Το κουταβάκι μου η Νταίζη

ΑΠΟ: Δημ. Σχ. Αδριανής - Μαρ• 19•15

Το κουταβάκι μου η Νταίζη

Έχω ένα πολύ γλυκό κουταβάκι στο σπίτι μου. Μου το έφερε ο μπαμπάς μου στα γενέθλιά μου. Τον είχα ζαλίσει τον άνθρωπο! Και επιτέλους μου το έφερε!

Το όνομά της είναι Ντέζι. Την λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που την είδα. Παρακάλεσα την μαμά μου να μείνει μέσα στο σπίτι μας. Και μεταξύ μας… πολύ δύσκολα κατάφερα να την πείσω! Ήμουν τόσο χαρούμενη που θα έμενε μαζί μας.

Είναι πολύ γλυκούλη… ευαίσθητο αλλά… και τρομαγμένο γιατί δεν μας ήξερε.

Το χρώμα του είναι άσπρο. Είναι μαλλιαρό και έχει μια μικρή μουσούδα. Φοράει στο κεφάλι του ένα ροζ φιογκάκι. Άσε που κρέμονται κάτι άσπρες τουφίτσες δίπλα από τα μάτια του. Κάποιες φορές με νευριάζουν και τις πιάνω στον φιόγκο. Στα ποδαράκια της υπάρχουν κάτι μικρά μαύρα νυχάκια που ούτε καν φαίνονται.

Της αρέσει πολύ να κάθεται και να παίζει. Είναι τεμπελίτσα. Όμως κάτι παράξενο! Όταν βλέπει ξένο κόσμο  δεν γαβγίζει μόνο τρέμει.

Μαζί περνάμε υπέροχα. Παίζουμε κάθε μέρα όταν τελειώνω τα μαθήματα. Α! και φυσικά δεν θα ξεχάσω ποτέ την περιπέτεια που ζήσαμε. Μια μέρα παρά λίγο να την φάει ένας μεγάλος σκύλος. Εγώ ήμουν έτοιμη να κλάψω. Το είπα στον μπαμπά και βγήκα τρέχοντας έξω. Κατάφερε να διώξει τον μεγάλο σκύλο. Εγώ αγκάλιασα την Ντέζι και από τότε ήρθαμε ακόμη πιο κοντά.

Το αγαπώ αυτό το ζώο όσο τίποτα άλλο! Θα είμαστε πάντα μαζί. Και φυσικά δεν θα φεύγει μόνο του. Το όνειρό μου πραγματοποιήθηκε! Πάντα ήθελα ένα σκυλάκι και τώρα το έχω. Αν πάρετε κι εσείς ένα σκυλάκι θα καταλάβετε πώς είναι η αγάπη μεταξύ μας!

Ιωάννα Κωνσταντινίδου

Σχολιάστε

Top