Οι πρώτοι Έλληνες στη Ν. Αφρική

Η παράδοση αναφέρει ότι στα τέλη του 18ου αιώνα, ένας Έλληνας ναυτικός, ονόματι Στέφανος, δραπέτευσε από το πλοίο που τον μετέφερε σαν κατάδικο και κολυμπώντας έφτασε στην ακτή, για να γίνει στη συνέχεια προφήτης και αρχηγός της φυλής των Κορά, που ζούσε στη νοτιοδυτική περιοχή της χώρας. Σε μια άλλη περίπτωση, έντεκα ναυτικοί εγκατέλειψαν το πλοίο τους στο λιμάνι Port Elizabeth του Ινδικού ωκεανού το 1880, για να εγκατασταθούν σε κάποιο αγρόκτημα στο εσωτερικό της χώρας.

Πάντως το σίγουρο είναι ότι οι πρώτοι Έλληνες εγκαταστάθηκαν στη Νότια Αφρική λίγο μετά που η περιοχή του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας έγινε βρετανική αποικία στις αρχές του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, οι πρώτοι Έλληνες άποικοι ήταν ναυτικοί. Οι πηγές αναφέρουν ότι ο πρώτος Έλληνας που εγκαταστάθηκε στην πόλη του Πορτ Ελίζαμπεθ ήταν ο Γεώργιος Βρανίκας, ο οποίος έφτασε εκεί το 1879, άλλαξε το όνομά του σε George Gerves, παντρεύτηκε Γερμανίδα και άνοιξε ένα μικρό καφενείο, για να πεθάνει πλούσιος το 1935. Ο δεύτερος Έλληνας στο Port Elizabeth ήταν ο ναυτικός Βασίλειος Παναγιωτακόπουλος. Τα επόμενα χρόνια έφτασαν σε αυτή την πόλη Έλληνες από την Πελοπόννησο, την Ιθάκη, την Κεφαλονιά και την Κύπρο.

Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1880 βρέθηκαν τα διαμάντια στην περιοχή του Κίμπερλεϋ, αναφέρεται ότι ζούσαν εκεί περίπου 20 Έλληνες σαν μεμονωμένοι χρυσοθήρες. Ένας από αυτούς, ο Παναγιώτης Ζαφείρης, που είχε φτάσει εκεί από την Κωνσταντινούπολη, αποτυγχάνοντας στο σκάψιμο στο Κίμπερλεϋ, για την εξεύρεση διαμαντιών, έφυγε στη συνέχεια στη Ζιμπάμπουε, όπου συνέχισε το έργο του χρυσοθήρα, για να γίνει κατά την περίοδο 1890-1920 ιδιοκτήτης τριών χρυσωρυχείων.

Στο Κέηπ Τάουν, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, βρίσκονταν το 1891 περίπου 30 Έλληνες, ενώ εφτά χρόνια αργότερα ιδρύθηκε το «Ελληνικό Σωματείο Αλληλοβοήθειας», το οποίο στη συνέχεια μετατράπηκε στην πρώτη οργανωμένη ελληνική κοινότητα της Νότιας Αφρικής. Τα επόμενα χρόνια η εκεί ελληνική παροικία αναπτύχθηκε ταχύτατα και όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1930 την επισκέφτηκε ο Αιγυπτιώτης περιηγητής Α. Παχτικός ανέφερε ότι υπήρχαν εγκατεστημένοι 1200 Έλληνες στην επαρχία του Ακρωτηρίου (Cape). Άλλοι Έλληνες πέρασαν από το Κέηπ Τάουν με κατεύθυνση προς την επαρχία Τρανσβάαλ, όπου βρίσκονταν τα περίφημα ορυχεία χρυσού. Δεν έχει εξακριβωθεί πόσοι Έλληνες έφτασαν στην περιοχή των ορυχείων πριν από τον πόλεμο των Μπόερς (1899-1902).

Σύμφωνα με κάποια εκδοχή, Έλληνες βρέθηκαν στο στρατόπεδο των Μπόερς και πολέμησαν εναντίον των Βρετανών. Ένας από αυτούς ήταν ο Γιάννης Κώνστας από τις Φιλιάτες Θεσπρωτίας που έφτασε στη Νότια Αφρική το 1899, αφού πρώτα πέρασε από πολλές άλλες αφρικανικές χώρες, πολέμησε στο πλευρό των Μπόερς και όταν αιχμαλωτίστηκε από τους Βρετανούς εξορίστηκε στην Κεϋλάνη. Μετά την επιστροφή του το 1902 στη Νότια Αφρική, ο Κώνστας άνοιξε καφενείο στην πόλη Στέλενμποσχ.

Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης