«Συνέχισε να κολυμπάει στο ποτάμι μέχρι που έφτασε σε μια απέραντη γαλάζια θάλασσα. Τι όμορφη που ήταν! Άσπρα κυματάκια χόρευαν πάνω της και μικρά ψαράκια έπαιζαν με τα νερά της. Η μικρή σταγόνα έπεσε με φόρα μέσα στη θάλασσα. Ο ήλιος έκαιγε από πάνω τους. Τι ζεστά που ήταν τα νερά της. Η σταγονίτσα επέπλεε στην επιφάνεια της θάλασσας και κοίταζε τον ζεστό ήλιο.
«-Ουφ! Έσκασα» είπε αναστενάζοντας και πριν καλά καλά το καταλάβει έγινε ατμός και άρχισε να ανεβαίνει ψηλά στον ουρανό.
Μαζί της ανέβαιναν και άλλες σταγόνες από τη θάλασσα. Μόλις έφτασαν πολύ ψηλά ενώθηκαν όλες μαζί και φτιάξανε ένα μεγάλο σύννεφο στον ουρανό. Η μικρή μας σταγόνα όμως δεν ήθελε να είναι εκεί ψηλά. Της άρεσε κάτω στη γη.
Γι αυτό και μόλις το σύννεφο έγινε μαύρο και βάρυνε πολύ από τις πολλές σταγόνες που μαζεύτηκαν, αποφάσισε να διώξει μερικές και να τις ξαναστείλει κάτω στη γη. Άρχισε λοιπόν μια δυνατή βροχή και η σταγονίτσα μας έπεσε από το σύννεφο και ξανάγινε νερό…»
