Οι λεύτεροι δεν χωρούν στο χώμα

ΑΠΟ: ΤΣΟΥΚΝΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ - Ιουλ• 13•21
Οι λεύτεροι δεν χωρούν στο χώμα

Ο Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης είναι ήρωας, όχι μόνο της Επανάστασης μα και της ζωής. Με πάθη και δεινά να βαραίνουν τους ώμους του, εκείνος σφίγγει τα δόντια και πολεμά. Μάχεται για την πατρίδα, το έθνος, τον Θεό που προσκυνά. Σαν τον αετό πετά ψηλά και φεύγει για τον Ήλιο. Γίνεται λιοντάρι, βγαίνει απ’ την σκοτεινή σπηλιά της σκλαβιάς και θεριεύει.

Γεννημένος στα τέλη του 18ου αιώνα, σε ένα μικρό χωριό της Ρούμελης όπου η μάνα του ξελεχώνεψε με τα ίδια της τα χέρια, ορφανεύει από πατέρα. Τον χάνει από βόλι Τούρκου. Καταλήγει παραγιός, υπηρέτης ώστε να θρέψει την οικογένειά του. Για εκείνον, αυτό ήταν «ο θάνατός του». Έτσι, αποζητά μια ανάσταση και τη βρίσκει στη Φιλική Εταιρεία. Απ’ τη στιγμή της μύησής του, η ζωή του απέκτησε σκοπό· είτε ζήσει είτε πεθάνει, ας είναι λεύτερος! Ξεκινά λοιπόν τον αγώνα του με 18 στρατιώτες κι ο Θεός τον αξιώνει να οδηγεί 1400. Δίνει πολλές μάχες, κοιτάζει τον θάνατο κατάματα, μα δεν φοβάται. Έχει πάντα τον Κύριο στο πλάι του, όπως κάθε πατριώτης. Ώσπου ο αγώνας τελεύει.

Ενώ έχει εκπληρώσει το ιερό χρέος του, κάτι ακόμα τον βαραίνει. Σαν σαράκι του τρώει τα σωθικά. Αναζητά μια νέα λύτρωση, τη γραφή. Δε γνωρίζει από γράμματα. Η ανάγκη όμως τούτη τον επιτάσσει να βρει τρόπο. Ζητιανεύει τη γνώση. Με λίγα κολλυβογράμματα που καταφέρνει να μάθει, γράφει για όλα όσα πέρασε. Την Επανάσταση, τις μάχες, τους συντρόφους, τις έχθρητες. Αυτή η κάθαρση του κοντυλιού τον ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτή η «αδυναμία», όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος, αποτελεί εθνική παρακαταθήκη. Αποτυπώνει την αλήθεια του, με λόγια απλά, σα να μιλά στον καθένα μας. «Δεν έγινε μήτε υπεράνθρωπος, μήτε σκουλήκι», γράφει ο Σεφέρης για κείνον.

Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης είναι Έλληνας. Στο’ να χέρι βαστά τη σημαία του έθνους και στις πλάτες κουβαλά το Σταυρό του. Σαν τον Καζαντζάκη είναι γεμάτος πληγές, μα στέκεται όρθιος. Γιατί οι λεύτεροι είναι αθάνατοι.

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ Γ3

Σχολιάστε

Top