Γράφει η Αναστασία Φούκα, μαθήτρια της Β1 τάξης
Ήμουν μικρό παιδί όταν ξεκίνησε η πολιορκία. Όλοι φοβόμασταν πάρα πολύ και κρυφτήκαμε στα τείχη αλλά δεν είχαμε και πολύ φαγητό. Μόνο για λίγο καιρό μας έφτασε το φαγητό και δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Ξεκινήσαμε να σκοτώνουμε τα ζώα και να τα τρώμε.
Όλο το Μεσολόγγι φοβόταν τους Τούρκους και τους Αιγύπτιους. Τελείωσαν και τα ζώα και δεν είχαμε τι να φάμε. Ο Ανδρέας Μιαούλης έφτασε στο Μεσολόγγι με λίγα τρόφιμα. Όμως τα τρόφιμα που έφερε ο Μιαούλης κράτησαν μόνο για ένα μήνα και μετά πάλι δεν είχαμε τι να φάμε. Έτσι αποφασίσαμε να βγούμε από τα τείχη, ένα βράδυ για να ην μας δουν οι Τούρκοι.
Το καθορισμένο βράδυ βγήκαμε από τα τείχη, αλλά οι Τούρκοι δεν κοιμόντουσαν! Πετάχτηκαν πάνω μας και ήθελαν να μας αιχμαλωτίσουν ή να μας σκοτώσουν. Τα παιδιά τσίριζαν και τρέχανε από εδώ κι από κει αλλά δεν είχαν πού να πάνε.
Ο Χρήστος Καψάλης σκόπευε να ανατινάξει έναν ανεμόμυλο που έχουν βάλει μπαρούτι και τον ανατίναξε!
