εφημερίδες, τα περιοδικά και γενικά όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συμβάλλουν πολύ ενεργά και αποτελεσματικά στη προσπάθεια αυτή όλων των κοινωνιών να εμφυτέψουν κυρίως στους νεότερους ανθρώπους της κοινωνίας προκαθορισμένα και συγκεκριμένα από αυτούς πρότυπα. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πρότυπου όχι μόνο σε μας τους νέους, αλλά και στους μεγάλους είναι η μόδα:
  Αν θέλαμε να την αποδώσουμε με μεγαλύτερη σαφήνεια τότε θα λέγαμε ότι μόδα είναι η παροδική συνήθεια που για ορισμένο χρονικό διάστημα γενικεύεται σε μεγάλο φάσμα της κοινωνίας, σε ότι αφορά την ενδυμασία, την κόμμωση, τη μουσική, ο συρμός, ο νεωτερισμός. Η μόδα είναι στην πραγματικότητα ένα πολυσύνθετο φαινόμενο που καθρεφτίζει τις κατευθύνσεις και τις εξελίξεις μιας κοινωνίας σε μια ορισμένη ιστορική περίοδο. Ο ρόλος της είναι να εισάγει στην κοινωνία, με τη γρήγορη μετάδοση και αφομοίωση, νέες συμπεριφορές και πεποιθήσεις. Οπωσδήποτε η μόδα αποτελεί αντανάκλαση των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών και ενσαρκώνει το πνεύμα της κάθε εποχής. Στις μέρες μας όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει δεδομένου ότι η μόδα έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και έχει μπει ολοκληρωτικά στη ζωή μας. Δυστυχώς, η επιρροή της στις μάζες δεν είναι καθόλου εποικοδομητική. Έχει κυριαρχήσει το εφήμερο και το παράλογο. Οι μεγάλοι οίκοι μόδας ασκούν επάνω μας ένα είδος τυραννικής επιβολής, την οποία επιτυγχάνουν μέσω της τηλεόρασης και των άλλων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Αυτό σταδιακά έχει ως αποτέλεσμα την έλλειψη καλαισθησίας και ταυτόχρονα ισοπεδώνει τις ατομικές ιδιαιτερότητες και τις προσωπικές προτιμήσεις, κάνοντας τον καθένα δέσμιο των τάσεων που επικρατούν. Εκτός αυτού, ένα άλλο μειονέκτημα της σύγχρονης μόδας είναι η κερδοσκοπία σε βάρος του καταναλωτικού κοινού. Για παράδειγμα ένα ρούχο που αντικειμενικά η αξία του είναι πολύ χαμηλή, μπορεί να πωλείται ακριβά μόνο και μόνο για το γεγονός ότι φοριέται πολύ και συμβαδίζει με τις νέες τάσεις.
  Φυσικά τα γεγονότα αυτά είναι κάθε άλλο παρά φυσιολογικά διότι με τον τρόπο αυτό αρνούμαστε τον πραγματικό μας εαυτό καθώς επίσης και όλα τα αγαθά που αυτός περιλαμβάνει, αγαθά που μας πρόσφερε απλόχερα ο Θεός και χάρη σ’ αυτά διαφοροποιούμαστε ο ένας από τον άλλο. Αν λοιπόν, αποφασίσουμε να δεχτούμε ότι η Ομορφιά δεν είναι μία αλλά πολλές και διαφορετικές, ξεκινάμε για ένα προσωπικό ταξίδι εξερεύνησης του ίδιου μας του εαυτού. Και, το πρώτο πράγμα που πρέπει να διερευνήσουμε είναι η εικόνα που έχουμε γι’ αυτόν. «Πώς με βλέπω, πώς με κρίνω;», «Από πού προέρχεται αυτή η κριτική ματιά;», « Ποια ματιά αισθάνομαι επάνω μου ακόμη;», «Με ποιον ταυτίζομαι και ποιες ομοιότητες βλέπω;», «Ποιες φράσεις σχετικές με την εμφάνιση μου ηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου από παλιά;». Η αμφισβήτηση των προτύπων είναι και μια περιπέτεια ενηλικίωσης. Καλούμαστε να αφήσουμε πίσω κάτι βασανιστικό αλλά οικείο και να αναλάβουμε εμείς τη φροντίδα του εαυτού μας. Καμιά φορά χρειάζεται να κάνουμε υπερβάσεις που δεν είναι πάντα εύκολες. «Γιατί κρύβω τη θηλυκότητα μου ενώ τη νιώθω και κατά βάθος μ’ αρέσει να τη δείχνω;» «Γιατί απεχθάνομαι τους φαρδιούς μου ώμους αφού είμαι αθλητική γυναίκα και μ’ αρέσει αυτό;» Φυσικά θα ήταν απλοϊκό και παραπλανητικό να παρουσιάσει κανείς αυτή την «εξερεύνηση» σαν μια αυθόρμητη και άμεση αλλαγή. Κάθε άλλο. Υπάρχουν πολλά πρότυπα τα οποία με δυσκολία αποχωριζόμαστε και κάποια άλλα καθόλου κι οι αποχωρισμοί αυτοί είναι υπόθεση μιας ολόκληρης ζωής.. Εγκαταλείποντας την ιδέα της «ιδανικής εμφάνισης» αφήνουμε πίσω κάτι που μισήσαμε αλλά και αγαπήσαμε πολύ. Παρόλα αυτά η προσπάθεια αυτή είναι ο μόνος τρόπος να αποδεχτούμε τον εαυτό μας, να ανακαλύψουμε την ομορφιά του και να ζήσουμε πιο ειρηνικά μαζί του…

