Μέσα από τη φαντασία – 22ο Δημ. Σχ. Θεσσαλονίκης

Τα παιδιά του Β2 με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου σκέφτηκαν να πάνε ένα ταξίδι στο χρόνο και να πάρουν συνέντευξη απο τέσσερις ήρωες του 1821. Διάβασαν, έμαθαν, άκουσαν και είδαν διάφορες πηγές και βίντεο που αναφέρονται σε αυτές τις προσωπικότητες και μόνοι τους σκέφτηκαν τις ερωτήσεις και τις υποτιθέμενες απαντήσεις και μας τις έγραψαν…..

Η Νατάσα και η Ροζ νεράιδα, δύο δημοσιογράφοι παίρνουν συνέντευξη από τον ιερέα Παπαφλέσσα.

Νατάσα: Ευχαριστούμε πολύ για την τιμή που μας κάνετε. Αλήθεια ήρωας μας, Παπαφλέσσα πού γεννηθήκατε;
Παπαφλέσσας: Γεννήθηκα στην όμορφη Καλαμάτα. Αγαπούσα το Θεό και έγινα μοναχός. Όταν πήγαινα όμως σε ένα μοναστήρι για να μείνω, έκανα σκανταλιές και με έδιωχναν. Κάποια στιγμή πήγα σε ένα μοναστήρι στην Πόλη. Εκεί με είδε ο πατριάρχης και είπε: « Είσαι σκανταλιάρης και ζωηρός αλλά είσαι δυναμικός. Τέτοιους ιερείς χρειαζόμαστε για την επανάσταση. Για το λόγο αυτό σε κάνω αρχιμανδρίτη.» Έτσι και έγινε.
Νατάσα: Στη μάχη στο Μανιάκι, πώς ένιωσες όταν κατάλαβες ότι θα πεθάνεις;
Παπαφλέσσας: Ένιωσα ότι θα πεθάνω νικητής.
Ροζ νεράιδα: Γιατί νομίζεις σε φίλησε ο Ιμπραήμ, αν και ήσουν πεθαμένος;
Παπαφλέσσας: Γιατί κατάλαβε ότι αν και είχαμε λίγο στρατό πολεμούσαμε σαν λιοντάρια, πράγμα που δεν θα έκανε κανένας δικός του πολεμιστής.

 
Ροζ νεράιδα: Αν υποθέσουμε ότι την τελευταία ώρα είχες τις αισθήσεις σου και ένιωθες το φιλί του Ιμπραήμ τι θα του έλεγες;
Παπαφλέσσας: Εγώ δεν θέλω τα φιλιά σου γιατί ό,τι έκανα δεν το έκανα για να φανώ δυνατός ή να κερδίσω μετάλλιο αλλά για να θυσιαστώ για την πατρίδα μου.
Ροζ νεράιδα: Ευχαριστούμε που δεν δείλιασες στιγμή και χάρισες σε μας τη λευτεριά!

Η Μαρία, ο Χρήστος και ο Φώτης παίρνουν συνέντευξη από το γιο της Καλόγριας, τον Καραϊσκάκη.

Μαρία: Καλησπέρα! Βρίσκεστε στην Ελλάδα του 2014. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για την Ελλάδα του 1821; Εσείς αρχικά που γεννηθήκατε;

Καραϊσκάκης:  Η Ελλάδα ήταν σκλαβωμένη για πολλά χρόνια. Η ζωή ήταν δύσκολη. Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Καρδίτσας. Γεννήθηκα έξω στο δρόμο διότι η μητέρα μου ήταν Καλόγρια. Μόλις έμαθαν για την εγκυμοσύνη της την έδιωξαν από το μοναστήρι.

Χρήστος: Γιατί στις φωτογραφίες βγαίνεις πάντα θυμωμένος;

Καραϊσκάκης: Θύμωνα πάντα εύκολα. Δεν είχα πατέρα, μεγάλωσα με ένα σουλτάνο που με κορόιδευε και ήθελε να με κάνει Τούρκο και όλα αυτά με έκαναν σκληρό και νευρικό. Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα όπως το είπα δίπλα στο σουλτάνο, τον Αλή πασά.

Φώτης: Έχουμε μάθει ότι αρρώσταινες συχνά; Γιατί;

Καραϊσκάκης: Αλήθεια είναι. Είχα φυματίωση διότι ζούσα περισσότερο έξω παρά μέσα σε ένα σπίτι και κρύωνα.

Μαρία: Στην μάχη που έδωσες με τον Κιουταχή προσπαθώντας να τον απομακρύνεις από την Αθήνα γιατί λένε ότι το άλογό σου δεν σε άκουγε;

Καραϊσκάκης: Εκείνη την στιγμή ήμουν πάρα πολύ άρρωστος. Κάποιος Έλληνας ξεκίνησε κατά λάθος τη μάχη και έπρεπε να φύγω και εγώ αλλά το άλογό μου δεν ξεκινούσε. Ήταν σαν να μου έλεγε: «Εεε, είσαι άρρωστος, κάτσε στο κρεβάτι». Ήθελε δηλαδή να με προστατέψει. Μπορεί και να φοβόταν.

