Ουτοπία
Συχνά μου αρέσει να φαντάζομαι ουτοπίες πως ο κόσμος σύντομα τελειώνει Συχνά μου αρέσει να φαντάζομαι ουτοπίες πως ξεχνώ και ζω ξαφνικά από την αρχή [...]
-> ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Βαθιές Ανάσες (Α΄ μέρος καλοκαιρινού τεύχους)
«Βαθιές ανάσες»… Aυτό μου είχε πει η κολλητή μου, όταν πάθαινα κρίσεις: «Πάρε μαζί μου βαθιές ανάσες. Την μία μετά την άλλη. Μαζί.» Και την [...]
Βαθιές Ανάσες (Στ΄ Μέρος)
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται» μου είχαν πει «αλλά μη την αφήσεις να σου χαλάσει τη δικιά σου ιστορία». Στην αρχή δεν ήξερα τι σήμαινε, αλλά τώρα [...]
Βαθιές Ανάσες (Ε΄ μέρος)
Έχετε πότε θελήσει να στραγγαλίσετε κάποιον; Εγώ το έχω σκεφτεί πάρα πολύ τις τελευταίες μέρες. Καταφέραμε να φτιάξουμε τις κεραίες και ήλπιζα να μην είχε [...]
Βαθιές Ανάσες (Δ΄ μέρος)
«Άλις…» Αυτή η φωνή… την ξέρω αυτή τη φωνή; «Άλις…» Ναι σίγουρα την ξέρω. Αλλά από πού; Γυναικεία είναι πάντως. «Άλις γλυκιά μου, όλα καλά [...]
Βαθιές Ανάσες (Γ΄ Μέρος)
Η κηδεία και το τραπέζι πέρασαν πολύ γρήγορα και θολά. Θυμάμαι αχνά το ξύλινο κουτί που μέσα είχε την Άμπι να κατεβαίνει κάτω από τη [...]
Μονάχα ένα λεπτό (Αναστασία-Ραφαέλα Παπαχριστοπούλου)
Τετάρτη, 3 Μαρτίου 2021 Αγαπητό μου ημερολόγιο, [...]
Τρέξε! Και μη σταματάς ποτέ!
Τρέχει… Η ανάσα του είναι κοφτή. Τρέχει. Λαχανιάζει. Ο ιδρώτας γαργαλάει το λαιμό του. Ο αέρας ανακατεύει με πάθος τα υγρά του μαλλιά. Βιάζεται. Γιατί; [...]
Βαθιές Ανάσες (Β΄ Μέρος)
Το επόμενο πρωί με βρήκε μόνη μου στο κρεβάτι. Συνήθως η Άμπι ήταν αυτή που ξύπναγε τελευταία. Αλλά που ήταν; