Επιμέλεια άρθρου: Προβοπούλου Σοφία
Ο Μάρκος Βαμβακάρης θεωρείται ο «Πατριάρχης» του ελληνικού ρεμπέτικου, οποίος με τις επιτυχίες του έκανε γνωστό το είδος αυτής της μουσικής που συντρόφευσε τους Έλληνες πολλές δεκαετίες και συνεχίζει να τους συντροφεύει αφού χωρίς αμφιβολία τα τραγούδια αυτά εξυμνούν τον πόνο, τις πίκρες, τα προβλήματα αλλά και τις χαρές ενός ολόκληρου λαού. Ο Μάρκος Βαμβακάρης γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 άφησε την τελευταία του πνοή στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου του 1972 από νεφρική ανεπάρκεια που προκλήθηκε απ’ τον σακχαρώδη διαβήτη.
Ο μεγάλος συνθέτης γεννήθηκε στη Σύρο και ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας Βαμβακάρη. Η οικογένεια του έτεινε προς τη μουσική με τον πατέρα του και τον παππού του να τον επηρεάζουν αρκετά. Λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης που βρισκόταν η οικογένεια του, παράτησε το σχολείο και άρχισε να εργάζεται. Έκανε πάρα πολλές δουλειές όπως: λούστρος, εφημεριδοπώλης κ.λπ. Εκείνη την εποχή, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του άκουσε κατά τύχη το Νίκο Αϊβαλιώτη να παίζει μπουζούκι, γεγονός που τον συνεπήρε και άλλαξε τη ζωή του και άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι και να γράφει τα πρώτα του τραγούδια.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης έγραψε πολλά τραγούδια όπως: «Το μινόρε της αυγής», «Η άτακτη», «μαύρα μάτια μαύρα φρύδια», «ψεύτικος είναι ο ντουνιάς», «φραγκοσυριανή» κ.λπ. Το τελευταίο τραγούδι ίσως είναι και το γνωστότερο όπου το έγραψε στον β’ παγκόσμιο πόλεμο και 25 χρόνια μετά έγινε μεγάλη επιτυχία απ’ τον μεγάλο Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του λέει για αυτό το τραγούδι: «Όλος ο κόσμος της Σύρου μ” αγαπούσε πολύ, διότι κι εγώ ήμουν Συριανός και το είχαν καμάρι οι Συριανοί. Κάθε καλοκαιράκι με περίμεναν να πάω στη Σύρο να παίξω και να γλεντήσει όλη η Σύρος μαζί μου. Το 1935 πήρα μαζί μου τον Μπάτη, τον αδερφό μου τον μικρό και τον πιανίστα Ροβερτάκη και πήγα για πρώτη φορά στη Σύρο, σχεδόν είκοσι χρόνια αφ” ότου έφυγα από το νησί. Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ” ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν… Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:
Μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιά
Λες και μάγια μου “χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά…
Ούτε και ξέρω πώς την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι “ αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή.»
Στη Άνω Σύρο έχει δημιουργηθεί μουσείο προς τιμή από όπου παραθέτουμε ορισμένες φωτογραφίες:
Πηγές:
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%B1%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B7%CF%82
https://www.sansimera.gr
