Ένας περίπατος στο άλσος

Μια μέρα αποφασίσαμε με την οικογένειά μου να πάμε στο άλσος της Αδριανής. Εγώ το είχα ακουστά αλλά δεν είχα ιδέα τι είχε, πώς ήταν και που ήταν, γι’ αυτό περίμενα με ανυπομονησία να φτάσουμε.

Και να που ήρθε η υπέροχη στιγμή! Φτάσαμε! Μαζί μου ήταν όλη η οικογένειά μου. Δηλαδή η μαμά, ο μπαμπάς, ο αδερφός μου, αλλά ήρθε και η θεία μου με τον θείο μου.

Πο! Πο!  Μαγεύτηκα από αυτό το θέαμα. Ήταν ένα υπέροχο καταπράσινο λιβάδι. Και είχε κάτι πανύψηλα δέντρα… σαν ουρανοξύστες. Άκουγα συνέχεια τα πολύχρωμα ζουζούνια να ζουζουνίζουν γλυκά πάνω στη γύρη των λουλουδιών που μύριζαν μαγευτικά! Πουλάκια πετούσαν με ρυθμό γύρω από τις σιδερένιες βρύσες κελαηδώντας. Στο βάθος μακριά υπήρχαν άλογα! Άσπρα, μαύρα, καφέ. Με εντυπωσίασαν!

Άρχισα να τρέχω γελώντας, να μαζεύω λουλούδια και να ενοχλώ λίγο τα ζουζούνια. Αλλά φυσικά αφιέρωσα πολύ χρόνο στα άλογα. Τα τάιζα, τα έκανα βόλτες και έπαιζα μαζί τους. Κοιτάζοντας γύρω μου νόμιζα πως ήμουν στον Παράδεισο!!

Σκεφτόμουν συνέχεια πως δεν ήθελα να φύγω! Και φυσικά πως θα μου έλειπαν τα άλογα! Όμως ήρθε η στιγμή να φύγουμε! Τότε ένιωσα λύπη! Αλλά και περηφάνια γιατί είχα την ευκαιρία να πάω εκεί… Θα σας πρότεινα να πάτε κι εσείς εκεί να θαυμάσετε το θέαμα. Εγώ πάντως το απόλαυσα!!!

Ιωάννα Κωνσταντινίδου