η » Άνοιξη» του Αλεσάντρο Μποτιτσέλι -Η » Άνοιξη» του Ακρωτηρίου Σαντορίνης Εκτυπώσιμη μορφή

«Ωραία είσαι Άνοιξη, γιατί δε μας λυπάσαι…»

botticelli[1]

Η Αλληγορία τηςτης Άνοιξης (περ. 1482). Στο κέντρο της σύνθεσης δεσπόζει η μορφή της Αφροδίτης, ενώ πάνω από το κεφάλι της, ο Έρωτας ρίχνει τα βέλη του με τα μάτια δεμένα. Στο αριστερό τμήμα του πίνακα διακρίνονται οι τρεις Χάριτες και ο Ερμής. Στο δεξί άκρο, ο Ζέφυρος κυνηγά τη νύμφη Χλωρίδα, δίπλα από την οποία βρίσκεται η θεά των λουλουδιών  Φλώρα.

Στη Φλωρεντία την άνοιξη του 1482 και τα επόμενα χρόνια ολοκληρώνει αρκετά αλληγορικά έργα, με θέματα δανεισμένα από τη μυθολογία, χωρίς ωστόσο να εγκαταλείψει τις θρησκευτικές συνθέσεις. Σε αυτή την περίοδο ανήκει και ένα από τα σημαντικότερα έργα του, η Αλληγορία της Άνοιξης (La Primavera), πίνακας που συμβολίζει τον ερχομό της ομώνυμης εποχής και αποτελεί ένα από τα πλέον δυσερμήνευτα έργα του Μποτιτσέλι. Κεντρική μορφή του έργου είναι η θεά του έρωτα Αφροδίτη, η οποία απεικονίζεται στον κήπο της, πλαισιωμένη από τις τρεις Χάριτες που εκτελούν ένα κυκλικό χορό, τον αγγελιοφόρο Ερμή, τον φτερωτό Έρωτα, τη θεά των λουλουδιών Φλώρα και τον Ζέφυρο, ο οποίος κυνηγά μία νύμφη. Θεωρείται πιθανό πως ο Μποτιτσέλι εμπνεύστηκε την Άνοιξη από το έργο του ποιητή της αυλής των Μεδίκων, Άντζελο Πολιτσιάνο, ενώ άλλες γραπτές πηγές που έχουν προταθεί για την κατανόηση των λεπτομερειών του πίνακα είναι το έργο του Οβίδιου Fasti, καθώς και το De rerum natura του Λουκρήτιου. (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

 

Η » Άνοιξη»  του Ακρωτηρίου Σαντορίνης(Θήρας, Στρογγίλης, Καλλίστη)
Οι υπαινισσόμενες ομοιότητες ανάμεσα στις δύο «άνοιξες» δείχνουν τη βαθιά και συνεπή συνέχεια της Ευρώπης

Akrotiri_spring

Η τοιχογραφία της Άνοιξη ςτου Ακρωτηρίου της Σαντορίνης (1600π.χ. περίπου) κοσμούσε τον νότιο, τον δυτικό και τον βόρειο τοίχο του δωματίου Δ2 στο Συγκρότημα Δ του προϊστορικού οικισμού του Ακρωτηρίου, σχηματίζοντας ένα ενιαίο σύνολο που έφτανε έως το δάπεδο. Είναι η μοναδική τοιχογραφία του Ακρωτηρίου που βρέθηκε ολόκληρη στην θέση της. Υμνεί τον ερχομό της Άνοιξης και πιθανότατα ο χώρος, στον οποίο βρέθηκε, ήταν χώρος ιερός, κάτι στο οποίο συνηγορεί και το γεγονός ότι έξω από αυτό, προς στην ανατολή, βρέθηκαν σκεύη ιεράς σημασίας.
Στην τοιχογραφία της Άνοιξης εικονίζεται το βραχώδες τοπίο της Στρογγύλης (Σαντορίνη), πριν την Μινωική έκρηξη. Τα βράχια έχουν απροσδόκητα σχήματα και παρουσιάζονται σε τρία χρώματα: κίτρινα, κόκκινα και μπλε, το οποίο θεωρείται ότι δηλώνει την ηφαιστειακή τους προέλευση.
Στις κορυφές και στις πλαγιές των βουνών έχουν ζωγραφιστεί ερυθροί ανθισμένοι ή μισοανοιγμένοι κρίνοι με χρυσοκίτρινους μίσχους και στήμονες. Οι κρίνοι φύονται ανά τρεις. Θεωρείται ότι οι κρίνοι είναι της ποικιλίας Lilium Chalcedonicum (κόκκινος κρίνος), η οποία είναι κοινή στην Ελλάδα και ειδικά στα νησιά του Αιγαίου. Υπάρχει, πάντως, και η άποψη ότι τα κρίνα είναι Pancratium Maritimum L. (κρίνος της θάλασσας), τα οποία φυτρώνουν ακόμα στην Σαντορίνη τα καλοκαίρια. Τα κρίνα αυτής της ποικιλίας είναι λευκά, αλλά θεωρείται ότι ο ζωγράφος τα απέδωσε με κόκκινο χρώμα για να ξεχωρίζουν από το λευκό φόντο.
Τα στελέχη των κρίνων απεικονίζονται να κάμπτονται στις κορυφές των βράχων εξαιτίας του ανέμου και στις πλαγιές εξαιτίας της επίδρασης της βαρύτητας.
Στον ουρανό ερωτοτροπούν δύο ζευγάρια από τα συνολικά επτά χελιδόνια. Παρότι γενικά είναι αποδεκτό ότι τα δύο ζεύγη χελιδονιών ερωτοτροπούν, κάτι που συνάδει και με το ύφος και το θέμα της τοιχογραφίας, έχει διατυπωθεί και η άποψη ότι είναι αρσενικά χελιδόνια που μάχονται για κυριαρχία.
Το πάνω μέρος των τοίχων είναι ζωηρό κόκκινο.

Σχολιάστε

Top