Ένα περιπετειώδες πάρτι

Ένα Σάββατο πήγα στα γενέθλια της φίλης μου της Θεοδώρας. Στο πάρτι ήταν όλοι οι φίλοι της Θεοδώρας και οι μαμάδες των μικρών παιδιών.

Παίζαμε με τα μπαλόνια και τα μικρά παιδιά τα έσκαγαν. Ήρθε η μαμά της Θεοδώρας και μας είπε να παίξουμε κάτι άλλο για να μην κάνουμε φασαρία και για να μείνουν μπαλόνια, για να πάρουμε όταν φύγουμε. Αποφασίσαμε να παίξουμε κρυφτό. Έτυχε να τα φυλάει η Κατερίνα. Η θεοδώρα με την Αντωνία κρύφτηκαν κάτω από το μεγάλο τραπέζι και έβαλαν τις καρέκλες γύρω τους για να μην φαίνονται.

Εγώ με την Αναστασία και την Μαριλένα κρυφτήκαμε στην τουαλέτα.

Η Μαριλένα έκλεισε την πόρτα πολύ δυνατά. Η Κατερίνα δεν ήρθε να ψάξει εκεί, γι’ αυτό εγώ πήγα να ανοίξω την πόρτα για να δω τι γίνεται. Μόλις τράβηξα την  πόρτα διαπίστωσα πως δεν άνοιγε. Η Μαριλένα δεν με πίστεψε και δοκίμασε κι αυτή, όμως είδε κι αυτή πως δεν άνοιγε.

Και οι τρεις φοβηθήκαμε πολύ και δεν ξέραμε τι να κάνουμε! Η Αναστασία φώναζε δυνατά για να μας ακούσουν και η Μαριλένα χτυπούσε δυνατά την πόρτα. Εγώ έλεγα στην Αναστασία να μη φωνάζει και να προσπαθήσουμε να ανοίξουμε την πόρτα.

Στο τέλος μας άκουσαν οι μεγάλοι και ήρθαν να μας βοηθήσουν. Άνοιξαν την πόρτα με δύναμη και βγήκαμε επιτέλους!

Τελικά είδαμε ένα παιδί να κρύβεται σε μια γωνία και καταλάβαμε ότι αυτός κρατούσε την πόρτα.

Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε πήραμε καθένας από ένα μπαλόνι και πήγαμε στα σπίτια μας κουρασμένοι από το πολύ παιχνίδι.

Μαριάννα Αερίδου