 Δείτε: Κλεμμένη ομορφιά – Πυξ Λαξ

Πηγές

http://efhbeia.wikispaces.com

Παναγιώτου Λευκή Ιωάννα
Παπαδοπούλου Βασιλική
Πασχαλίδου Έλενα
Γ” γυμνασίου, 2013

Παρακολουθώντας μια θεατρική παράσταση

Την προηγούμενη εβδομάδα είχα τα γενέθλιά μου και η μητέρα μου, μου είπε πως δε θα μου δώσει ένα συνηθισμένο δώρο, αλλά κάτι διαφορετικό. Πράγματι, την ημέρα των γενεθλίων, μου έδωσε ένα φάκελο, που περιείχε δυο εισιτήρια για μία θεατρική παράσταση. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Αγαπώ το θέατρο, όπως άλλωστε όλα τα μέλη της οικογένειάς μου, και ενθουσιάστηκα πολύ με την ευκαιρία που μου δόθηκε.

Η ημέρα που θα δινόταν η παράσταση έφτασε. Συναντηθήκαμε έξω από το θέατρο της πόλης μας με την καλύτερή μου φίλη, την οποία είχα προσκαλέσει να δει μαζί μου την παράσταση. Το έργο που θα παρακολουθούσαμε ήταν ο «Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ που γράφτηκε το 1903. Το έργο είναι εμπνευσμένο από μια εποχή κατά την οποία ο ρωσικός λαός αν και θεωρητικά ελεύθερος εξαιτίας της κατάργησης της δουλοπαροικίας κατά το 1861, ζούσε ακόμα στη φτώχεια και την αμάθεια. Μπήκαμε στο θέατρο γεμάτες ανυπομονησία. Δώσαμε τα εισιτήριά μας στην ταξιθέτρια, που με τη σειρά της μας οδήγησε στις θέσεις μας. Η αίθουσα άρχισε να γεμίζει, αφού η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα. Αργότερα, τα φώτα έσβησαν και οι ηθοποιοί βγήκαν στη σκηνή.

