Καθ” όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, σε κάθε λαό υπήρχαν άλλοτε δημοκρατικά και άλλοτε ολιγαρχικά καθεστώτα. Είναι όμως η δημοκρατία ίδια με την ολιγαρχία, παρουσιάζει τα ίδια οφέλη και πλεονεκτήματα και σέβεται τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου ή μήπως η δημοκρατία έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω, αυτό θα ανακαλύψουμε μαζί παρακάτω.

      Η δημοκρατία, το πιο πολυσύχναστο πολίτευμα στον σημερινό κόσμο, έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Από εκείνο τον καιρό η δημοκρατία και οι θεσμοί της πάντα υπεράσπιζαν το κοινό καλό του πολίτη και χάρις σε αυτήν υπήρχαν ίσα δικαιώματα ανάμεσα στους ανθρώπους, σε αντίθεση με κάθε είδους ολιγαρχικά καθεστώτα, όπου μερικοί άνθρωποι κανονίζουν την τύχη πολλών, πολλές φορές μάλιστα αγνοώντας τα δικαιώματα τους, όπως μας έχει διδάξει η ιστορία πολλάκις. Επιπλέον, η δημοκρατία αντιπροσωπεύει κάθε πολίτη, καθώς ο ίδιος αποφασίζει το τι θα ψηφίσει και ποιος θα τον αντιπροσωπεύσει. Επομένως, στην δημοκρατία κυρίαρχο όργανο είναι ο λαός. Αντιθέτως, στην ολιγαρχία αποφασίζουν και κυβερνούν λίγοι με κριτήριο, όχι το κοινό καλό, αλλά το προσωπικό τους συμφέρον, με αποτέλεσμα να γίνονται αντιπαθητικοί στον λαό. Για αυτό κιόλας πολλά ολιγαρχικά καθεστώτα έχουν ανατραπεί με την κοινή απόφαση όλου του λαού.

    Ακόμα ένα βασικό πλεονέκτημα που έχει η δημοκρατία και ίσως αυτό την καθιστά και αρκετά αρεστή, είναι ότι δεν λειτουργεί ως τιμωρός για αυτούς που διαπράττουν εγκλήματα κατά της πατρίδας. Τουναντίον, η δημοκρατία πάντοτε είχε την δυνατότητα να συγχωρεί χωρίς να σημαίνει όμως ότι επιτρέπει την επαναλαμβανόμενη λανθασμένη συμπεριφορά ορισμένων πολιτών της. Παρόλα αυτά έχουμε παρατηρήσει ότι σχεδόν πάντοτε ένα ολιγαρχικό καθεστώς συνδέεται στο μυαλό όλων με βαριές ποινές, όχι μόνο εις βάρος αυτών που αποτελούν απειλή για το κοινό καλό της πατρίδας, αλλά και αυτών που αποτελούν απειλή για τους ίδιους, ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να επιβάλουν ό,τι αυτοί θέλουν, εις βάρος του λαού.

   Πέρα από αυτά η δημοκρατία αναπτύσσει το αίσθημα του «εμείς», όλοι οι πολίτες συνεργάζονται μεταξύ τους και βάζουν την γενική επιτυχία και αρμονία πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον, μην εννοώντας όμως ότι γίνονται θύμα εκμετάλλευσης του γενικού καλού. Ωστόσο, στην ολιγαρχία δεν υπάρχει πραγματική σχέση φιλίας ανάμεσα στους οπαδούς της, αφού ο καθένας κοιτάει πως θα επωφεληθεί ο ίδιος αγνοώντας απολύτως τον συνάνθρωπο του.

    Ανακεφαλαιώνοντας, η δημοκρατία αποδεδειγμένα είναι η ίδια ένας καλός και αναγκαίος θεσμός για την ανάπτυξη και αρμονία των ανθρώπων, καθώς προασπίζει τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου και το κοινό καλό, σε αντίθεση με τα ολιγαρχικά καθεστώτα που αναπτύσσουν μεταξύ των ανθρώπων την συμφεροντολογία και καταπατά κάθε είδους δικαίωμα και δημοκρατικού θεσμού.

                          Χρονόπουλος Ηλίας (Α3)