Τόλης Ρηγίνος, Α5

Γαστρονομικές προτάσεις

Το μάζεμα των καβουριών είναι μια ιεροτελεστία. Άλλες φορές φεύγεις χαρούμενος και άλλες απογοητευμένος. Ξεκινάω πάντα πρωΐ, παίρνοντας μαζί μου τα σύνεργά μου. Αυτά είναι ένας κουβάς, ένα μακρύ ξύλο κι ένα γάντι. Πάντα κοιτάω να βρω παραλίες με βράχους, γιατί, όπως ξέρουμε, εκεί κρύβονται.

Aφού βρω το μέρος, ακουμπάω τα πράγματά μου και ξεκινάω. Σηκώνω τον κουβά μου και τον γεμίζω θαλασσινό νερό, έτσι, ώστε, όταν πιάσω ένα καβούρι, να το ρίξω μέσα. Βάζω το γάντι και ξεκινάω. Σηκώνω βράχια και πέτρες. Προσέχω να μην πιάνω μικρά, όμως, τα αφήνω να μεγαλώσουν.

Μόλις βρω το καβούρι, με γρήγορες κινήσεις βάζω το ξύλο μπροστά στο πρόσωπό του. Εκείνο προσπαθεί να το δαγκώσει κι εγώ με γρήγορες κινήσεις το πιάνω από πίσω. Το ρίχνω στον κουβά και πάω για το επόμενο. Θέλει προσοχή, γιατί οι μπροστινές δαγκάνες του κόβουν πολύ το γυμνό χέρι. 

Όταν πιάσω αρκετά, φεύγω ευτυχισμένος για το σπίτι. Τώρα πρέπει να τους μαγειρέψω.

Είναι πολύ νόστιμοι, όταν μαγειρευτούν. Τους πλένω καλά και τους βάζω σε μια κατσαρόλα με νερό, λίγο αλάτι, πιπέρι και λάδι.

Το μαγείρεμά τους δεν  αργεί πολύ, όμως, είναι πολύ δύσκολο να τους ανοίξεις, αφού το κέλυφός τους είναι πολύ σκληρό. Αν έχουμε το ειδικό εργαλείο, είναι μια χαρά. Αν όχι, θέλει πολύ προσοχή. Είναι νόστιμος μεζές μι λίγο λεμόνι. Απολαμβάνω το γευστικό μεζέ και τον κόπο μου, που δεν πήγε χαμένος!