Επιμέλεια άρθρου: Κυρίτση Εύα

Η συνέντευξη που πήραμε από τον κ. Νέστωρ Τσιάτσιο πρωταγωνιστή της παράστασης:«Προίκα μου αγαπημένη»

Την περασμένη Κυριακή επισκέφτηκα το Δημοτικό Θέατρο Λαμίας με σκοπό να παρακολουθήσω την παράσταση που εντάχθηκε στην Ημερίδα Γέλιου, «Προίκα μου Αγαπημένη» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Παπακώστα και σενάριο Δημήτρη Ψαθά. Από αυτή την παράσταση λοιπόν, είχα την τύχη να πάρω συνέντευξη από έναν από τους πρωταγωνιστές εν ονόματι: κ. Νέστωρ Τσιάτσιος. Του έκανα τις εξής ερωτήσεις και έλαβα τις ακόλουθες απαντήσεις:

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε ερασιτεχνικά με το Θέατρο?

Αφορμή για την ενασχόλησή μου με το θέατρο,  ήταν πριν από λίγα  χρόνια  όταν στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, ο Πολιτιστικός  Σύλλογος Καρδιτσιωτών  Φθιώτιδας,  ανέβασε μια παράσταση στην οποία συμμετείχα, με θέμα τη ζωή, τα ήθη και τα έθιμα των ανθρώπων στα χωριά της Καρδίτσας πριν από 50-60 χρόνια. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με το σανίδι.

 

Πόσο καιρό ασχολείστε?

Περάσανε πέντε χρόνια από εκείνη την προσπάθεια. Ήταν νομίζω το 2012.  Στην συνέχεια,  δύο χρόνια  αργότερα, ήρθα σε επαφή με τους ανθρώπους του θεατρικού εργαστηρίου   «Αριστοφάνης». Την εποχή εκείνη ετοιμάζανε την παράσταση “Aπόψε στου Θωμά” με την συμμετοχή ερασιτεχνών ηθοποιών αλλά και μαθητών του 4^ου  Λυκείου Λαμίας  μεταξύ των οποίων και η κόρη μου. Εγώ δεν μετείχα σε αυτήν την παράσταση,  αλλά  με την ομάδα αυτή ανεβάσαμε το 2016, το έργο του Neal Simon “Το αταίριαστο ζευγάρι”, που εμείς του δώσαμε τον τίτλο “Το καρέ”.

Φέτος και ως μέλος της θεατρικής ομάδας “La famiglia”, ετοιμάσαμε το έργο του Δημήτρη Ψαθά, “Προίκα μου αγαπημένη”,  που παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης μας, και ευελπιστώ ότι θα υπάρξουν και άλλες παραστάσεις το επόμενο διάστημα.

 

Πέστε μου δύο λόγια για την παράσταση: Πως ξεκίνησε η ιδέα? Πως επιλέξατε αυτό το έργο?

Πρόκειται για μια κωμωδία, του πολυγραφότατου αλλά και αξεπέραστου σεναριογράφου Δημήτρη Ψαθά που έχει να κάνει με τις σχέσεις των ανθρώπων, τις αναζητήσεις τους και τις καθημερινές προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Μπορώ να πω ότι παρά το γεγονός ότι γράφτηκε πριν από πενήντα περίπου χρόνια, παραμένει πάντα επίκαιρο. Θέλω να πω, πως ζώντας την υπόθεση “από μέσα”,  ένοιωθα πως αντιμετώπιζα σημερινές καταστάσεις.

Η ιδέα για την επιλογή του έργου ανήκει στον Σκηνοθέτη της παράστασης.

 

Τι νιώσατε όταν είδατε ένα γεμάτο θέατρο? Θα το επαναλαμβάνετε? 

Ένοιωσα πολύ όμορφα, διότι ο κόσμος ανταποκρίθηκε, και γέμισε το Θέατρο. Ταυτόχρονα όμως ένοιωσα και την ευθύνη να ανταποκριθώ (-ούμε) σε υπερθετικό βαθμό στις απαιτήσεις του κοινού.  Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπεις το κοινό αλλά το αισθάνεσαι. Όταν ξεδιπλώνεις το ρόλο, ζεις σε μια κατάσταση που σου επιβάλλει η υπόθεση του έργου. Η σχέση είναι αμφίδρομη. Δίνεις και εισπράττεις. Αυτό είναι πολύ όμορφο και εξαγνιστικό.

