Της Αμύρισσας Βιδάλη

14 Αυγούστου 1945

Η λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου γιορτάζεται πανηγυρικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Times Square της Νέας Υόρκης. Μέσα στον ενθουσιασμό και στην παραζάλη της χαρμόσυνης είδησης, ένας νεαρός 22χρονος ναύτης φιλά μια νοσοκόμα στη μέση του δρόμου.

Στις 27 Αυγούστου, η φωτογραφία γίνεται εξώφυλλο στο περιοδικό «Life» και έτσι γίνεται γνωστή ως «Το φιλί του ναύτη».

Για αρκετά χρόνια κανείς δε γνώριζε ποιοι ήταν οι δύο νέοι της φωτογραφίας και όλοι πίστευαν ότι ένας ναύτης φιλούσε την κοπέλα του. Όμως τη δεκαετία του 1980, τα ονόματά τους γίνονται γνωστά. Ο George Mendonsa και η Greta Zimmer Friedman, 89 ετών σήμερα, έχει ο καθένας τους τη δική του οικογένεια.

Το απίστευτο είναι ότι όταν το φιλί εκείνο απαθανατίστηκε, οι δυο τους δεν ήταν ζευγάρι! Η τότε μελλοντική σύζυγος του Mendonsa είναι η κοπέλα που φαίνεται στη φωτογραφία πάνω από τον δεξί του ώμο!

Παρ’ όλα αυτά, το φιλί που αντάλλαξαν εκείνο τον Αύγουστο του 1945, απόρροια της ανείπωτης χαράς για το τέλος του πολέμου, έμελλε να μείνει στην ιστορία χάρη στο φακό του φωτογράφου Alfred Eisenstaedt και έγινε σύμβολο της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου!                

Είναι ο πιο ενοχλητικός χρήστης του Facebook στον πλανήτη…
Ο Μαξ Σρεμς, ένας 25χρονος φοιτητής Νομικής από την Αυστρία, κάνει τα πιο επίμονα και φορτικά «poke» (ψηφιακά «σκουντήματα», δηλαδή ένα είδος ηλεκτρονικής ειδοποίησης χρήστη προς χρήστη στη….γλώσσα του δημοφιλούς κοινωνικού δικτύου) στην πλάτη του δισεκατομμυριούχου ιδρυτή του Facebook Μαρκ Ζούκερμπεργκ.

Και μιλάει στο «Βήμα» για το πώς κατάφερε να «γονατίσει» δικαστικά το δίκτυο του ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων και τις αμφιλεγόμενες πρακτικές του που «παραβιάζουν την ιδιωτικότητα» και «δεν σέβονται κανέναν νόμο».

Τα «πήρε στο κρανίο». Ενιωσε θιγμένος σαν να παίζει στην ταινία «Οι ζωές των άλλων», όπου η καθημερινότητά του καταγράφεται βήμα προς βήμα από μια αόρατη σύγχρονη «Στάζι». «Το Facebook γνωρίζει πολλά πράγματα για εμάς, ως αποτέλεσμα των όσων έχουμε πει, φανερά ή κρυφά, με τους φίλους μας. Οσο περισσότερα έχετε μοιραστεί τόσα στοιχεία έχει το Facebook «εναντίον» σας, ειδικά αν στις συνομιλίες σας αναφέρεστε στον σξουαλικό σας προσανατολισμό, στα πολιτικά σας πιστεύω ή στις επαγγελματικές σας επαφές» μας λέει ο Σρεμς.

Για τον λόγο αυτό έφτιαξε μια ιστοσελίδα με τον «πολεμικό» τίτλο «Europe vs Facebook» (Ευρώπη εναντίον Facebook). Περισσότεροι από 45.000 χρήστες έχουν ήδη ανταποκριθεί, απαιτώντας από το ευρωπαϊκό αρχηγείο του Facebook στην Ιρλανδία όλα, μα όλα, τα προσωπικά τους αρχεία: παλαιά και νέα, σβησμένα και εμφανή, αόρατα και ορατά.

«Οταν κάποιος φτιάχνει λογαριασμό στο Facebook συναινεί στην αποδοχή κάποιων απίστευτα περίπλοκων κανονισμών. Κάθησα ο ίδιος προσωπικά μαζί με μια ομάδα δικηγόρων και πάλι δεν καταφέραμε να βγάλουμε άκρη σε αυτόν τον λαβύρινθο. Οι κανονισμοί πρέπει να είναι ξεκάθαροι ώστε μετά το κάθε Facebook να μην πουλάει, εν αγνοία μας, τη ζωή μας σε εταιρείες και ανθρώπους» τονίζει ο 25χρονος.

«Κατ” αρχάς, αν απενεργοποιήσετε τον λογαριασμό σας δεν καταφέρνετε απολύτως τίποτα, αφού και πάλι όσα έχετε γράψει υπάρχουν στα αρχεία του Facebook. Το βήμα στο οποίο πρέπει να προχωρήσετε είναι να κάνετε οριστική διαγραφή του λογαριασμού σας. Και τότε όμως το Facebook έχει το δικαίωμα να κρατήσει κάποια «δεδομένα», χωρίς να τα συγκεκριμενοποιεί και χωρίς τη συγκατάθεσή σας. Το Facebook δεν σέβεται κανέναν νόμο» επισημαίνει ο Σρεμς.

