Αρματολοί και κλέφτες

Στον καιρό της τουρκοκρατίας πολλοί Έλληνες αναγκάζονται να καταφεύγουν στα βουνά, γιατί δεν μπορούσαν να υποφέρουν την φτώχεια και την ταπείνωση. Στις δύσβατες περιοχές της Πίνδου, του Ολύμπου, των Αγράφων, οι κλέφτες όπως έλεγαν τους ανυπότακτους αυτούς αγωνιστές, ζούσαν ελεύθεροι. Τα δυσπρόσιτα μέρη όπου έβρισκαν καταφύγιο τα έλεγαν λημέρια. Οι κλέφτες ήταν οργανωμένοι σε σώματα. Ο αρχηγός τους λεγόταν καπετάνιος και είχε στις διαταγές του μέχρι και 350 παλικάρια. Τη μέρα έμεναν κρυμμένοι στα κλεφτοχώρια και το βράδυ έκαναν εφόδους στα κτήματα των αγάδων και των μπέηδων και λεηλατούσαν τις περιουσίες τους. Όταν οι Τούρκοι είδαν πως δεν μπορούσαν να τους υποτάξουν αναγκάστηκαν να τους παραχωρήσουν προνόμια, για να τους πάρουν με το μέρος τους. Έδωσαν λοιπόν στους κλέφτες το προνόμιο να διοικούνται μόνοι τους.

Πηγή: Νέα παιδική εγκυκλοπαίδεια ΑΛΦΑ τόμος 2

Ηλίας Τσιλβίδης