«Η ΝΑΝΣΥ ΣΤΗΝ ΝΕΡΑΙΔΟΧΩΡΑ»

Μια φορά κι έναν καιρό ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου και κοιμόμουν. Ήταν

ένα καλοκαιρινό πρωινό, έκανε ζέστη και είχα το παράθυρό μου ανοικτό. Ξαφνικά

ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος. Ξυπνάω απότομα, γεμάτη φόβο και τι να δω;!!!

Δίπλα στο κρεβάτι μου είχε πέσει ο πινόκιο!!!

Πινόκιο: Νάνσυ, σήκω!!! Γρήγορα ετοιμάσου!!! Πρέπει να φύγουμε!!!

Νάνσυ: Πινόκιο;; Είσαι ζωντανός;; Μιλάς ; Μήπως ονειρεύομαι;

Πινόκιο: Τι είναι αυτά που λες Νάνσυ; Φυσικά και μιλάω! Ήρθα να σε πάρω, για να

πάμε σε μια γιορτή. Ο Πήτερ Παν σκέφτηκε να διοργανώσουμε ένα πάρτι-έκπληξη

για τα γενέθλια της Ωραίας Κοιμωμένης.

Νάνσυ: Και εγώ τι δουλειά έχω εκεί;

Πινόκιο: Ξέρουμε ότι η Ωραία Κοιμωμένη είναι η αγαπημένη σου ηρωίδα από τα

παραμύθια . Θα χαρεί πολύ να σε δει!!! Έλα, θα περάσουμε φανταστικά!

Νάνσυ: Τα έχω χάσει!!! Δεν ξέρω τι να πω… Καλά… Περίμενε να αλλάξω.

Πινόκιο: Δε χρειάζεται.

Νάνσυ: Μα θα έρθω με τις πιζάμες ;

Πινόκιο: Ναι σου λέω! Πάμε να φύγουμε, γιατί θα αργήσουμε.

Νάνσυ: Και με τι θα πάμε;

Πινόκιο: Έξω από το παράθυρό σου, μας περιμένει η ιπτάμενη άμαξά μου, την οποία

σέρνουν οι καλοί μονόκεροι.

Έτσι επιβιβαστήκαμε στην άμαξα και ξεκινήσαμε το ταξίδι.

Πινόκιο: Πρώτα πρέπει να πάρουμε τον Πήτερ Παν από τη χώρα του Ποτέ. Μην

ανησυχείς, δεν είναι μακριά.

Αρχίσαμε να πετάμε ψηλά και γρήγορα, μέσα από τα σύννεφα. Τα σπίτια

στη γη φαίνονταν σαν σπιρτόκουτα. Ύστερα από λίγο παρουσιάστηκε μπροστά μας

μια μεγάλη τρύπα. Οι μονόκεροι με ένα άλμα τους πέρασαν από μέσα της.

Τότε βρεθήκαμε σε μια ονειρική χώρα. Υπήρχαν πολλές λίμνες με ροζ νερά ,

στις οποίες κολυμπούσαν γοργόνες με ροζ ουρές. Δίπλα, χόρευαν και γλεντούσαν οι

Ινδιάνοι. Η φύση ήταν καταπράσινη, ενώ υπήρχαν πανύψηλα δέντρα και περίεργα

φυτά, τα οποία έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου.

Ο Πήτερ Παν έκανε βόλτες πάνω από την καταγάλανη θάλασσα.

Πινόκιο: Πήτερ, φίλε μου! Τι κάνεις; Ήρθαμε μαζί με την Νάνσυ, για να σε

πάρουμε!

Πήτερ Παν: Πινόκιο, δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε βλέπω! Ανυπομονώ να πάμε

στο πάρτι! Η Ωραία Κοιμωμένη είναι από τις καλύτερες φίλες μου! Αυτή εδώ είναι η

μικρή σου φίλη;

Νάνσυ: Γεια σου, Πήτερ Παν. Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω από κοντά!

Πήτερ Παν: Και εγώ χαίρομαι!

Πινόκιο: Αφήστε τα πολλά λόγια και πάμε να φύγουμε! Μας περιμένει η Χιονάτη!

Πήτερ Παν: Καλά, Πινόκιο. Μην αρχίζεις την γκρίνια. Ξέρω έναν σύντομο δρόμο,

για να φτάσουμε στη χώρα των Νάνων.

Πινόκιο: Ωραία! Οδήγησέ μας.

Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στη χώρα των Νάνων. Ήταν φανταστικά!!!

Η θάλασσα είχε καταγάλανα νερά, ο ήλιος έλαμπε, πεταλούδες χρωματιστές

πετούσαν εδώ και εκεί και τα πουλάκια κελαηδούσαν πάνω στα κλαδιά. Η Χιονάτη

έκανε βόλτες στο μικρό δάσος που ήταν κοντά στο σπίτι της.

Πινόκιο: Χιονάτη, φίλη μου!!! Τι κάνεις; Ήρθα με την Νάνσυ και Πήτερ Παν να σε

πάρουμε!

Χιονάτη: Ωραία!!! Ανυπομονώ να πάμε στο πάρτι! Η Ωραία Κοιμωμένη είναι η

καλύτερή μου φίλη!

Νάνσυ: Χιονάτη, χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω από κοντά!!!

Χιονάτη: Και εγώ χαίρομαι πολύ!!!

Πινόκιο: Αφήστε τα πολλά λόγια, γιατί δεν πρέπει να αργήσουμε στο πάρτι. Πρέπει η

Χιονάτη να φτιάξει την τούρτα και να καλέσουμε κάποιους άλλους φίλους μας!!!

Πήτερ Παν: Σταμάτα επιτέλους τη γκρίνια.

Νάνσυ: Έλεος πια! Σταματήστε να τσακώνεστε!

Πινόκιο: Καλά, Νάνσυ, θα φύγουμε τώρα!

Έτσι, μετά από λίγο φτάσαμε στη Νεραϊδοχώρα!!! Ήταν καταπληκτικά,

φανταστικά, δεν ξέρω πώς να το περιγράψω! Η Ωραία Κοιμωμένη μάζευε λουλούδια.

Ο Πινόκιο πήγε να την καθυστερήσει! Ο Πήτερ Παν πήγε να καλέσει στο πάρτι

κάποιους άλλους ήρωες από τα παραμύθια και εγώ με τη Χιονάτη ετοιμάσαμε το

πάρτι. Η Χιονάτη έφτιαξε μια ωραία τούρτα φράουλα, ενώ εγώ στόλισα όλη τη

Νεραϊδοχώ00ρα προς τιμή της εορτάζουσας.

Αργότερα ο Πήτερ Παν έφερε όλους σχεδόν τους ήρωες από τα παραμύθια.

Η Χιονάτη είχε ετοιμάσει την τούρτα. Εγώ είχα στολίσει όλη την Νεραϊδοχώρα και ο

Πινόκιο έφερε την Ωραία Κοιμωμένη!

Η Ωραία Κοιμωμένη, μόλις μας είδε ενθουσιάστηκε! Με πλησίασε και

μου είπε.

Ωραία Κοιμωμένη: Μήπως είσαι η Νάνσυ;

Νάνσυ: Ναι, εγώ είμαι. Με ξέρεις;

Ωραία Κοιμωμένη: Φυσικά και σε ξέρω! Όλοι οι ήρωες από τα παραμύθια, ξέρουν τα

παιδιά που τους διαβάζουν!

Ξεκίνησε το πάρτι! Όλοι έμειναν ικανοποιημένοι! Εγώ δεν μπορούσα

ακόμα να το συνειδητοποιήσω. Πίστευα ότι βλέπω όνειρο! Μετά από τρείς ώρες

γύρισα στο σπίτι γεμάτη χαρά αλλά και λύπη, γιατί δεν ήθελα να τελειώσει το πάρτι!

Την επόμενη μέρα διηγήθηκα αυτά που έγιναν στις φίλες μου, αλλά δεν

με πίστεψαν. Εγώ όμως ήξερα ότι ήταν αλήθεια. Ήμουν πολύ χαρούμενη που μου

συνέβη αυτό και θα ήθελα πολύ να το ξαναζήσω!

ΤΕΛΟΣ!

Παπανικολάου Αθανασία

Α’ έπαινος στον 9ο Πανελλήνιο Μαθητικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης στην κατηγορία Φαντασίας-Μυστηρίου