«Η μεγαλύτερη απάτη κατ” εμέ είναι εκείνο το κουμπί Opt-Out: όταν κάποιος βάζει ένα νέο προϊόν, υπηρεσία ή εφαρμογή στο σύστημα, το Facebook ενεργοποιεί αυτόματα όλους τους χρήστες του να το αποδεχτούν, χωρίς να τους ρωτήσει πρώτα. Είναι πολύ δύσκολος ο εντοπισμός των κουμπιών αυτών και η απενεργοποίησή τους από τον χρήστη. Κάποιος που δεν είναι απόλυτα εξοικειωμένος με την τεχνολογία δεν έχει τρόπο να προστατευτεί» συμπληρώνει.

«Ελπίζω ότι η πρωτοβουλία μας δεν θα έχει αντίκτυπο μόνο στο μέλλον του Facebook, αλλά σε όλο το Διαδίκτυο, σχετικά με ζητήματα ιδιωτικότητας και σεβασμού των χρηστών του» λέει ο αυστριακός «επαναστάτης» του Διαδικτύου, που ωστόσο είναι σαφής: «Είμαι παιδί της γενιάς του Internet και δεν θέλω να αποκοπώ από αυτό, απλώς θέλω να ανακτήσω ξανά την εμπιστοσύνη μου στο Διαδίκτυο. Πρέπει ο κάθε χρήστης να μάθει ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην έννοια «κοινωνική δικτύωση», που είναι κάτι σπουδαίο, και το Facebook, μια εταιρεία που διατηρεί μονοπωλιακά το δικαίωμά μας σε αυτού του είδους την κοινωνική επικοινωνία».

Τι θα έλεγε στον Ζούκερμπεργκ αν ποτέ τον συναντούσε; «Θα του έλεγα πως πρέπει να μάθει να σέβεται τους νόμους που ισχύουν εκτός ΗΠΑ, στα κράτη απ” όπου βγάζει τα εκατομμύριά του, ειδικά στην Ευρώπη» μας απαντά.

Ιρλανδική Δικαιοσύνη: Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται
Ο δικαστικός αγώνας του Σρεμς μόλις απέδωσε τους πρώτους του καρπούς. Πριν από λίγες ημέρες η ιρλανδική Δικαιοσύνη (η έδρα του Facebook στη Γηραιά Ηπειρο βρίσκεται στο Δουβλίνο) εξανάγκασε το ευρωπαϊκό τμήμα του Facebook μεταξύ άλλων: να παρέχει στους ευρωπαίους χρήστες όλα τα αρχεία τους, ακόμη και όσα έχουν διαγραφεί, να δυσχεραίνει την εκμετάλλευσή τους από τεράστια οικονομικά συμφέροντα, να τους επιτρέπει να κλείνουν οριστικά τον λογαριασμό τους, να μη διευκολύνει τη διάδοση εκατομμυρίων προσωπικών δεδομένων (μέσω λογαριασμών τρίτων),να προφυλάσσει την ιδιωτικότητα στην Ευρώπη.

Προσωπικά
Οι ευρωπαίοι χρήστες πλέον δεν θα βλέπουν αυτόματα πάνω στις φωτογραφίες τους τα ονόματά τους (το λεγόμενο «tag» – ετικετοποίηση) αποφεύγοντας ανεπιθύμητη έκθεση προσωπικών δεδομένων και στιγμών. Ωστόσο εκατομμύρια άλλοι χρήστες εκτός Ευρώπης θα εξακολουθήσουν να υφίστανται αυτή την ενίοτε δυσάρεστη ταυτοποίηση.
Οικονομική εκμετάλλευση
Δέκα από τα πιο δημοφιλή «applications» για παιχνίδια στο Facebook αποκαλύπτουν προσωπικά δεδομένα (ηλικία, κατοικία, επάγγελμα, χόμπι κτλ.) σε τουλάχιστον 25 διαφημιστικές εταιρείες. Αυτές παρακολουθούν τις μουσικές ή ενδυματολογικές προτιμήσεις των χρηστών και τους βομβαρδίζουν με διαφημίσεις αντίστοιχων προϊόντων.
Ανήλικοι κάτω των 13
Οι όροι χρήσης αναφέρουν ως ελάχιστο όριο ηλικίας τα 13 έτη. Ομως ένα στα πέντε παιδιά 9 ως 12 ετών στην Ευρώπη διαθέτει προσωπικό προφίλ, συχνότατα με ψεύτικα στοιχεία. Ετοιμάζεται μια ψηφιακή «εργαλειοθήκη» προσιτή στους γονείς που επιθυμούν να επιτρέψουν στα κάτω των 13 ετών παιδιά τους να αποκτήσουν λογαριασμό.
Σξουαλικά αδικήματα
Στο Facebook ανθούν τα σξουαλικά αδικήματα και η σωματεμπορία. Πρόσφατη είναι η απαγωγή ενός 14χρονου κοριτσιού στην Ινδονησία από έναν 24χρονο τον οποίο γνώρισε μέσω Facebook. Συμφώνησαν να συναντηθούν, το κορίτσι απήχθη, κλειδώθηκε σε ένα δωμάτιο επί μία εβδομάδα και βιάστηκε επανειλημμένως.
Φωτογραφίες-«ρουφιάνοι»
Από τις 15 Οκτωβρίου το Facebook σταμάτησε (αλλά μόνο στην Ευρώπη) τη χρήση λογισμικού αναγνώρισης προσώπων (tag) στις φωτογραφίες που θα αναρτώνται εφεξής. Η εφαρμογή αναγνώριζε αυτόματα ονόματα και πρόσωπα χρηστών και τα συσχέτιζε με άλλα σημεία μέσα στον ιστότοπο, παραβιάζοντας την ιδιωτικότητά τους.

