Ήταν 12 Σεπτεμβρίου. Την ημέρα εκείνη άνοιγαν τα σχολεία για τον αγιασμό. Μετά τον αγιασμό πήγα με τους φίλους μου και τους γονείς μας στο πεζόδρομο του Μακρυγιάννη. Ξεκινήσαμε να παίζουμε όταν ξαφνικά, ακούσαμε ένα παιδί να κλαίει και γύρω του μαζευτήκαμε μεγάλοι και παιδιά.

Το παιδί που είχε πέσει κάτω, έπαιζε μπάλα με τους φίλους του και όπως πήγε να αποκρούσει τη μπάλα, γλίστρησε και έπεσε στα μάρμαρα. Αμέσως έτρεξαν κοντά του οι γονείς του και ένας περαστικός που ήταν γιατρός. Αφού εξέτασε τον αστράγαλο του παιδιού, διαπίστωσε ότι έσπασε το κόκκαλο και κάλεσε ασθενοφόρο.

Βλέποντας το παιδί να πονάει και να κλαίει, στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και τότε σταματήσαμε να παίζουμε από το φόβο μη χτυπήσουμε κι εμείς. Φεύγοντας αναρωτιόμασταν όλοι πώς και πότε θα μπορέσει να έρθει στο σχολείο.

ΝΑΓΙΑ ΓΙΟΒΑΝΑΚΗ Δ2

Μαρία Ινές Α2

Γιάννης Α2

΄Ιου! ΄Ιου! Έκλεψαν το λαογραφικό μουσείο! άκουγα από την τηλεόραση.
Μπιπ! Έκλεισα τη τηλεόραση.
Χράτς! Οι κλέφτες μπήκαν στο σπίτι μου και με έδεσαν.
Μετά με πήγαν σε μια σπηλιά με παλιά αντικείμενα.
Τότε ήρθε η αστυνομία του Μιχάλη.
Μιχάλη, ευχαριστώ! του είπα.
Τότε ο Μιχάλης με ελευθέρωσε, επέστρεψε στο μουσείο τα πράγματα και χορέψαμε το τραγούδι των Queen!

Χάρης

΄Ιου! ΄Ιου! ΄Ιου! Ένας κλέφτης έκλεψε παλιά αντικείμενα! Πρέπει να τον βρούμε. Πού θα τον βρούμε; είπε ο Μιχάλης.

Ο κλέφτης πήγε στη σπηλιά του τα παλιά αντικείμενα και μαζί και έναν φίλο μου. Μετά από πολλές έρευνες, βρήκαμε τη σπηλιά και μπήκαμε μέσα. Τότε βρήκα τον φίλο μου και πήραμε τα παλιά αντικείμενα και τα επιστρέψαμε στο μουσείο. Και τότε πιάσαμε τον κλέφτη!

Μιχάλης

 Το μονοπάτι στην κορυφή

Το μονοπάτι με τις πολλές πέτρες και τα πολλά δέντρα ανεβαίνει σε ένα από τα πιο μεγάλα ύψη στην Ελλάδα. Είναι σε ένα τεράστιο βουνό, που δεν μπορείς να φανταστείς. Στην κορυφή έχει μια μεγάλη πολιτεία όπου έχει σπίτια, κάστρα, παλάτια, πύργους. Δίπλα από το μονοπάτι έχει μια κατηφόρα που έχει 76 σκαλοπάτια φτιαγμένα από χαλκό και τούβλα και σίδερο. Ανάμεσά τους έχει χορτάρι και καλάμια. Πιο πέρα έχει δέντρα με μήλα.

Δημήτρης Χ.

Τα χαρούμενα παιδιά και τα θυμωμένα

Τα σπίτια στο Πυργί Χίου ήταν κάτι περίεργα σπίτια με πολλά χρώματα και πολλά σχέδια. Ήταν σαν ένα σχηματοχωριό. Όμως οι άνθρωποι δεν ήταν φτιαγμένοι από σχήματα. Ήταν πάντα γελαστοί. Τα παιδιά ήταν χαρούμενα όταν, ας πούμε, πήγαιναν σχολείο, όταν πήγαιναν δραστηριότητες και προσπαθούσαν να είναι πάντα χαμογελαστά. Εκτός από δυο παιδιά, την Ελένη και την Κατερίνα, που μέναν ακριβώς απέναντι το ένα από το άλλο και όλο μάλωναν. Μια μέρα οι μαμάδες αυτών των κοριτσιών θύμωσαν και τους είπαν να ξαναγίνουν φίλες. Στο τέλος, βγήκαν από τα σπίτια τους και ζήτησαν και οι δυο συγγνώμη και δεν ξαναμάλωσαν ποτέ!

Κωνσταντίνα

Τα σπίτια, ο δράκος και οι πριγκίπισσες!

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δυο σπίτια που ξεχώριζαν από τα άλλα. Είχανε τετράγωνα, τρίγωνα, κύκλους, σταυρούς και πολλά άλλα γεωμετρικά σχήματα. Ακόμα και στην καμινάδα υπήρχαν μπαλόνια.

Τα σπίτια ήταν το ένα απέναντι από το άλλο. Κανείς δεν ήθελε να μείνει. Ήταν δυο παραμελημένα σπίτια…

Γιατί πάνω από τα σπίτια ήταν ένας δράκος που πετούσε φωτιά Αλλά και στον δράκο υπήρχε κάτι παράξενο. Το δέρμα του ήταν γεμάτο με γεωμετρικά σχήματα.

