Το ποδήλατό μου!…….

Πρόπερσι το καλοκαίρι αποφάσισα να πάω με το ποδήλατό μου στο τσάι της Αδριανής.

Ξαφνικά πετάχτηκε κάτι από το ποδήλατό μου. Τότε έχασα τον έλεγχο. Το ποδήλατο δεν σταματούσε ούτε και έστριβε. Προσπάθησα να σταματήσω αλλά… δεν τα κατάφερα!

Τελικά απλώς έφυγαν δυο βίδες, αλλά απ’ ότι φαίνεται αυτές οι βίδες ήταν πολύ χρήσιμες γιατί αυτές κρατούσαν τα φρένα και το τιμόνι. Θα έπρεπε να τις είχα σφίξει πριν φύγω!

Εκείνα τα δευτερόλεπτα ένιωσα πάρα πολύ φόβο γιατί νόμιζα πως θα έπεφτα πάνω στα δέντρα και θα χτυπούσα πολύ άσχημα.

Ευτυχώς που σκέφτηκα να πηδήξω πάνω σε έναν σωρό από φύλλα. Αυτό το σκέφτηκα γιατί βλέπω πολλές ταινίες με τον Τσάκι Τσαν!

Όταν σηκώθηκα είδα το ποδήλατό μου σε τρία κομμάτια. Το ένα ήταν το τιμόνι, το άλλο ήταν η μπροστινή ρόδα και το τρίτο η πίσω ρόδα με ό,τι επέμεινε από το ποδήλατο.

Στεναχωρήθηκα πολύ γιατί ήταν καινούριο.

Μετά από λίγο άκουσα κάποιον να με φωνάζει και τι να δω; Ήταν οι γονείς μου! Στην αρχή νόμιζα πως ήταν κάποιοι άλλοι γιατί όταν έφυγα οι γονείς μου ήταν σπίτι. Μετά από λίγο κατάλαβα πως ήταν αυτοί.

Τότε πήγα στον μπαμπά και του διηγήθηκα τι συνέβη. Εκείνος με ρώτησε : «Είσαι καλά;» Εγώ του απάντησα «Ναι, αλλά το ποδήλατό μου έσπασε!». Ο μπαμπάς μου είπε: «Δεν πειράζει. Θα πάρουμε καινούριο».

Πολυχρόνης Τάζογλου