του Γιάννη Κριθινάκη

«Καλησπέρα, καλησπέρα» δεν ξερω τι αναζητάτε σε αυτές τις σελίδες αλλά εγώ

έχω σκοπό να σας παρουσιάσω ένα μεγάλο Έλληνα Δημοσιογράφο.

Το Σταύρο Θεοδωράκη.Γεννήθηκε το 1963 στον Δραπανιά Χανίων και

μεγάλωσε στην Αγία Βαρβάρα της Δυτικής Αττικής . Ξεκίνησε την δημοσιογραφία το 1984.

«Δ’ πρόγραμμα της ΕΡΤ», «Πρώτη», «Μεσημβρινή», «Σκάι 100.4», «Βήμα»,  ΚΛΙΚ, ΜΕΝ,

«Έψιλον Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» .Από το 2000 έως το 2003 παρουσίασε στην ΝΕΤ, 406  ζωντανές εκπομπές με τίτλο «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ».

Τον Σεπτέμβριο του 2005 δημιούργησε, μαζί με τον Δημήτρη Σκαρμούτσο και τον Νίκο Κατσιγιώργη, το κρητικό εστιατόριο «Αλάτσι».
Έχει εκδώσει 3 βιβλία από τον «Ποταμό»: «Εξομολογήσεις Πρωταγωνιστών»,

«Οι άνθρωποι μου», «Αυτό που ζούμε» . Από το 2005 παρουσιάζει στην εφημερίδα «Τα Νέα» συνεντεύξεις «άλλων Πρωταγωνιστών» και από το 2006 συνεχίζει τους «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ» στο Mega.

Είχα την τιμή και τη χαρά να συνομιλήσω μαζί του και να συζητήσουμε για τη ζωή του,

τη δημοσιογραφία, την ελληνική κοινωνία και πολιτική.

Πως ήταν η παιδική σας ηλικία ;

Γεννήθηκα σ’ ένα χωριό των Χανίων και μεγάλωσα σ’ ένα χωριό της Δυτικής Αθήνας, την Αγία Βαρβάρα. Παράλληλα με το σχολείο, τα καλοκαίρια κυρίως έκανα πολλές δουλειές, από διαφημιστικές αφισοκολλήσεις έως  και διανομή δεμάτων με φορτηγό. Ένα φεγγάρι πουλούσα κουλούρια έξω από τα δικαστήρια. Ευτυχισμένη φτώχια θα σου έλεγα.

Το 1985-1987 ασχοληθήκατε με την επιμόρφωση των Ρωμ. Τι αποκομίσατε από αυτή την ενέργεια; Ποια τα συμπεράσματα σας;

Τους τσιγγάνους τους ήξερα γιατί μεγάλωσα στην Αγία Βαρβάρα. Και κάναμε τότε μια προσπάθεια, οι τσιγγάνοι που δεν είχαν πάει ποτέ σχολείο, να μάθουν λίγα γράμματα, να γράφουν το όνομά τους, να μπορούν να διαβάσουν μια οδό και να μπορούν να κάνουν μια πρόσθεση και μια αφαίρεση. Μετά από 2-3 χρόνια όμως κατάλαβα πως οι δήμοι, το κράτος, έπαιρναν τα λεφτά που χορηγούσε η Ευρώπη για τους τσιγγάνους και τα έκαναν ότι ήθελαν. Κάπου εκεί έφυγα. Παραιτήθηκα πριν μονιμοποιηθώ δηλαδή.

Τηρείται η δημοσιογραφική δεοντολογία στις μέρες μας ;

Και τηρείται και δεν τηρείται. Τίποτα δεν είναι ευθύγραμμο στην Ελλάδα σήμερα. Υπάρχουν και καλοί και κακοί δημοσιογράφοι. Όπως υπάρχουν καλοί και κακοί καθηγητές, γιατροί, υδραυλικοί. Η κοινωνία έχει ανάγκη από δημοσιογράφους ψύχραιμους και μελετηρούς. Αυτούς θα πρέπει να ψάχνει, να ακούει και να ενισχύει. Οι άλλοι που απλώς κάνουν θόρυβο, λένε όλο ναι ή όλο όχι, μπορεί να εντυπωσιάζουν κάποια στιγμή τον κόσμο αλλά δεν βοηθούν την κοινωνία να σκεφθεί.

Οι «Πρωταγωνιστές» έχουν κερδίσει την εκτίμηση εκατοντάδων χιλιάδων τηλεθεατών, αυτό σας κάνει ευτυχισμένο ; Και πόσο εύκολο ήταν ;

Υπάρχουν ημέρες που νιώθω πως κάνω λιγότερα απ’όσα μπορώ και υπάρχουν και μέρες που νιώθω ότι κάναμε καλή δουλειά. Κάναμε τον κόσμο να σκεφθεί διαφορετικά. Από την αρχή, πίστεψα πως αυτή η εκπομπή θα πετύχει. Κάποιοι έλεγαν πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να πιάσει στην Ελλάδα, εγώ πίστευα όμως πως υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα που πρέπει να μπει σε πρώτο πλάνο. Τώρα που το πείραμα πέτυχε χαμογελάω.

Ποια εκπομπή θα σας μείνει αξέχαστη και γιατί ;

Τα εγκαταλελειμμένα μωρά του Αλεξάνδρα. Η Σπιναλόγκα. Οι άστεγοι των Αθηνών. Την εκπομπή με τους άστεγους την έκανα πολύ πριν γίνουν μόδα οι άστεγοι. Τα πρεζόνια της σκοτεινής Αθήνας. Εκπομπές για τις οποίες έχουμε χάσει τον ύπνο μας και εγώ και η ομάδα μου αλλά που ελπίζουμε ότι διόρθωσαν λίγο τη ματιά της κοινωνίας.