Χρήστος: Εσείς όμως κλέψατε άλλο άλογο γιατί;

Καραϊσκάκης: Γιατί όλοι οι Έλληνες εκείνη την στιγμή με χρειάζονταν για να τους δίνω κουράγιο. Για το λόγο αυτό πήρα ένα ξένο άλογο.

Φώτης: Μακάρι και εμείς να κοιτάμε στις δύσκολες ώρες την πατρίδα και το σύνολο και όχι τον εαυτό μας όπως εσύ ηρωικέ, Καραϊσκάκη.

Η Βασιλική, η Εύα, η Αρετή και ο Γρηγόρης πήραν συνέντευξη από τον μπουρλοτιέρη, Κωνσταντίνο Κανάρη.

Αρετή: Μεγάλε ναυτικές μας ήρωα θα ήθελες να μας πεις πού γεννήθηκες;

Κανάρης: Γεννήθηκα στα όμορφα Ψαρά. Όταν ο Καρά Αλής διέταξε τη σφαγή στη Χίο είχα λυπηθεί πολύ αλλά είχα θυμώσει και αρκετά. Ήθελα με κάποιον τρόπο να εκδικηθώ.

Εύα: Πώς και ασχολήθηκες με τα πλοία;

Κανάρης: Ζούσα σε νησί και ο θείος μου με έκανε μούτσο στα καράβια του. Έτσι έμαθα την τέχνη του ναυτικού.

Βασιλική: Γιατί σε έκανε μούτσο;

Κανάρης: «Πρέπει πρώτα να μάθεις να καθαρίζεις ένα πλοίο και μετά να το οδηγείς», έλεγε ο θείος μου.

Βασιλική: Ποια ήταν η στρατηγική σου;

Κανάρης: Πήγαινα κοντά στα εχθρικά πλοία και τους έβαζα μπουρλότο. Για αυτό με έλεγαν και μπουρλοτιέρη.

Γρηγόρης: Πώς κατάφερες να πυρπολήσεις την ναυαρχίδα του Καρά Αλή;

Κανάρης: Πήγα την νύχτα κρυφά. Διάλεξα νύχτα για να μην με βλέπουν και με σκοτώσουν. Επίσης οι Τούρκοι γιόρταζαν το μπαϊράμι και δεν θα με έπαιρναν χαμπάρι.  Είχα πίστη στον εαυτό μου και προσπαθούσα με κάθε τρόπο να τα καταφέρω. Πλησίασα τη ναυαρχίδα και της έβαλα φωτιά. Αμέσως άρχισε να καίγεται.

Αρετή: Ευχαριστούμε γενναίε μπουρλοτιέρη!

Η Θεανώ, η Σίλια και η Barbie πήραν συνέντευξη από μία γυναίκα της ελληνικής επανάστασης, τη Μπουμπουλίνα.

Σίλια: Νιώθουμε περήφανες που είσαι εδώ κοντά στη σκέψη μας. Μπορείς να μας πεις που γεννήθηκες.

Μπουμπουλίνα: Γεννήθηκα στη φυλακή στην Ύδρα αλλά η μαμά μου με έφερε και μεγάλωσα στις Σπέτσες.

Barbie: Πόσες φορές παντρεύτηκες;

Μπουμπουλίνα: Παντρεύτηκα δύο φορές. Από το δεύτερο άνδρα μου τον Μπούμπουλη πήρα και το όνομά μου. Και οι δύο άνδρες μου πέθαναν στον πόλεμο. Πάνω στα πλοία μου πέθανε και ο πρώτος μου αγαπημένος γιος.

Θεανώ: Πώς ένιωσες όταν πέθαναν; Γιατί δεν ξαναπαντρεύτηκες;

 Μπουμπουλίνα: Ένιωσα θλίψη, στεναχώρια και θυμό. Δεν ήθελα να ξαναπαντρευτώ για να μην χρειαστεί να ξανανιώσω έτσι χάνοντας άλλο ένα άνδρα.

Θεανώ: Για ποιο λόγο έδωσες την περιουσία σου στην επανάσταση;

Μπουμπουλίνα: Έδωσα την περιουσία μου για να αγοραστούν πλοία και όπλα για να βοηθήσω τους Έλληνες και την πατρίδα μου.

Σίλια: Πώς έπεισες τους έλληνες καπετάνιους να σε δεχτούν σαν καπετάνισσα;

Μπουμπουλίνα: Τους έπεισα με τις γνώσεις μου για τα καράβια και τους είπα ότι αν δεν με δέχονταν δεν θα τους έδινα τα εξοπλισμένα καράβια μου. Έτσι με δέχτηκαν γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή.

Barbie: Πώς πέθανες;

Μπουμπουλίνα: Πολύ άδικα. Με πυροβόλησε ο πεθερός του γιου μου γιατί ο γιος μου είχε κλέψει την κόρη του για να την παντρευτεί. Ήθελε να με εκδικηθεί που το επέτρεψα αυτό.

Θεανώ: Κρίμα… Σε ευχαριστούμε πολύ Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα! Και να ξέρεις είσαι ένα παράδειγμα για μας…