Tag: Ε ΤΑΞΗ
Το ταξίδι …της τροφής από τον κύριο Σλύτερ
Ο κύριος Σλύτερ και η κύρια Σλύτερ μάς επισκέφθηκαν για να μας εξηγήσουν πώς λειτουργεί το πεπτικό σύστημα δηλ.τι δουλειά κάνει κάθε όργανο: το στόμα, ο φάρυγγας, ο οισοφάγος, το στομάχι, το έντερο και ποιες είναι οι αρρώστιες που το απειλούν.
Εμείς τους κάναμε διάφορες ερωτήσεις και μας απαντούσαν.Εγώ τους κοιτούσα με απορία. Μετά μας ρωτήσαν αν μπορούμε να καταπιούμε ανάποδα, ξαπλωμένοι ή με το κεφάλι κάτω. Ένας φίλος μου απάντησε και είπε «ναι» και κάποιοι «όχι». Στη συνέχεια ο κύριος Σλύτερ μας ρώτησε άμα ξέρει κάποιος να κάνει κατακόρυφο, και του απάντησα «εγώ». Μου έδωσαν να πιω χυμό ανάποδα, ενώ έκανα κατακόρυφοκαι διαπίστωσα ότι μπορούσα μια χαρά να καταπιώ!!!
Μας εξήγησε ότι αυτό γίνεται χάρη στις κινήσεις του οισοφάγου που «σπρώχνει» πάντα την τροφή προς το στομάχι!
Επίσης μας είπε ότι, όταν κάποιος άνθρωπος πνίγεται, πρέπει να τον χτυπήσουμε στην πλάτη. Άμα δεν σταματήσει να πνίγεται, τότε τον πιάνουμε από την κοιλιά και τον σφίγγουμε απότομα με τις γροθιές μας.
Μας εξήγησε ακόμη πως δεν υπάρχουν «κρυολογήματα» αλλά πως οι ασθένειες του χειμώνα οφείλονται σε ιούς που μεταφέρονται από τον ένα στον άλλο!
Εμένα μου άρεσε πολύ αυτή η επίσκεψη. Ένιωσα απορία, χαρά και ενθουσιασμό! Χαρά γιατί μάθαινα καινούρια πράγματα . Ενθουσιασμό γιατί νόμιζα ότι τα ήξερα, αλλά δεν ήταν έτσι όπως φανταζόμουνα . Απορία γιατί μας ρωτούσαν για το σώμα μας πράγματα που δεν ήξερα. Μας απαντούσαν γρήγορα καιμε έκαναν να καταλάβω πού ταξιδεύει το φαγητό αφού το καταπιώ! Ευχαριστούμε πολύ τον κύριο και την κυρία Σλύτερ
Μάριος Αντάκης, Ταξη Έ1
Μαντινάδες για τη φιλία!!!
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ: ΣΜΑΡΑΓΔΑ, Α2
Ποτέ σου να το χαλάς του φίλου το χατίρι
γιατί θα δεις πως η ζωή θέλει ένα κολλητήρι.(Αφροδίτη)
γιατί θα μείνεις μόνος σαν το άδειο το ποτήρι.(Δέσποινα)
γιατί έτσι η φιλία σας απότομα θα γύρει.(Σωτήρης)
γιατί θα το πληρώσεις ακριβά σαν το χρυσό ποτήρι.(Νέβη)
γιατί θα τον στενοχωρείς αυτόν τον κακομοίρη.(Ελπίδα)
γιατί ο φίλος ο καλός είναι σαν το ζαφείρι.(Μυρτώ)
και το δάκρυ του να σκουπίζεις πάντα με μαντίλι. (Νάντια)
ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΛΕΔΟ
της Φαίδρας Στρατουδάκη
Ξέρω τι θα πείτε για αυτή τη φωτογραφία οι πιο πολλοί, κάποιοι θα πείτε πως είναι όμορφη, πως είναι σκοτεινή, εγώ πάντως λέω ότι μπορεί να με τρομάζει και λιγάκι. Γιατί από την μια πλευρά έχει σπίτια και από την άλλη δεν έχει τίποτα και τις χωρίζει το ποτάμι. Καταρχάς τόση ώρα μιλάω για την δική μου άποψη και δεν ανέφερα που είναι. Λοιπόν, αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Τολέδο. Το Τολέδο είναι μια μικρή πόλη στην Ισπανία. Είναι όμορφα εκεί κατά την γνώμη μου. Είναι λίγο ψυχρή πόλη, αλλά ωραία και λέω να γράψω για μια ιστορία που έγινε εκεί.