Το βιβλίο σας « Αυτό που ζούμε» γιατί το γράψατε ;

Είναι χαρακτηριστικό το εξώφυλλο που έκανε ο Δημήτρης Χατζόπουλος στο βιβλίο «Αυτό που ζούμε». Ένα καράβι που θαλασσοδέρνεται. Το καράβι «Ελλάς». Και πολύ φοβάμαι ότι δεν φταίνε οι θάλασσες, αλλά το πλήρωμα και κυρίως οι καπεταναίοι. Θα δούμε αν θα επιπλεύσουμε, αν θα βουλιάξουμε ή αν θα ταξιδέψουμε ξανά.

Πώς σας φαίνεται η ελληνική κοινωνία ;

Στον γαλλικό Μάη είχαν ένα σύνθημα «θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα». Αρκετοί πίστεψαν πως αναφερόταν σε αυτοκίνητα, ρούχα και λεφτά. Πρέπει λοιπόν να ξαναβρούμε ένα προορισμό. Και σαν πολίτες και σαν κοινωνία. Είναι μια ατομική προσπάθεια που πρέπει να καταλήξει σε μια συλλογική. Αν ο καθένας από εμάς γίνει λίγο καλύτερος, η χώρα θα γίνει πολύ καλύτερη.

Πώς θα χαρακτηρίζατε την ελληνική πολιτική ;

Ως τον μεγάλο ασθενή, δεν είναι όμως δυστυχώς και ο μόνος ασθενής. Αρκετοί Έλληνες πολιτικοί – οι περισσότεροι δηλαδή- εδώ και δεκαετίες προσεταιρίστηκαν μια «μαγκιά» του τύπου «εγώ τα ξέρω όλα-εγώ και οι φίλοι μου θα κυβερνήσουν- εγώ θα ορίσω τους νόμους- εγώ θα κερδίσω». Τώρα ναυάγησαν ελπίζω να έχουν καταλάβει τα λάθη τους αλλά πολύ φοβάμαι ότι αρκετοί πολιτικοί νομίζουν ότι το πρόβλημα είναι οι άλλοι πολιτικοί και όχι οι ίδιοι. Γενικώς πάντως στην Ελλάδα πάντα άλλος φταίει. Ποτέ εμείς.

Η ανεργία μαστίζει τους νέους. Τι θα τους συμβουλεύατε ;

Μετά την εκπομπή που κάναμε για το «ποιος θα σώσει την Ελλάδα», τα e-mail μας, κατακλύστηκαν από ερωτήματα …  «Να γυρίσω στο χωράφι;», «Να καλλιεργήσω αμυγδαλιές ή καρυδιές», «Οι ελιές του παππού μου θα μπορέσουν να πουληθούν στο εξωτερικό». Αφού σκέφτομαι να τα αφήσω όλα και να γίνω «ο θείος Σταύρος συμβουλεύει». Πως είχαμε κάποτε την θεία Λένα; Στα σοβαρά τώρα. Η λύση περνάει από την παραγωγή και την καινοτομία. Την Ελλάδα δε θα τη σώσουν πέντε μεγάλες επενδύσεις αλλά πολλές μικρές καινοτόμες ιδέες στον πολιτισμό, το χωράφι, τη θάλασσα, τον τουρισμό, την παιδεία.

«Στην Ελλάδα της κρίσης έχουμε ανάγκη τη γνώση και τη λογική…»

Σ. Θεοδωράκης

Θέλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τον κύριο Θεοδωράκη και τη δημοσιογραφική του ομάδα που με βοήθησαν πολύ για τη συνέντευξη. Έυχομαι να συνεχίσουν το αξιόλογο έργο τους γιατί πραγματικά υπενθυμίζουν στον τηλεθεατή, ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα.

Επιμέλεια Κουτσοδήμου Ξανθή

Κατηγορίες

Φωτογραφική μηχανή στούντιο

Η φωτογραφική μηχανή στούντιο είναι το απόλυτο εργαλείο για τον επαγγελματία φωτογράφο. Διαθέτει ένα φακό που περιλαμβάνει και το φωτοφράχτη, μια φυσούνα επέκτασης που μέσω αυτής ελέγχουμε την απόσταση φακούς πλάτης και μια πλάτη με μια οθόνη εστίασης που μπορούμε να τοποθετήσουμε είτε ένα σασί με φίλμ για να φωτογραφίσουμε είτε μια ψηφιακή πλάτη. Η βασική διαφορά της μηχανής στούντιο είναι ότι μας επιτρέπει απόλυτο έλεγχο στην προοπτική και στο βάθος πεδίου της φωτογραφικής εικόνας.

Φωτογραφική μηχανή απευθείας σκόπευσης

Είναι ο πιο απλός τύπος φωτογραφικής μηχανής. Διαθέτει ένα σκόπευτρο που είναι ανεξάρτητο από το φακό της φωτογραφικής μηχανής. Μια εξελιγμένη παραλλαγή αυτής της κατηγορίας είναι η φωτογραφική μηχανή απευθείας σκόπευσης με εναλλακτικούς φακούς.

Φωτογραφική μηχανή με καθρέπτη

    Διοπτική ρεφλέξ :

Αυτή η φωτογραφική μηχανή είναι χωρισμένη σε δύο τμήματα. Με δύο φακούς ίδιας εστιακής απόστασης. Το επάνω τμήμα διαθέτει ένα καθρέπτη που δείχνει το φωτογραφικό είδωλο σε μια οθόνη εστίασης για να βλέπει ο φωτογράφος τι φωτογραφίζει. Το κάτω τμήμα είναι μια απλή φωτογραφική μηχανή. Η διοπτική ρεφλέξ οδήγησε στην μονοοπτική που τελικά καθιερώθηκε ως ο βασικός τυπος φωτογραφικής μηχανής.

