Καλλιτεχνικές… Ανησυχίες!

Καλλιτεχνικές… Ανησυχίες!

Εάν μένεις σε πολυκατοικία, πιθανόν να έχεις δει κάποιο γκράφιτι στον τοίχο της πυλωτής σου. Αν όχι, σίγουρα έχεις συναντήσει κάτι τέτοιο σε δημόσιους χώρους.

Μπορεί να είναι από μια ζωγραφιά, μέχρι κάποιο όνομα ή σύνθημα ποδοσφαιρικής ομάδας, που συχνά περιέχει βρισιές. Ακόμα, κάποιο αυτοσχέδιο στιχάκι που εκφράζει τους προβληματισμούς του έφηβου-κυρίως-δημιουργού, αλλά και όλης της γενιάς του, καθώς κι ένα «Μαρία σ’ αγαπώ» συνοδευόμενο από μια καρδιά για να τονίζεται η αγάπη του «καλλιτέχνη».

Κι εκεί δημιουργείται η μεγάλη απορία… Βανδαλισμός ή τέχνη; Οι απόψεις διαφέρουν. Οι νεότεροι και περισσότερο οι έφηβοι θα το θεωρήσουν κάτι ωραίο, που μιλάει στην καρδιά τους κι έχει νόημα. Σε αντίθεση με αυτούς-που θα βγάλουν μέχρι και φωτογραφία το στιχάκι που θα δουν στο δρόμο και τους ενθουσίασε-, υπάρχουν και άλλοι που θεωρούν το παράνομο αυτό μέσο έκφρασης βανδαλισμό. Όλοι έχουμε ακούσει έστω μια φορά κάποιο «Στης μαμάς του το σαλόνι θα το έκανε αυτό;» ή «Μα καλά, γονείς δεν έχει αυτό το παιδί να του μάθουν πώς να φέρεται;». Και κακά τα ψέματα, κανείς δε θα ήθελε να βρει ζωγραφισμένο ή γραμμένο κάτι προκλητικό, που θα λερώνει και θα χαλάει τον τοίχο του, τον οποίο θα πρέπει να ξαναβάψει.

Συνοψίζοντας, τα γκράφιτι μπορεί να είναι πηγή έκφρασης των νέων, αλλά δεν παύουν να είναι κάτι παράνομο που δυσαρεστεί πολλούς. Πιστεύω πως αρκετά από αυτά κρύβουν μια ιστορία, έχουν κάτι να πουν… Αρκεί να το προσέξουμε. Αλλά μήπως δε θα υπήρχαν τόσες αρνητικές αντιδράσεις αν γινόταν μόνο σε χώρους που δε θα ενοχλούσαν τους πολίτες, όπως για παράδειγμα εγκαταλελειμμένα κτίρια;

 

Τσολακίδου Νικολέτα

Σχολιάστε

Top