Ντάϊκος Άγγελος, Β3

Χτες βράδυ είχες πείσει τους γονείς σου να βγεις μια βόλτα με το φίλο σου μέχρι τις έντεκα. Εκείνοι δε σε άφησαν, γιατί την επόμενη μέρα είχες σχολείο.

Πήγες και μίλησες στη μητέρα σου, την οποία σέβεσαι και υπεραγαπάς, να της εκφράσεις τα παράπονά σου. Της είπες ότι θα καθόσουνα μιάμιση ώρα, αλλά εκείνη δε σε άκουσε, με αποτέλεσμα να μιλάτε πολλή ώρα.

Προσπάθησες να την πείσεις να σε αφήσει, αλλά εκείνη σου έλεγε συνέχεια όχι. Άρα, καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι σου κόβουν τα φτερά. Και, φυσικά, η στάση τους επηρεάζει την ψυχολογία σου. Πήγες στο δωμάτιό σου, έπιασες το κινητό και πήρες τον κολλητό σου. Του είπες ότι δε θα πας, μπορεί μια άλλη μέρα   …..   καταλήγετε να μιλάτε μια ώρα περίπου.

Το πήρες κατάκαρδα. Αυτή η έξοδος ήταν ξεχωριστή. Αλλά δεν πτοήθηκες για πολύ. Είπες στον εαυτό σου: «την επόμενη φορά θα είσαι πιο τυχερός. Δεν πειράζει». Στεναχωρήθηκες, βέβαια, που δεν πήγες.

Είπες μέσα σου: «Είσαι ένα πάρα πολύ καλό παιδί. Έχεις όλη σου τη ζωή μπροστά σου. Θα βγεις σε μια επόμενη ευκαιρία». Πώς  θα μπορούσες να κάνεις κάτι τόσο ανεξέλεγκτο; Δεν είναι και τόσο απλό, να βγεις με τον καλύτερό σου φίλο. Κι εσύ, αν ήσουνα γονιός δεν θα ήσουν τόσο ελαστικός! Οφείλεις να προετοιμαστείς να βγεις στον κόσμο χωρίς προβλήματα.

Μήπως κι αυτή η δυσκολία σε βοήθησε να χτίσεις το χαρακτήρα σου; Είναι καλό να είσαι ψύχραιμος, τελικά. Είναι στιγμές στην οικογένεια που έχεις εντάσεις, άλλες, όμως περνούν πιο ανώδυνα.