Αυτή η φωτογραφική μηχανή είναι χωρισμένη σε δύο τμήματα. Με δύο φακούς ίδιας εστιακής απόστασης. Το επάνω τμήμα διαθέτει ένα καθρέπτη που δείχνει το φωτογραφικό είδωλο σε μια οθόνη εστίασης για να βλέπει ο φωτογράφος τι φωτογραφίζει. Το κάτω τμήμα είναι μια απλή φωτογραφική μηχανή. Η διοπτική ρεφλέξ οδήγησε στην μονοοπτική που τελικά καθιερώθηκε ως ο βασικός τυπος φωτογραφικής μηχανής

Μονοοπτική ρεφλέξ :

Η βασική της διαφορά από τις υπόλοιπες φωτογραφικές μηχανές είναι ότι διαθέτει ένα καθρέπτη πίσω από το φακό που επιτρέπει στο φωτογράφο να βλέπει ότι ακριβώς φωτογραφίζει. Τη στιγμή της λήψης ο καθρέπτης σηκώνεται για να αφήσει το φως να περάσει. Αυτή η φωτογραφική μηχανή είναι η πιο δημοφιλής και αυτη που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι επαγγελματίες φωτογράφοι. Η φωτογραφική μηχανή με καθρέπτη είναι στις μέρες ένα ολοκληρωμένο φωτογραφικό σύστημα με εκατοντάδες βοηθητικά εξαρτήματα.

Φωτογραφική μηχανή τσέπης

Μικρή σε μέγεθος φωτογραφική μηχανή που απευθύνεται στο ερασιτεχνικό κοινό. Την εποχή του φίλμ είχαν φτιαχτεί ειδικά μεγέθη φίλμ ώστε αυτή η φωτογραφική μηχανή να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη σε μέγεθος. Η ίδια πάνω κάτω λογική ισχύει και στις ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Όσο το δυνατόν μικρότερο μέγεθος ώστε να μπορεί να μεταφερθεί παντού με ευκολία. Αυτή η βασική ιδέα οδήγησε στις φωτογραφικές μηχανές που διαθέτουν τα κινητά τηλέφωνα (που έτσι κι αλλιώς να κουβαλάμε παντού μαζί μας). Αυτού του είδους η σχεδίαση είχε οδηγήσει και σε ειδικές κατηγορίες όπως η φωτογραφική μηχανή μινιατούρα ή τις μικρές κατασκοπευτικές φωτογραφικές μηχανές.

Επιμέλια: Κουτσοδήμου Ξανθή

Η ταξιδιωτική φωτογραφία είναι ένας από τους σημαντικότερους κλάδους της φωτογραφίας από  την πρώτη στιγμή της εμφάνισης της τον 19ο αιώνα. Από τις πρώτες μέρες της φωτογραφίας, φωτογράφοι ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο για να καταγράψουν την καθημερινή ζωή, τον ανθρώπινο πολιτισμό, αλλά και τα θαύματα της φύσης. Αν και το πορτραίτο όπως και η φωτογραφία στο στούντιο έβαλαν τις βάσεις της φωτογραφικής τέχνης, η ταξιδιωτική φωτογραφία είναι που προσέφερε τα οφέλη της φωτογραφίας σε περισσότερους ανθρώπους, καθώς οι εκδρομές, τα ταξίδια, οι διακοπές είναι η καλύτερη αφορμή για να ασχοληθεί κάποιος με την φωτογραφία, εικονογραφόντας τις αναμνήσεις τους.

Η ταξιδιωτική φωτογραφία ξεκινάει φυσικά από αυτό, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δηλαδή η φωτογραφία μας με φόντο την Ακρόπολη, αυτή η στιγμή της δήλωσης «ήμουν και εγώ εκεί», δεν φτάνει για να ορίσει την έννοια της ταξιδιωτικής φωτογραφίας. Η ταξιδιωτική φωτογραφία, δηλαδή οι φωτογραφίες που θαυμάζουμε σε ταξιδιωτικούς οδηγούς, σε άρθρα αφιερωμένα σε ταξιδιωτικούς προορισμούς και στις αναζητήσεις μας στο ίντερνετ, είναι η φωτογραφία ντοκουμέντου που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο, την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα, τον πολιτισμό, τον σύγχρονο τρόπο ζωής και το φυσικό περιβάλλον ενός τόπου.

Η ταξιδιωτική φωτογραφία μπορεί να εμπεριέχει μέσα της πολλά από τα υπόλοιπα είδη της φωτογραφίας. Πορτραίτο, ρεπορτάζ, φωτογραφία άγριας φύσης, αρχιτεκτονική φωτογραφία, μπορούν να περιλαμβάνονται ανά περίπτωση στην ταξιδιωτική φωτογραφία, ανάλογα με το τι θέλουμε να αναδείξουμε από έναν τόπο.

Της Αμύρισσας Βιδάλη

«Είμαστε φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων» λέει ο Σαίξπηρ. Και τι είναι τελικά τα όνειρα…; Πόση σημασία μπορεί να έχει η ύπαρξή τους για έναν άνθρωπο;

Είναι πολύ όμορφο και γλυκό να φανταζόμαστε τους εαυτούς μας να κάνουν ένα ταξίδι στο φεγγάρι όταν είμαστε πέντε χρονών… Να ονειρευόμαστε να γίνουμε μπαλαρίνες ή ποδοσφαιριστές, να κυνηγάμε πάντα το κάτι παραπάνω.

