Αποχαιρετώντας το Γυμνάσιο!

ΑΠΟ: ΠΡΟΣΜΙΤΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ - Μάι• 26•17

Επιμέλεια άρθρου: Χουλιάρας Νίκος

Μία ακόμη σχολική χρονιά τελειώνει. Δυστυχώς είναι η τελευταία μας στο Γυμνάσιο. Αυτά τα τρία  χρόνια ένας σπουδαίος σταθμός της ζωής μου γεμάτος με ευκαιρίες. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα στο Γυμνάσιο  , την αγωνία και την ανασφάλεια που ένιωθα. Συναισθήματα που ξεπεράστηκαν γρήγορα όταν συνειδητοποίησα ότι όλα τα παιδιά  ένιωθαν όπως εγώ. Έτσι, μέρα με τη μέρα συνήθισα σε αυτό το περιβάλλον και το αγάπησα αφού έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Εδώ γνώρισα πολλά παιδιά κι έκανα αρκετούς φίλους που μοιραστήκαμε τα πάντα μαζί. Μάθαμε να γράφουμε , να διαβάζουμε, να παίζουμε ομαδικά, να συνεργαζόμαστε μέσα και έξω από την τάξη ,ακόμα και να μαλώνουμε για διάφορες αιτίες ,αλλά και να συμφιλιωνόμαστε και πάλι με ή χωρίς τη βοήθεια των καθηγητών μας.

Αισθάνομαι ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη για τους καθηγητές που μας δίδαξαν όλα αυτά τα χρόνια και που προσπάθησαν να μας μεταδώσουν τις απαραίτητες γνώσεις και όχι μόνο. Με τις γνώσεις που πήρα σε όλα τα επίπεδα, μπορώ να πω με σιγουριά ότι το γυμνάσιο δεν με τρομάζει κι ότι έχω τη δύναμη να παλέψω κι εκεί και να τα καταφέρω. Νομίζω όμως ότι το πιο σημαντικό που διδαχτήκαμε είναι ο σεβασμός κι η αγάπη που πρέπει όλοι να έχουμε στη μικρή κοινωνία  του  σχολείου. Τέλος μάθαμε να διεκδικούμε αυτό που μας ανήκει με το σωστό τρόπο χωρίς να μειώνουμε τον εαυτό μας ή τους γύρω μας και να μοιραζόμαστε πράγματα μεταξύ μας. Για όλους αυτούς τους λόγους πιστεύω ότι είναι κερδισμένο το μυαλό αλλά και η ψυχή μας.

Είμαι πλέον σίγουρος ότι μετά το τέλος αυτής της χρονιάς, όταν πια θα περνώ έξω από το Γυμνάσιο θα το κοιτώ με αγάπη και συγκίνηση και θα ξαναθυμάμαι τη ζωή μου σε αυτό, που τόσο ωραία κύλησε. Σαν μια κινηματογραφική ταινία θα περνούν μπροστά μου όλες οι ωραίες αναμνήσεις από αυτό. Αναμνήσεις που θα παραμείνουν στη μνήμη και τη ψυχή μου σαν κάτι ακριβό και ιερό.

gymnasio2

Σχολιάστε

Top