Καθώς η υπόθεση του έργου εξελισσόταν, μας παρέσερνε μαζί της. Η μαγεία της εποχής, τα επιβλητικά σκηνικά και η ερμηνεία των ηθοποιών μας καθήλωσε. Στο έργο ήταν ξεκάθαρη η αδυναμία των ανθρώπων, κυρίως των αριστοκρατών, να κατανοήσουν τις αλλαγές στο κοινωνικό περιβάλλον, όπως επίσης και τον ρόλο που έπαιζαν αυτές οι αλλαγές στην προσωπική τους ζωή.  Οι ήρωες προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το οικονομικό τους αδιέξοδο” ο βυσσινόκηπος,  μαζί με το αρχοντικό τους θα έβγαιναν σε πλειστηριασμό. Στο τέλος ήρθε η κατάρρευση. Η κύρια πρωταγωνίστρια σωριάστηκε στη σκηνή και η τραγικότητα κορυφώθηκε. Συμπάσχαμε μαζί με τους πρωταγωνιστές κι όλοι ευχόμασταν κάτι να γίνει και όλα να αλλάξουν. Μα, στο τέλος, ο βυσσινόκηπος χάθηκε… Όλα αυτά φανέρωναν βέβαια τις αλλαγές της ρωσικής κοινωνίας και τα νεα κοινωνικά στρώματα που έρχονταν στο προσκήνιο, εξαιτίας των πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων.

Η θεατρική παράσταση είχε επιτύχει το στόχο της. Μετέδωσε στους θεατές όλα εκείνα τα βαθύτερα νοήματα σχετικά με την επικράτηση του χρήματος και τη θυσία της ομορφιάς στο βωμό του κέρδους.  Ανάμεικτα συναισθήματα μας κατέκλυσαν…

Βγήκαμε από το θέατρο μαζί με τη φίλη μου και πήραμε το δρόμο της επιστροφής γεμάτες σκέψεις, εικόνες και εντυπώσεις. Η θεατρική παράσταση που παρακολουθήσαμε κατάφερε να μας συνεπάρει ενισχύοντας τη άποψή μας πως οι θεατρικές εκδηλώσεις αποτελούν πραγματική ψυχαγωγία και αναβαθμίζουν το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου!

Κουτσιαρή Σ.
Α3

 

Το «πολιτιστικό» μου πρόγραμμα

Στο πολιτιστικό πρόγραμμα «Κηλίδες, πιτσιλιές και χρώματα, καθρέφτης της ψυχής μας» που συμμετείχαμε φέτος, επιλέξαμε να ζωγραφίσουμε τους τοίχους του γυμναστηρίου μας και εκείνους που οδηγούν στο εργαστήριο εικαστικών και μουσικής. Στιγμιότυπα και εικόνες από τη δράση αυτή, παρουσιάζονται παρακάτω.

 

     

   

 

Δείτε το Video 

Τετ, 17/04/2013  — Ποτηριάδης Ν.

 

 

Το ταξίδι της Μύρτιδος

Η Μύρτις, το 11χρονο κορίτσι που έζησε στην αρχαία Αθήνα πριν 2400 χρόνια

 

Το 1994-95, κατά τη διάρκεια των έργων για την κατασκευή του σταθμού «Κεραμεικό» του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας ανακαλύπτεται ένας κοινός τάφος με τα θύματα του λοιμού, ανάμεσά τους και ένα εντεκάχρονο κορίτσι, η Μύρτις, η οποία πέθανε από τυφοειδή πυρετό, στον λοιμό της Αθήνας τον 5ο Αιώνα π.Χ. Για το λόγο αυτό, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) κήρυξε την Μύρτιδα φίλη των σκοπών της χιλιετίας (Millennium Goals Friend).

Το κρανίο της Μύρτιδος, βρέθηκε το 1995 σε ομαδικό τάφο στον Κεραμεικό, το επίσημο νεκροταφείο της Αρχαίας Αθήνας, κατά τη διάρκεια των εργασιών για την κατασκευή του σταθμού «Κεραμεικός» του ΜΕΤΡΟ της Αθήνας. Ο ομαδικός τάφος περιείχε σκελετούς από την ταφή περίπου 150 ανθρώπων, ενηλίκων και παιδιών και σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογήθηκε στην εποχή του Λοιμού των Αθηνών, δηλαδή μεταξύ του 430 και του 426 π.Χ.