Πάντα ο άνθρωπος θέλει κάτι. Κάτι διαφορετικό κάθε φορά, και κάτι που το επιθυμεί πάρα πολύ και παλεύει με κάθε κόστος για να τ’ αποκτήσει, ό,τι κι αν είναι αυτό, άυλο (όπως η συναισθηματική ανταπόκριση από κάποιον άνθρωπο) ή φτιαγμένο από ύλη.

Κατά πόσο όμως είναι εφικτό να πετύχουμε όλα όσα θέλουμε; Όταν διστάζεις, όταν αμφιβάλλεις για τις δυνάμεις σου, αδύνατον. Όταν όμως έχεις την ακράδαντη πεποίθηση ότι θα τα καταφέρεις και ότι θα παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις γι’ αυτό, τίποτα δεν είναι πιο εφικτό από το να αγγίξεις το όνειρό σου!

Είναι πολύ σημαντικό να υιοθετήσει ο κάθε άνθρωπος αυτή τη νοοτροπία και να συνειδητοποιήσει ότι οι δικιές του επιλογές είναι αυτές που θα του χαρίσουν κάθε του όνειρο.

«Carpe diem» ,άδραξε τη μέρα.. Οι μέρες δεν πρέπει να κυλούν αβασάνιστα και ανούσια. Κάθε μέρα πρέπει να είναι γεμάτη από οτιδήποτε μας κάνει να ονειρευόμαστε πιο πολύ, να δημιουργούμε όλο και πιο πολλούς στόχους.

Και η αποτυχία δεν είναι κάτι που πρέπει να μας τρομάζει. Γιατί κάθε τι, ακόμα και το πιο δυσάρεστο, μας κάνει πιο δυνατούς και μας ωριμάζει.

Γι’ αυτό κανένα όνειρο που κάνει ένα μικρό παιδάκι δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε ή να ισχυριζόμαστε πως είναι ανέφικτο. Πρέπει να έχουμε στόχους, να έχουμε όνειρα, γιατί από εκεί πηγάζει το κέφι και η όρεξη για ζωή.

Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταλάβουν οι νέοι άνθρωποι που ξεκινούν τη ζωή τους γεμάτοι όνειρα και ελπίδες. Πως αξίζει να τα κυνηγήσουν και να προσπαθήσουν γι’ αυτά και πως αν τελικά κάτι δεν πραγματοποιηθεί, ήδη αισθανόσουν πολύ όμορφα απλώς και μόνο επειδή το σκεφτόσουν. Επειδή σε γέμιζε η σκέψη της πιθανής πραγματοποίησής του.

Ας αφεθούμε λοιπόν όλοι στο μαγικό συναίσθημα που χαρίζουν τα όνειρα, γιατί όπως διάβασα κάπου: «τα όνειρα πεθαίνουν, μόνο όταν πεθαίνει αυτός που τα ονειρεύεται» …

Της Αμύρισσας Βιδάλη.

Ξαφνικά, χωρίς να μας ρωτήσει κανείς, βρισκόμαστε επιβάτες στο τρένο με το όνομα «Ζωή». Δεν ήταν δική μας επιλογή το να βρεθούμε σ’ αυτό. Ούτε το πότε θα πάψουμε να είμαστε επιβάτες. Κι όμως είμαστε επιβάτες. Και θα είμαστε για ένα x χρονικό διάστημα που πάλι δεν θα το έχουμε διαλέξει εμείς.

Με την πάροδο του χρόνου, θ’ αλλάζουμε βαγόνια και συνεπιβάτες. Άνθρωποι θα έρχονται και θα φεύγουν. Κι ο καθένας από εμάς είναι ένα κομμάτι ενός τεράστιου παζλ.

Κι αυτό το κομμάτι, άλλοτε θα βρίσκει άλλα κομμάτια με τα οποία οι εσοχές και οι προεξοχές του δεν θα ταιριάζουν καθόλου και η σχέση δεν θα έχει διάρκεια.

Άλλοτε πάλι, θα υπάρχουν κομμάτια τα οποία, αν και δεν ταιριάζουν απόλυτα μ’ εμάς, για έναν περίεργο λόγο εφάπτονται μαζί μας και γεννιέται μια όμορφη σχέση, μια συνύπαρξη αρμονική -οποιουδήποτε είδους, φιλική ή ερωτική- που θα κρατήσει για καιρό.

Και αν είσαι τυχερός, μπορεί να συναντήσεις, μέσα στα τόσα εκατομμύρια κομμάτια, εκείνο το τέλειο, το ιδανικό κομμάτι, που σε συμπληρώνει κατάλληλα και είναι φτιαγμένο μόνο για εσένα. Για να καλύψει μονάχα τις δικές σου ανάγκες και  αντίστροφα εσύ τις δικές του. Είναι η πιο εκπληκτική σχέση που μπορεί να χαρίσει σε κάποιον το παζλ.

Υπάρχουν βέβαια τσιτάτα του είδους «Τα ετερώνυμα έλκονται»  , όμως η αντιστοιχία τους στην πραγματική ζωή δεν είναι και τόσο απόλυτη.

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν καθορίζονται από τη χημεία, τη φυσική και τους νόμους τους. Είναι ένα σύνολο μικρών καθημερινών πραγμάτων και κατάλληλων συγκυριών και χρονικών στιγμών που θα καθορίσει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

Κι όλα αυτά εκτυλίσσονται ενόσω το τρένο συνεχίζει την αέναη και διαρκή πορεία του με προορισμό άγνωστο και σταθμούς το ίδιο άγνωστους. Και οι επιβάτες έρχονται και φεύγουν σε μία δίχως λογική εναλλαγή.

