Η Συντακτική Ομάδα της σχολικής εφημερίδας μας δοκίμασε τις συγγραφικές της ικανότητες προσπαθώντας να γράψει με συνεργατική μέθοδο ένα διήγημα με θέμα την σχολική εμπειρία ενός μαθητή που ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής. Κάθε μαθητής ανέλαβε να προσφέρει στη συγγραφή συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος μέχρι την ολοκλήρωση του διηγήματος στο οποίο ο καθένας θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να συνεισφέρει με τις παρατηρήσεις και τις ιδέες του. Αυτό θα γινόταν δυνατό μέσω της εφαρμογής Grafis (https://grafis.sch.gr/index.php/f/7962547) του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου. Δυστυχώς οι αντικειμενικές συνθήκες της πανδημίας δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωση του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος, βάζοντας όμως τις βάσεις για τη συνέχειά του με το ίδιο ή διαφορετικό θέμα κατά την επόμενη σχολική χρονιά.
Ακολουθεί μία … γεύση της δουλείας της Συντακτικής Ομάδας μας γιατί «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός….»
Αναμνήσεις ενός μαθητή
Από μικρό παιδί μου άρεσαν πολύ τα παραμύθια, μου άρεσαν που είχαν καλό τέλος. Έτσι και εγώ είχα διαμορφώσει ένα παρόμοιο, να φτάσω 18, να είμαι ταλαντούχος ποδοσφαιριστής και να ζητωκραυγάζουν στις κερκίδες το όνομά μου. Το ποδόσφαιρο το είχα αρχίσει από 8 χρονών, για δύο χρόνια έπαιζα στο γήπεδο που έχει το χωριό μου η Ανδρίτσαινα και όταν έφτασα τα δέκα ο μπαμπάς μου με έγραψε σε μία Ακαδημία, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Ανδρίτσαινα, στα Κρέστενα. Το σχολείο ποτέ δεν μου άρεσε, πάντα περίμενα το διάλειμμα ή την ώρα της γυμναστική για να παίξω ποδόσφαιρο. Οι δάσκαλοι μου προσπαθούσαν να μου αλλάξουν γνώμη και να αρχίζω να διαβάζω, γιατί ήδη είχα αρκετά κενά αλλά εγώ ήμουν αφοσιωμένος στην προπόνηση μου και προσηλωμένος στον στόχο μου. Με το πέρασμα των χρόνων εκτός από την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο που αυξανόταν, μεγάλωναν κατά πολύ και τα κενά μου στο σχολείο. Αλλά πάλι δεν έδινα σημασία!
Συνεχίζεται……
