Ο ρατσισμός

Ο ρατσισμός έχοντας διανύσει ένα μακρόχρονο ταξίδι, έχει μάθει να βλάπτει το άτομο με κάθε τρόπο. ‘Έχει μάθει να «αδειάζει» τους ανθρώπους από συναισθήματα, αναγκάζοντάς τους έτσι  να αφήσουν το κύριο χαρακτηριστικό τους, την ανθρωπιά. Έχει αποκτήσει όμως και την ικανότητα να συσκοτίζει το νου του ανθρώπου καθιστώντας τον ανίκανο για κριτική σκέψη, αφού από εκεί και πέρα αποτελεί ένα δογματικό άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που είναι απάνθρωπος, με μονόπλευρες απόψεις που δεν δέχεται να τις διαφοροποιήσει.

Εξίσου τραγικές είναι και οι συνέπειες του ρατσισμού στον επίπεδο των κοινωνικών ομάδων. Η ειρηνική συμβίωση μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Στο ένα μέτωπο παρατάσσονται οι ανώτερες κοινωνικές ομάδες οι οποίες επηρεασμένες από την ξενοφοβία έχουν στραφεί αμετάκλητες εναντίον των κατώτερων κοινωνικών ομάδων. Αυτές, ως τα κυριότερα θύματα του ρατσισμού, περιθωριοποιούνται, υποβιβάζονται και πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Οι ανώτερες κοινωνικές ομάδες ως έμπειροι κυνηγοί τρομοκρατούν τους αποδιοπομπαίους τράγους της κάθε κοινωνίας.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως εντοπίζεται σε εθνικό επίπεδο, και δεν είναι άλλος από κάποια δημαγωγική ηγεσία, η οποία υποστηρίζει ρατσιστικές συμπεριφορές. Τέτοιου είδους ηγεσίες αποτελούν, στην αρχική τους μορφή, παρακράτος, το οποίο έχει ως κύριο μέλημα την υπονόμευση της δημοκρατίας. Δυστυχώς πιο μετά, αυτό τα παρακράτος μετατρέπεται σε μια λερναία ύδρα. Όσα τα κεφάλια της, τόσα και τα πλήγματα που μπορεί να προκαλέσει, όπως ο πόλεμος, η εκμετάλλευση, η υποδούλωση, η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η διατάραξη της ειρηνικής συνύπαρξης είναι μόνο λίγα απ’ αυτά (τα πλήγματα).

Ηλίας Ηλιόπουλος, Γ2