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι πάντα εύκολες, δεν κυλούν πάντα ομαλά, αβίαστα και δίχως απρόοπτα. Έχουν δυσκολίες, περνούν από σκαμπανεβάσματα και πολλές φορές ανακαλύπτουμε ποιοι πραγματικά αξίζουν, όχι όταν βρίσκονται πλάι μας στα δύσκολα, αλλά στις ευτυχισμένες μας στιγμές.

Γιατί στις δυσκολίες, όλοι αισθάνονται την ανάγκη να βρεθούν πλάι μας και να μας συμπαρασταθούν. Αλλά αυτοί που πραγματικά αξίζουν έχουν το θάρρος να βρεθούν κοντά μας όταν είμαστε ευτυχισμένοι και μπορούν να μοιραστούν μαζί μας τη χαρά μας χωρίς ζήλεια, αλλά με χαμόγελο. Γιατί είναι ευκολότερο να διαχειριστείς τον ξένο πόνο, δεν σ’ ενδιαφέρει από την στιγμή που δεν είναι δικός σου. Ενώ στη χαρά, υπάρχει πάντα ένα τσίμπημα ζήλειας, θέλεις να την οικειοποιηθείς.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι τα λάθη δεν μπορούν να αποφευχθούν ακόμα κι αν υπάρχουν άτομα που μας προειδοποιούν γι’ αυτά και μας καθορίζουν την σωστή οδό. Όμως, όση ορθότητα κι αν εμπεριέχεται στα λόγια τους, αν οι ίδιοι δεν διαπράξουμε τα ίδια λάθη για τα οποία μας προειδοποιούσαν, δεν πρόκειται να νουθετηθούμε.

Γιατί η ανθρώπινη φύση, είναι φτιαγμένη έτσι ώστε η σοφία, η ωριμότητα και η γνώση να επέρχονται αφού οι ίδιοι διαπιστώσουμε ιδίοις όμασι το σωστό και το λάθος – αν υποθέσουμε πως σωστό και λάθος μετριούνται αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά.

Και κάποια μέρα ο ελεγκτής περνά και μας ενημερώνει πως φτάσαμε στον τερματικό σταθμό. Εμπειρίες και στιγμές είναι οι μόνες αποσκευές που δικαιούμαστε να πάρουμε μαζί μας στην άγνωστη τοποθεσία που αποβιβαστήκαμε. Και όταν έχουμε κατέβει, ακόμα δεν έχουμε μάθει ποιος είναι ο οδηγός του τρένου. Για τον καθένα έχει διαφορετικό όνομα, κι ανάλογα την πίστη του, ανάλογο είναι και το μέρος που αποβιβάζεται.

Αλλά πριν από την αποβίβαση, έχουμε συμμετάσχει στο πιο διασκεδαστικό και αξιοθαύμαστο παζλ που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Είναι πολυμορφικό, πολύχρωμο, ιδιαίτερο. Δεν είναι πάντα εύκολο, ούτε πάντα τέλειο και ίσως καμιά φορά να πληγωθούμε, να απογοητευτούμε. Κι όμως, εν τέλει, είναι το πιο απολαυστικό και ευφάνταστο παζλ που έχει δημιουργηθεί ποτέ…!

    Της Αμύρισσας Βιδάλη.    

Και ξαφνικά προκύπτει το μεγάλο δίλημμα : να χειριστώ την κατάσταση με τον τάδε τρόπο ή με τον δείνα…; Να βγω απόψε ή να δω ταινία στο σπίτι…; Όποια απόφαση κι αν πάρεις ένα είναι το σίγουρο : δεν ξέρεις πού θα βρισκόσουν ή τι θα συνέβαινε αν αποφάσιζες κάτι διαφορετικό.

Κι αυτό γεννάει τη σκέψη που μουρμουρίζει σιγανά μια φωνούλα στο πίσω μέρος του μυαλού τα βράδια που πέφτεις για ύπνο… Αν είχα πάει σ’ εκείνο το ραντεβού, θα ήμουν πιο ευτυχισμένη τώρα…;

Είναι στην ανθρώπινη φύση αυτή η αμφιβολία, αυτό το ερωτηματικό που κρύβεται πίσω από κάθε απόφαση.

Το ζήτημα των επιλογών, μπορεί αρχικά να μην φαντάζει τόσο σημαντικό, αλλά αν γνωρίζαμε τις συνέπειες, πώς θα νιώθαμε τελικά…;

Είναι βασανιστικό και κατά κάποιο τρόπο άδικο. Τον άνθρωπο τον ενοχλεί το γεγονός του ότι ξέρει το παρελθόν (καμιά φορά ίσως προτιμά και να το ξεχάσει) ,γνωρίζει το παρόν, αλλά το μέλλον συνοδεύεται από μια πλήρη άγνοια. Δεν έχει καμία εξουσία πάνω σ’ αυτό, την εξουσία που έχει και επιβάλλει σε τόσα άλλα στη ζωή του.

Έχει προσπαθήσει με διάφορους τρόπους να πλησιάσει πιο κοντά στη γνώση του τι μέλλει γενέσθαι. Ζώδια, αστρολογία, χειρομαντεία, ταρό και τόσα άλλα. Του αρκεί απλώς και μόνο η υποψία εξουσίας που αυτή η ελλιπής γνώση του παρέχει.

Αυτό που τον ενοχλεί περισσότερο, είναι τ’ ότι δεν μπορεί να το προγραμματίσει, όπως προγραμματίζει καθετί άλλο στη ζωή του. Έχει τη δυνατότητα να πάρει μια απόφαση, αλλά δεν είναι απόλυτα σίγουρος τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί λόγω αυτής του της απόφασης.

