Σπαγάκου Ιωνάννα Γ4, Ζάχαρη Σταυρούλα Α4
Ρωτήσαμε τα «πρωτάκια» πώς ήταν η καινούρια εμπειρία στο νέο τους σχολείο και μας είπαν πολλά από τα συναισθήματά τους, τους φόβους και τις αγωνίες τους για τις καινούριες εμπειρίες που περίμεναν να ζήσουν στο γυμνάσιο. Απ’ όλα τα συναισθήματα, όμως, νομίζω πως υπερίσχυε πιο πολύ το συναίσθημα της περιέργειας, αφού είχαν ακούσει για τη διαφορετικότητα του γυμνασίου, όπως ότι το κτήριο είναι μεγαλύτερο, έχει πιο πολλές αίθουσες, όχι μόνο διδασκαλίας αλλά και εργαστήρια, πολλά και καινούργια μαθήματα, περισσότερο διάβασμα και λιγότερος ελεύθερος χρόνος, διαφορετικοί καθηγητές για κάθε μάθημα.
Μας είπαν:
- «Στην αρχή μου φαίνονταν δύσκολα, είχα άγχος αλλά και επιμονή. Δεν απογοητεύτηκα, αλλά προσπαθώ κάθε μέρα και τώρα τα έχω συνηθίσει, ενώ κάποια μου φαίνονται και ενδιαφέροντα» Μ.Α.
- «Ανησυχούσα, γιατί πολλές φορές δεν τα πολυκαταλάβαινα. Έπρεπε να είμαι πολύ συγκεντρωμένος, για να καταλάβω το νέο τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να διαβάζω και να μπορώ να απαντώ στις διάφορες ερωτήσεις» Σ.Γ.
- «Σήμερα τα έχω συνηθίσει και μου φαίνονται, αν όχι πολύ εύκολα, τουλάχιστον κατανοητά. Νιώθω ικανοποιημένος που τα καταφέρνω» Τ.Κ.
- «Η απογοήτευσή μου είναι τα διαλείμματα. Έχουν μικρή διάρκεια, πέντε με δέκα λεπτά και πολλές φορές δεν προλαβαίνουμε να φάμε αλλά ούτε και να παίξουμε» Π.Β.
- «Μπορώ να παρακολουθώ, να συμμετέχω και να αποδίδω, έτσι νομίζω….. κάθε φορά και καλύτερα» Ζ. Κ.
- «Ενώ το κτίριο, εξωτερικά, δε φαινόταν μεγάλο, αντίθετα, καθώς προχωρούσα και γνώριζα τους χώρους του, ανακάλυπτα ότι ήταν αρκετά μεγάλο και ειδικά τις πρώτες μέρες φοβόμουν μήπως μπερδευτώ. Αν και ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Τώρα έχω εξοικειωθεί με τους χώρους του σχολείου μου, δε με αγχώνει, κυκλοφορώ άνετα και χωρίς δυσκολία ξέρω πού βρίσκομαι ή πού πρέπει να πάω» Κ.Α.
- «Κάθε ώρα στην τάξη υπάρχει ένα διαφορετικό πρόσωπο, με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Σίγουρα, η μεταξύ μας σχέση εξαρτάται από το ενδιαφέρον που δείχνουμε για το μάθημα που διδάσκει ο κάθε καθηγητής, αλλά σημαντικό ρόλο παίζει και το πώς ο καθηγητής μας πλησιάζει και μας κάνει να αγαπήσουμε το μάθημά του» Ν.Α.
- «από τις πρώτες κιόλας μέρες κατάλαβα πως το γυμνάσιο δεν είναι όπως το δημοτικό. Η οργάνωση του Γυμνασίου είναι διαφορετική. Οι παρουσίες μας ελέγχονται με το απουσιολόγιο, η συμπεριφορά μας πρέπει να είναι πιο συγκρατημένη και προσεκτική» Α.Β.
- «είμαι πιο μελετηρός, προσεχτικός και υπεύθυνος. Στο γυμνάσιο ένα είναι το υποχρεωτικό διαγώνισμα, στο α’ τετράμηνο και στο β’ τετράμηνο. Βέβαια μπορούν να μπουν πολλά τεστ, τα οποία συνήθως είναι απροειδοποίητα. Είναι διαφορετικά από του δημοτικού και νομίζω πως είναι και πιο δύσκολα. Εξάλλου, τώρα βαθμολογούμαστε με άριστα το είκοσι και όχι το δέκα. Όταν γράφω διαγώνισμα, έχω αγωνία και άγχος. Σκέφτομαι αν θα προλάβω να ολοκληρώσω τις απαντήσεις των θεμάτων για να πάρω καλό βαθμό» Β.Κ.
Τι να ευχηθούμε;
Χρειάζεται χρόνος, υπομονή και θετική στάση. Πολύ καλό θα ήταν να υπάρχει καλή επικοινωνία και συνεργασία με τους γονείς μας, αλλά και με τους καθηγητές μας. Κάθε μαθητής που ξέρει ότι έχει δίπλα του συμπαραστάτες είτε από το οικογενειακό είτε από το σχολικό περιβάλλον αντλεί αισιοδοξία, εξάλλου.
Παιδιά, ας έχουμε υπόψη μας : «Ο καθένας είναι ένα μικρό νησί σε μια μεγάλη θάλασσα. Μόνος του κανείς δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, γιατί η μοναξιά οδηγεί στην απομόνωση. Όλοι μαζί όμως, μπορούμε, αν θέλουμε, να κάνουμε ένα σύμπλεγμα νησιών που θα μοιάζει με παράδεισο.
Αν ήμασταν όλοι ίδιοι, αυτός ο παράδεισος θα ήταν σίγουρα πολύ βαρετός.
Αν ψάξουμε μέσα μας, θα δούμε ότι υπάρχει σε όλους τους διπλανούς μας κάτι που θαυμάζουμε και θα θέλαμε να έχουμε. Ο καθένας από εμάς είναι ένας τόπος ανεξερεύνητος.
Το Γυμνάσιο είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα στο να γνωρίσουμε ουσιαστικά τους διπλανούς μας, να δημιουργήσουμε φιλίες και να χτίσουμε μαζί ένα καλύτερο αύριο».
Ευχές για να είναι όσο πιο εύκολα τα πράγματα για όλους.