Ώσπου μια μέρα ήρθαν να μείνουν στα σπίτια κάτι όμορφες πριγκίπισσες που τις έλεγαν Ραπουνζέλ, Σταχτοπούτα και Πεντάμορφη. Εκεί δούλευαν, δούλευαν σκληρά και περίμεναν το καλοκαίρι!!!!Γιατί θα πήγαιναν διακοπές. Και τον Ιούνιο πήγαν στην Κάρυστο και κάνανε πολλά μπάνια. Όμως τους έλλειπαν τα σπίτια τους. Κι έτσι γυρίσανε πίσω και αρχίσανε πάλι τις δουλειές; . Αλλά ήταν πολύ χαρούμενες!

Αντωνέλα, Νταφίνα, Στέλλα

Το σκουληκάκι

Μια φορά κι έναν καιρό

Σε ένα κάστρο μαγικό,

Ήταν ένα δεντράκι

Που το λέγαν σαλαμάκι.

Μια μέρα το σκουληκάκι

Είδε ένα ονειράκι

Που είχε πάει στη τυροπιτοχώρα

Κι ένα τυροπιτάκι του ‘λεγε προχώρα.

Μετά, όταν ξύπνησε το σκουληκάκι

Επιτέλους, έφαγε τυροπιτάκι

Μάρκος

… ή πώς φτιάχνουμε μια ιστορία με τις λέξεις φεγγάρι, παπαγάλος, θησαυρός.

Η ζωγραφιά είναι της Γαβριέλας από το Β1

Από ένα, πολλά!!!!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας παπαγάλος. Αυτός ο παπαγάλος είχε ένα θησαυρό. Το όνειρό του ήταν: να πάει στο φεγγάρι με το θησαυρό και αφού φτάσει στο φεγγάρι να ρίξει το θησαυρό σε ένα νησί και με τον καιρό τα κέρματα να χωθούνε στο χώμα κι έτσι να υπάρχουν πολλοί θησαυροί.

Στέλλα

Μια βραδιά του χάλογουιν

Μια νύχτα με μεγάλο φεγγάρι σε ένα σπίτι στοιχειωμένο, γιόρταζαν το χάλογουιν. Κάποια στιγμή τοκ, τοκ, τοκ, χτύπησε η πόρτα του σπιτιού. Ο ιδιοκτήτης σηκώθηκε από την καρέκλα για να ανοίξει την πόρτα. Ο άνθρωπος, μαντέψτε τι είχε ντυθεί! Είχε ντυθεί παπαγάλος! Μετά από μια ώρα, τοκ, τοκ, τοκ, χτύπησε η πόρτα. Ο ιδιοκτήτης έκανε πάλι το ίδιο με πριν. «Περάστε» του είπε. Και ο άλλος, τι άλλο να έκανε, μπήκε μέσα στο στοιχειωμένο σπίτι.

Λίγο μετά ο ιδιοκτήτης του σπιτιού έφερε έναν τεράστιο θησαυρό. Πριν όμως προλάβει καν να τον ακουμπήσει στο τραπέζι, η πόρτα χτύπησε για τρίτη φορά. Αλλά αυτή τη φορά ήταν ένας κακός πειρατής που ερχόταν από ένα μεγάλο νησί. Έτσι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, του έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα. Μετά πήρε το θησαυρό του, τον πήγε στην κουζίνα, τον άνοιξε, τον άφησε στον πάγκο, πήρε το μαχαίρι και άλειψε μερέντα

Μυρτώ

Η ζωγραφιά είναι της Κλεαρχίας από το Β1

Πώς ανακαλύφθηκε το φεγγάρι

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα παιδάκι με το παπαγαλάκι του. Μια μέρα πήγε με τους φίλους του ένα περίπατο στη φύση. Κάποια στιγμή είπε να παίξουν ένα παιχνίδι. Διάλεξαν κρυμμένο θησαυρό, όμως δεν είχαν τι να κρύψουν! Τελικά δεν έπαιξαν αυτό το παιχνίδι. Αποφάσισαν να παίξουν ανιχνευτές θησαυρού! Ψάξανε, ψάξανε και τίποτα δεν βρήκανε. Ο Νίκος, το παιδάκι με το παπαγαλάκι είπε να κάνει μια τελευταία προσπάθεια, μήπως βρει κάτι. Και τελικά βρήκε! Βρήκε ένα σεντούκι που δεν είχε μέσα χρυσά φλουριά αλλά κάτι άλλο! Κάτι περίεργο! Δεν άργησαν να καταλάβουν πως ήταν το φεγγάρι!

Και από τότε κάθε βράδυ κοίταζαν τον ουρανό και έβλεπαν το φεγγάρι τους!

Αθηνά

Ο γορίλας κι ο παπαγάλος

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα νησί ένας γορίλας. Μια μέρα έρχεται ένα σμήνος παπαγάλων, που κατεβαίνουν στο ποτάμι για να πιουν νερό και για να κάνουν μπάνιο.

Ο γορίλας τρόμαξε.

Ξαφνικά έρχεται ένα παπαγαλάκι πάνω στο κεφάλι του. Το παπαγαλάκι τον ρωτάει:

«Θέλεις να γίνουμε φίλοι;»

«Γιατί όχι;», απαντά ο γορίλας

Ξαφνικά ο γορίλας πέφτει μέσα σε μια τρύπα και νιώθει κάτι σκληρό. Κοιτάει κάτω και βλέπει έναν θησαυρό. Παίρνουν το θησαυρό και το βράδυ κοιτάνε το φεγγάρι και κοιμούνται μαζί.

Ερμής