Λοιπόν, μια φορά κι καιρό (για να ξεκινήσουμε, όπως ξεκινάνε όλες οι ιστορίες) ήταν ένα αγόρι που το λέγανε Τομ και ζούσε σ’ αυτή τη πόλη. Ο Τομ ήταν 10 ετών. Ζούσε σ’ ένα μοναστήρι, γιατί ήταν ορφανός. Είχε μόνο ένα φίλο, αλλά πολύ καλό, τον Ρομπέρτ. Του άρεσε πολύ να διαβάζει βιβλία, ειδικά αυτά με περιπέτειες και ήθελε να ζήσει και αυτός κάποια στιγμή μια, το ίδιο και ο Ρομπέρτ. Αποφάσισαν λοιπόν να φύγουν από το μοναστήρι και απ’την πόλη και το έκαναν.
Δεν ήξεραν που ήθελαν να πάνε. Το μόνο που ήξεραν είναι ότι ήθελαν να ζήσουν μια περιπέτεια. Περπατούσαν για δύο μέρες και μετά κάποιον ρώτησαν και τους είπε ότι βρίσκονται στη Μαδρίτη. Ήταν πολύ ενθουσιασμένοι, είχαν ακούσει πολλά, αλλά δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα βρίσκονταν εκεί. ΄Ήθελαν να την εξερευνήσουν και το έκαναν και με το παραπάνω! ΄Όλη μέρα εξερευνούσαν. Πήγαν στο Πράδο, στο Ρετίρο, στη Σολ.
Στο δρόμο για να βρούνε σπίτι συνάντησαν μια καλή κυρία, που όταν της είπαν ότι ψάχνουν σπίτι προσφέρθηκε να τους φιλοξενήσει.
Τα χρόνια περνούσαν, ενώ έμεναν εκεί. Είχαν βρει δουλειά, δούλευαν και οι δύο σε ένα σχολείο ως δάσκαλοι, αν και αυτοί δεν πήγαν σχολείο. Πήραν κατ’οίκον μαθήματα από την κυρία που τους υιοθέτησε. Τους άρεσε πολύ και έκατσαν εκεί για πολύ καιρό, 30 χρόνια περίπου. Αλλά μια μέρα θέλησαν να πάνε πίσω στο μοναστήρι για να δούνε τον μοναχό που τους μεγάλωσε. Χάρηκαν που τον είδαν, αλλά μάθανε ότι, ενώ ήταν εκεί, η κυρία που τους υιοθέτησε ήταν βαριά άρρωστη και έτσι έπρεπε να γυρίσουν πίσω. Έτρεξαν, γύρισαν πίσω και όταν τους είδε, έγινε πολύ καλύτερα. Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα (για να τελειώνουμε όπως όλες οι ιστορίες).
Ταινία «ΛΟΛΑ: ένα μπιζέλι για σπίτι»
Τα καλά πράγματα έρχονται σε αυτούς που περιμένουν…
Μια ταινία του Thomas Heinemann, 2014.
Κριτική και παρουσίαση ταινίας από τον Κωνστανίνο Χατζημιχαήλ
1. Πρωταγωνιστές – Χαρακτήρες
- Λόλα: είναι ένα κορίτσι μοναχικό αλλά πολύ ευαίσθητο. Έχει ελάχιστους φίλους και κάνει τα πάντα για να τους βοηθήσει όταν έχουν ανάγκη.
- Ρέμπιν: είναι ένα αγόρι πρόσφυγας, φοβισμένος επειδή ζει παράνομα στη Γερμανία. Γίνεται πιστός φίλος της Λόλας.
- Σόλμσεν: ο γεροκαπετάνιος και φίλος της Λόλας
- Δασκάλα-Διευθύντρια: δίκαιη, δε διστάζει να τα βάλει με τις αρχές.
