Την Κυριακή 30Νοεμβρίου μαθητές του  3^ου ΓΕΛ Άνω Λιοσίων, με τη συνοδεία του καθηγητή μας Κου Σταυρόπουλου Βασίλη, παρακολουθήσαμε τη θεατρική παράσταση «Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» στο θέατρο «Χυτήριο» στο Γκάζι. Τα φώτα χαμήλωσαν, το ακροατήριο σώπασε η σκηνή σκοτείνιασε. . Όλα τα βλέμματα στρέφονται  στα οχτώ πρόσωπα που εμφανίζονται ξαφνικά στη σκηνή. Ξεκινάει λοιπόν η γνωστή ιστορία του13χρονου κοριτσιού, εβραϊκής καταγωγής, που έζησε όλο σχεδόν τον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο.

     Ο Χίτλερ έχει υποτάξει το Άμστερνταμ και καταδιώκει όλους τους Εβραίους, οι οποίοι οδηγούνται στο θάνατο. Όλα τα γεγονότα διαδραματίζονται στην κρυφή σιταποθήκη, όπου δύο οικογένειες προσπαθούν να ανταπεξέλθουν σε όλες τις δυσκολίες του πολέμου. Οι δύο αυτές οικογένειες, παρά τις ελλείψεις και τις κακουχίες της καταδίωξης, φαίνεται να προσπαθούν να αγωνιστούν και να μοιραστούν όμορφες στιγμές μεταξύ τους, παρά τα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν.

    Με αυτό τον τρόπο οι σκηνές χαράς και ομόνοιας προβάλλουν μηνύματα για τη σημασία της αλληλοβοήθειας και της συνεργασίας ανάμεσα μας, παρά τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Παρόλα αυτά όμως, ο πόλεμος καλλιεργεί τις περισσότερες φορές συναισθήματα καχυποψίας, μίσους, απέχθειας για τον συνάνθρωπό. Το καταπληκτικό αυτό έργο έχει καταφέρει να προβληματίσει μικρούς και μεγάλους και να καταδικάσει θέματα όπως ο ρατσισμός, ο περιορισμός της ελευθερίας, η έλλειψη ξεγνοιασιάς και η στέρηση του ανθρώπου να βλέπει κάθε μέρα τον ουρανό.

     Οι σκηνές αποδόθηκαν με ρεαλισμό και παραστατικότητα, αφού πολλά σημεία του έργου δημιουργούσαν έντονο φόβο, ανατριχίλα κτλ. Επιπρόσθετα, η θεατρική παράσταση μας χάριζε στιγμές γέλιου αλλά και συγκίνησης. Κατά την γνώμη μου η ηθοποιός που υποδύθηκε την πρωταγωνίστρια κατάφερε να αποδώσει την ζωντάνια και τον αυθορμητισμό της μικρής ηρωίδας,  που πηγάζει έμμεσα από το ημερολόγιό της. Βέβαια μερικές φορές η ηθοποιός ήταν υπερβολικά ενθουσιασμένη και ο τόνος της φωνής της ήταν πολύ υψηλός.

     Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές απέδωσαν τους ρόλους τους με ενάργεια και υποστήριξαν τη δραματικότητα του κειμένου. Η σκηνοθεσία, με τη λιτότητα της προσέγγισης, επέτρεψε στο ακροατήριο να νιώσει τη μαγεία της θεατρικής παράστασης. Αξίζει να σημειωθεί πως κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης επικρατούσε απόλυτη ηρεμία, αφού όλο το ακροατήριο ήταν προσηλωμένο στο έργο.

    Το τέλος είναι πολύ συγκινητικό σε σημείο που μερικοί άνθρωποι ξέσπασαν σε λυγμούς. Αυτή η θεατρική παράσταση έμεινε χαραγμένη στην μνήμη όλων μας και σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα, αν βρείτε την ευκαιρία να την παρακολουθήσετε κι εσείς!

Μαρίνα Μαντσάι (Α2)