Κάθε μικρή κίνηση, κάθε μικρή επιλογή μπορεί να σε φέρει πιο κοντά ή να σε απομακρύνει από κάτι που επιθυμείς πάρα πολύ. Μπορεί να είναι πιο σημαντική απ’ όσο νομίζεις.

Κι αν τελικά έρθεις σε επαφή μ’ αυτό το κάτι, μήπως τελικά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή; Μήπως αν είχε συμβεί νωρίτερα ή αργότερα, θα ήταν αλλιώτικη η έκβασή του…;

Ένα είναι το βέβαιο : δεν θα μάθεις ποτέ… Είναι άδικο, καμιά φορά έτσι γεννιούνται οι έμμονες ιδέες, αλλά θα συμβαίνει εις αεί.

Κι έτσι τα βράδια που οι σκέψεις θα γλιστρούν και θα στριφογυρνάνε στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού σου και το παρελθόν θα παίζει παιχνίδια με το παρόν και θα σε ρωτάει «αν…;» , εσύ πάντα θα έχεις την ίδια απάντηση : «Δεν ξέρω…» . Το μέλλον θα παραμένει άγνωστο, οι εκβάσεις των εκάστοτε διαφορετικών επιλογών άγνωστες, η απορία πάντα θα υπάρχει…

Η λύση είναι μία και μοναδική : να διαλέξεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς τη στιγμή που το επιθυμείς, γιατί δεν ξέρεις πότε θα σου ξαναδοθεί η ευκαιρία, αν σου ξαναδοθεί. Και μην σκέφτεσαι… Δεν είναι λύση η ανάλυση του παρελθόντος, το να το αναμασάς ξανά και ξανά και ξανά. Ζεις το παρόν και κάνεις όνειρα για ένα υπέροχο μέλλον. Χωρίς υποθέσεις…

CERN

ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ

                                                                                        του  Γιάννη Κριθινάκη

   Το CERN αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα έρευνας σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο CERN βρίσκεται ο μεγαλύτερος και ακριβότερος επιταχυντής σωματιδίων που έχει κατασκευαστεί ως σήμερα, ονομάζεται LHC (Large Hadron ColliderR, Mεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων), αποτελεί ένα από τα πιο αξιόλογα «μνημεία» της επιστήμης. Το βάρος του αγγίζει τους 7.000 τόνους, όσο δηλαδή ζυγίζει και ο πύργος του Άιφελ!

Οι επιταχυντές σωματιδίων χρησιμοποιούνται για τη μελέτη των μικρότερων σωματιδίων της ύλης, επιταχύνουν σε δέσμες τα σωματίδια υπό τεράστιες ενέργειες, κατόπιν τα αναγκάζουν να συγκρουσθούν, με αποτέλεσμα την παραγωγή πληθώρας νέων σωματιδίων.

Το CERN βρίσκεται στα Γαλλοελβετικά σύνορα, δυτικά της Γενεύης. Ο LHC είναι εγκατεστημένος σε ένα κυκλικό τούνελ μήκους 27χλμ. (26.695 m) σε βάθος 100 μέτρων. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα δύο άκρα του συνέπεσαν με ακρίβεια ενός cm! Tο κόστος κατασκευής του σύγχρονου επιταχυντή ξεπέρασε κατά πολύ τα 3 δισεκατομμύρια. Η λειτουργία του επιταχυντή γίνεται με την ύπαρξη ηλεκτρικών πεδίων που έχουν ως στόχο την επιτάχυνση των δεσμών πρωτονίου και μαγνητικών πεδίων, τα οποία αλλάζουν την κατεύθυνση των δεσμών. Οι συγκρούσεις των δεσμών πρωτονίου δεν γίνονται σε τυχαία θέση στο εσωτερικό του επιταχυντή, πραγματοποιούνται σε τέσσερα σημεία, που υπάρχουν ανιχνευτές (ATLAS, ALICE, CMS. LHC-B)  όπου καταγράφονται τα αποτελέσματα των συγρούσεων αυτών. Κάθε δέσμη περικλείει ποσότητα ενέργειας ίση με αυτή ενός τρένου βάρους 400 τόνων, που κινείται με 150χλμ/ώρα. Όμως, μόνο ένα απειροελάχιστο μέρος αυτής της ενέργειας απελευθερώνεται σε κάθε σύγκρουση. Το κέρδος όμως είναι ότι ο LHC θα έχει τη δυνατότητα να συγκεντρώνει αυτή την ενέργεια σε μια περιοχή μικρότερη από τον πυρήνα ενός ατόμου.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ CERN

• Οι δέσμες πρωτονίων εκτελούν 11.245 περιστροφές ανά δευτερόλεπτο κινούμενες με το 99,99% της ταχύτητας του φωτός στο κενό.
• Στο CERN μπορεί να πραγματοποιηθεί το καλύτερο κενό αέρα σε όλο τον κόσμο.
• Η θερμοκρασία στην περιοχή της σύγκρουσης είναι 100.000 φορές μεγαλύτερη της θερμοκρασίας που επικρατεί στον πυρήνα του Ηλίου, κάνοντάς την το θερμότερο σημείο του Γαλαξία μας.
• Κάθε χρόνο αποθηκεύονται περίπου 15.000.000 GB δεδομένων.
• Ο LHC δημιουργεί συνθήκες που φτάνουν έως και 10^-25  sec μετά την Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang)  όταν το σύμπαν είχε θερμοκρασία 10^{17  ο}C.