«Περί το 430 π.Χ. λοιμός ενέσκηψε αιφνιδίως εις την πόλιν των Αθηνών …και νεκροί έκειντο εν ταις οδοίς …έθαπτον
 δε ως έκαστος εδύνατο»
(Θουκυδίδης, Ιστορία)

Τότε, με τη βοήθεια σύγχρονων εργαστηριακών μεθόδων, ξεκίνησε η μελέτη του σκελετικού υλικού, προκειμένου να βρεθούν τα αίτια της φονικής ασθένειας. Η ιατρική-οδοντιατρική ομάδα που συγκροτήθηκε, χρησιμοποίησε τρία άθικτα δόντια από τρία τυχαία κρανία, στα οποία και βρέθηκαν ίχνη του μικροβίου. Οι επιστήμονες εντόπισαν το βακτήριο Salmonella enterica serovar Typhi.

Το κρανίο της Μύρτιδος είχε ένα σημαντικό χαρακτηριστικό παιδιού αυτής της ηλικίας. Υπήρχε  μέρος της νεογιλής οδοντοφυΐας ταυτόχρονα με τη μόνιμη. Η άριστη κατάσταση του κρανίου γέννησε την ιδέα της ανάπλασης του και της παρουσίασής του σε σχετική έκθεση. Γι’ αυτό το σκοπό, σε ειδικό εργαστήριο στη Σουηδία, κατασκευάστηκε ένα ακριβές αντίγραφο του κρανίου με τις πιο σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους.
Η έκθεση πρωτοπαρουσιάστηκε στις 22 Μαΐου 2006 στην Μεγάλη Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, αι από τότε ταξιδεύει συνεχώς! Στο Ζάππειο Μέγαρο, στην 71η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, στο Νέο Μουσείο Ακροπόλεως, στο  Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, στη Διεθνή Έκθεση EXPO 2010 στην Κίνα, στα Αρχαιολογικά Μουσεία Θεσσαλονίκης, Βόλου, Δελφών, και Ιωαννίνων κ.α.
Η έκθεση αποτελείται από ενότητες: στην πρώτη παρουσιάζεται η ανασκαφή του Κεραμεικού, στη δεύτερη η ιατρική έρευνα σε Ελλάδα και Γαλλία για τον εντοπισμό του παθογόνου παράγοντα που προκάλεσε το λοιμό των Αθηνών και στην τρίτη η βήμα προς βήμα ανάπλαση του προσώπου και οι τεχνικές της.
Περισσότερα στη διεύθυνση http://www.myrtis.gr
Χούτα Στέλλα – Μαρία
Α” Γυμνασίου – 2013

 

Καταρράκτες Angel

Οι καταρράκτες Angel βρίσκονται στην Βενεζουέλα, στο Εθνικό Πάρκο Canaima στο Μπολίβαρ της Βενεζουέλας (maps.google.gr/maps) και είναι οι ψηλότεροι καταρράκτες στον κόσμο. Αποτελούν το μεγαλύτερο τουριστικό αξιοθέατο της Βενεζουέλας. Έχουν ύψος 979 μέτρα (3230 πόδια) είναι έως 2,5 φορές ψηλότεροι από το Empire State Building και 15 φορές υψηλότεροι από τον περίφημο Νιαγάρα. Αν κοιτάξει κανείς από χαμηλά θα νομίσει πως το νερό αναβλύζει από τον ουρανό! Όμως το υπερβολικό ύψος τους κάνει το νερό να μεταμορφώνεται σε ομίχλη λίγο πριν φτάσει στο έδαφος.

Αντίθετα με τους υπόλοιπους εξίσου εντυπωσιακούς καταρράκτες στον πλανήτη, ο συγκεκριμένος δεν δημιουργείται από λιωμένους πάγους ή κάποιον ποταμό, αλλά από την έντονη βροχόπτωση. Από τον Ιούλιο έως το Νοέμβριο τα νερά είναι πιο «φουσκωμένα» και η ορμή του καταρράκτη πιο δυνατή.

