Το κακό ξεκίνησε μια σκοτεινή απριλιάτικη νύχτα, γύρω στις εννιάμισι.
Στο Πίτεργουντ όλα ήταν ήσυχα και ειρηνικά. Το μόνο που ακουγόταν ήταν το γάβγισμα ενός σκύλου. Όμως,ξαφνικά από τη δυτική μεριά του χωριού φάνηκε ένα δυνατό φως.
Ο Χάρι Ντέικεν το είδε τη στιγμή που ξάπλωνε στο κρεβάτι του. Είχε τραβήξει από νωρίς τις κουρτίνες του παραθύρου του στην άκρη για να τον ξυπνήσουν οι πρωινές ηλιαχτίδες. Κι έτσι διέκρινε αμέσως τη λάμψη. <<Θεέ μου!τι είναι αυτό!>>είπε και φώναξε την αδελφή του.<<Λούσι!Έλα γρήγορα να δείς! Κατι φέγγει περίεργα, κάτω στο χωριό>>
Η Λούσι μπήκε στην κρεβατοκάμαρα με το νυχτικό και κοίταξε από το παράθυρο.
<<Είναι φωτιά!>>συμπέρανε.<<και φαίνεται μεγάλη,συμφωνείς?
Αναρωτιέμαι σε ποιο σημείο του χωριού να είναι>>.
<<Καλύτερα να πάμε να δούμε>>πρότεινε αναστατωμένος ο Χάρι.
<<Ας ντυθούμε!Η μαμά κι ο μπαμπάς λείπουν και δεν έχουν πάρει είδηση τη φωτιά.Άντε κανε γρήγορα!>>
Ο Χάρι και η Λούσι ντύθηκαν γρήγορα, κατέβηκαν τρέχοντας τα σκαλιά, διέσχισαν το σκοτεινό κήπο και βγήκαν στον δρόμο.Ξαφνικά ακούστηκε ένα γοργό ποδοβολητό.
<<Βάζω στοίχημα πως είναι ο πίπ>>είπε ο Χάρι και φώτισε με τον φακό του το δρομάκι.
Καθώς προχωρούσαν είδαν ένα αγόρι περίπου στην ηλικία του και ένα κοριτσάκι γύρω στα 7.
<<Γειά σου,
TO BE CONTINUE!