- Μητέρα της Λόλας: δυναμική, ευγενική και αποδέχεται όλους τους φίλους της Λόλας ανεξάρτητα από την καταγωγή τους.
- Οικογένεια του Ρέμπιν: φοβισμένοι, δεν διστάζουν όμως να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους σε αυτούς που τους βοηθούν.
2. Λίγα λόγια για την υπόθεση
Ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Λόλα και ζούσε με τη μητέρα του σε ένα πλωτό σπίτι. Δεν είχε φίλους στο σχολείο. Ο μοναδικός φίλος της ήταν ο γεροκαπετάνιος Σόλμσεν που είχε πάντα ένα ακορντεόν μαζί του. Ο γεροκαπετάνιος είχε ένα μαγαζί που έφτιαχνε παπούτσια και ένα παλαιό σκάφος.
Η Λόλα μία μέρα που πήγε στο ποτάμι για ψάρεμα είδε ένα αγόρι που ψάρευε κι αυτό. Την επόμενη ημέρα το αγόρι αυτό πήγε στο σχολείο της Λόλας. Ο Ρέμπιν ήταν Κούρδος πρόσφυγας και με την οικογένειά του είχαν βρει καταφύγιο σε ένα παμπάλαιο σπιτάκι. Η Λόλα και ο Ρέμπιν γίνονται φίλοι. Η Λόλα έρχεται αντιμέτωπη σχεδόν με όλα τα παιδιά.
Κάποια στιγμή ο Ρέμπιν εξαφανίζεται. Η Λόλα μαθαίνει από τον καπετάνιο ότι ο Ρέμπιν πηγαίνει στο σχολείο όταν τα παιδιά φεύγουν. Η Λόλα βλέπει τον Ρέμπιν να καθαρίζει το σχολείο. Από αυτόν μαθαίνει ότι η μητέρα του είναι άρρωστη. Η Λόλα ζητά βοήθεια από τον κτηνίατρο Κούρτ.
Η ταινία τελειώνει με τα γενέθλια της Λόλας. Η Λόλα λαμβάνει γράμμα από τον πατέρα της. Η μητέρα της οργανώνει πάρτι. Στο πάρτι προσκαλεί τον καπετάνιο και την οικογένεια του Ρέμπιν. Σημαντικό ρόλο στο πάρτι έχει η δασκάλα.
3. Σκηνές που μου άρεσαν
- Όταν η Λόλα θυμώνει με ένα αγοράκι και του ρίχνει το σάντουιτς που αυτό τρώει στη μούρη του. Τότε αρχίζει ένα τρελό κυνηγητό στα στενά σοκάκια.
- Όταν η δασκάλα μαλώνει τον λιμενάρχη και τον αστυνομικό σαν να είναι μικρά παιδιά, ενώ αυτοί την κοιτούν έντρομοι.
4. Συναισθήματα
Μου άρεσε η ταινία γιατί με έκανε να γελάσω αλλά και να συγκινηθώ.
Για περισσότερες πληροφορίες
http://www.neanikoplano.gr/content/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9-lola-pealola-auf-der-erbse
Τάξη Ε2, 70ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών
Ιστορίες που τις είπε το ΦΩΣ, της ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ
Από το Δημήτρη Ξηρομμάμο, τάξη Ε1
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Ζωγραφική από τη Νάγια Γιοβανάκη, Δ2
Εφέτος στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ θελήσαμε να δώσουμε ένα μήνυμα πως ο Αθλητισμός ανήκει σε όλους. Έτσι εκείνη την ημέρα στο σχολείο μας κάναμε Παραολυμπιακά Αθλήματα, δηλαδή αθλήματα για αθλητές και απλούς ανθρώπους με αναπηρία.
Εμείς κάναμε GOALBALL και ΒΟΛΕΪ καθιστών. Με αυτό το άθλημα είδαμε πόσο δύσκολο είναι να κάνεις μια δραστηριότητα όταν έχεις αναπηρία. Αυτά τα άτομα είναι άξια θαυμασμού και θα έπρεπε όλοι να στηρίζουμε τις προσπάθειές τους με τον εθελοντισμό και τη συμμετοχή μας.
ΝΕΒΗ και ΕΛΠΙΔΑ από την Ε ΤΑΞΗ