 

Η τοπική ονομασία είναι  Parakupá Vená (πτώση από το υψηλότερο σημείο), ενώ το όνομα «Salto Angel» («Το Πήδημα του Αγγέλου»), οφείλεται στον αμερικανό πιλότο  Jimmie Angel  που ήταν ο πρώτος που πέταξε πάνω από τους καταρράκτες στις 16 Νοεμβρίου 1933. Μερικοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι ο πρώτος που ανακάλυψε τους καταρράκτες ήταν ο Fernando De Berrio, ένας ισπανός εξερευνητής και κυβερνήτης κατά τον 16ο και 17ο αιώνα.

Το 1994, το Εθνικό Πάρκο της Βενεζουέλας συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς που συντάχθηκε από την UNESCO. Έχει ψηφιστεί επίσης ανάμεσα στα 10 ομορφότερα φυσικά μνημεία του πλανήτη.

Εντυπωσιακά πλάνα και τρισδιάστατες φωτογραφίες μπορείτε να βρείτε στις διευθύνσεις:
Χούτα Στέλλα – Μαρία
Α5 -2013

 

Ελληνική επανάσταση

Η Ελληνική επανάσταση ή επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατόριας,  του τουρκικού δηλαδή ζυγού, με σκοπό τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εθνικού κράτους.

Οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος βρίσκονται στην ώριμη φάση του νεοελληνικού διαφωτισμού, περί το 1800. Η επανάσταση οργανώθηκε απο μία συνωμοτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814, τη Φιλική Εταιρεία με ιδρυτές τους Εμμανουήλ Ξάνθο, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ.

Το σύνθημα της επανάστασης »Ελευθερία ή Θάνατος» έγινε το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας.

Σημαντικό ρόλο στήν αίσια έκβαση της επανάστασης έπαιξαν οι: Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Νικήτας Σταματελόπουλος (ο επονομαζόμενος Νικηταράς), Αθανάσιος Διάκος, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Γεώργιος Καραϊσκάκης, Μάρκος Μπότσαρης, Ιωάννης Δυοβουνιώτης, Πανούργιας, Μητροπέτροβας, Ιωάννης Μακρυγιάννης.

Ακόμη οι ναύαρχοι Κωνσταντίνος Κανάρης, Δημήτριος Παπανικολής, Ανδρέας Μιαούλης και οι αγωνίστριες Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και Μαντώ Μαυρογένους.

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης σημαντική βοήθεια έδωσαν οι γυναίκες και οι φιλέλληνες. Οι γυναίκες με τους αγώνες τους (Σούλι, Μεσολόγγι κ,ά) έδειξαν πόσο σημαντική ήταν η επανάσταση για τους έλληνες που τελικά πέτυχαν το στόχο τους. Ένας ακόμα παράγοντας ήταν ο φιλελληνισμός. Ο φιλελληνισμός ήταν ένα κύμα που ξέσπασε στην Ευρώπη με σκοπό την αποστολή βοήθειας στην επαναστατημένη Ελλάδα. Οι φιλέλληνες βοήθησαν τους έλληνες με την αποστολή χρημάτων, εφοδίων και εθελοντών αλλά κυρίως ασκώντας πίεση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ώστε να προχωρήσουν σε μια ευνοϊκή ρύθμιση για τους έλληνες επαναστάτες.

Οι Έλληνες μετά από πολλούς αγώνες κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το στόχο τους, δηλαδή τη δημιουργία ενός εθνικού ανεξάρτητου κράτους. Εμείς οι νεότεροι έλληνες πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στα μαρτύρια που έζησαν οι πρόγονοί μας απο τους τούρκους (1453-1821). Σε αυτό το διάστημα πολλά παιδιά πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα και έγιναν γενίτσαροι, πολλοί σκοτώθηκαν επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τους φόρους κ,ά. Για αυτούς τους λόγους διαφωνώ με το να βλέπουμε τα τούρκικα σίριαλ που δείχνει η τηλεόραση. Πιστεύω πως έτσι δίνουμε ικανοποίηση στους τούρκους και κατά κάποιον τρόπο ακυρώνουμε τους αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί μας για να είμαστε εμείς ελεύθεροι.

Ζιώγας Μίλτος
Α” Γυμνασίου
2013
Top