Επίσης είναι πολύ όμορφη στιγμή για τον ερασιτέχνη ηθοποιό, όταν η ιδιότητά του αυτή προκαλεί την έκπληξη πολλών εκ των θεατών, λόγω προηγούμενης γνωριμίας από άλλους τομείς της καθημερινότητας. Υπάρχει η κυρίαρχη τάση να κατατάσσουμε τους ανθρώπους “κάπου” και “κάπως”, με βασικό γνώμονα την επαγγελματική τους ιδιότητα. Αυτό είναι πολύ περιοριστικό.  Οι άνθρωποι πρέπει να ξεδιπλώνουν ό,τι καλό νοιώθουν πως κουβαλούν μέσα τους.

Τώρα, στην ερώτηση αν θα το επαναλάβω, η απάντηση είναι θετική. Τουλάχιστον ως εκδήλωση της δικής μου πρόθεσης…

 Πώς δουλέψατε το έργο? Σε τι ώρες? Πόσες ώρες? 

Οι πρόβες διήρκεσαν δύο μήνες, επί καθημερινής βάσεως και ήταν περίπου τρίωρης διάρκειας, με εξαίρεση κάποιες ημέρες της εορταστικής περιόδου που δεν έγιναν. Οι ώρες ήταν βραδινές, από τις οκτώ έως τις δώδεκα.

Δουλεύαμε τις σκηνές του έργου σύμφωνα με την παρουσία των ηθοποιών. Θέλω να πω πως, λόγω επαγγελματικών κυρίως υποχρεώσεων, δεν ήταν δυνατή η ταυτόχρονη παρουσία του συνόλου των ηθοποιών στις πρόβες. Συνεπώς, ανάλογα με το ποιος ήταν παρών, πρόβαρε την σκηνή του…

 

Ποια η σχέση σας με τους άλλους ηθοποιούς? 

Οι σχέσεις μεταξύ μας είναι κάτι παραπάνω από άριστες. Κυριαρχεί έντονα το στοιχείο του σεβασμού. Το γεγονός ότι  ο καθένας μας είναι “στο πόδι”  από νωρίς το πρωί  καλύπτοντας επαγγελματικές και οικογενειακές υποχρεώσεις, έως αργά το βράδυ κάνοντας το κέφι του, το ψώνιο του, το απωθημένο του, είναι από μόνο του ένα στοιχείο άξιο σεβασμού από τους υπόλοιπους.  Πάντα βέβαια στο πλαίσιο λειτουργίας μιας ομάδας  υπάρχουν και οι λιγότερο ευχάριστες στιγμές αλλά δεν είναι ο κανόνας. Εμείς βλέπουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Και στο τέλος , με την επιτυχία της παράστασης, όλο αυτό το ταξίδι γίνεται νοσταλγία.

Θα θέλαμε να δούμε και ένα ακόμη έργο σας. Αν σας δινόταν η ευκαιρία ποιό θα επιλέγετε? 

Ξέρεις , δεν μπορείς να περιοριστείς σε ένα έργο. Αν όμως έπρεπε να μιλήσω για ένα, θα έλεγα για κάποιο που αφήσαμε στη μέση της προετοιμασίας του πριν από δύο χρόνια και για κάποιο λόγο δεν “ανέβηκε”. Αναφέρομαι στο έργο του Ιταλού δραματουργού  Λουίτζι Πιραντέλο, “Ο άνθρωπος, το κτήνος και η αρετή”.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ: 

Όπως βλέπετε το θέατρο ήταν γεμάτο, και πραγματικά η παράσταση είχε μεγάλη απήχηση! Συγχαρητήρια στους πρωταγωνιστές της παράστασης:

Παίζουν:          

Ρούσκας Απόστολος

Καραγεώργου Ρίτα

Καραμέτος Κώστας

Τσιάτσιος Νέστωρ

Μπούρας Κώστας

Μπούρα Βασιλική

Τσούμα Βάσια

Βορίση Έφη

Καλύβα Άννα

Καρακώστας Δημήτρης