Ο σκύλος μου ο Αχιλλέας

Μια φορά ο μπαμπάς μου πήγε στη δουλειά κι από εκεί μου πήρε ένα σκυλάκι. Μόλις έφαγα ήρθε και μου έδειξε το σκυλάκι. Εγώ τον ρώτησα: «Μπαμπά μου πήρες σκυλάκι;» «Ναι!» Μου απάντησε εκείνος. Χάρηκα πολύ. Πρότεινα να τον ονομάσουμε Αχιλλέα. Συμφώνησαν όλοι.

Το σκυλάκι μου είναι περίπου 50 εκ. Τρώει λίγο και παίζει πολύ! Είναι αδύνατος και πιο πολύ παίζει με την μπάλα και το αρκουδάκι. Του αρέσει να πηγαίνουμε βόλτα και να παίζουμε ποδόσφαιρο. Πετάω την μπάλα και πάει να την πιάσει. Μόνο αυτό του έμαθα. Αλλά θα του μάθω και άλλα πολλά.

Α! Ξέχασα να σας πω! Μια φορά του βάλαμε φαγητό και αυτός το άδειασε σε μια γλάστρα. Όταν γύρισα στο σπίτι είδα το πιατάκι του σκύλου μου άδειο. Νόμιζα πως είχε φάει το φαγητό του. Μετά από λίγο αυτός κρύφτηκε κι εγώ πήγα να ποτίσω τα λουλούδια. Τότε είδα το φαγητό του μέσα στο πιάτο. Μετά από λίγο πήγα να τον βρω κι αυτός ήταν κρυμμένος κάτω από το αυτοκίνητο. Τον μάλωσα και από τότε άρχισε να γίνεται λαίμαργος.

Όταν έγινε δυο χρονών μια μέρα που πήγαινα στο σχολείο με ακολούθησε. Αλλά εκεί μου επιτέθηκε ένας τύπος και το σκυλί μου τον δάγκωσε. Αυτός αμέσως το έβαλε στα πόδια. Όταν γυρίσαμε στο σπίτι τον ευχαρίστησα με όλη μου την καρδιά!

Παναγιώτης Θεοδωρίδης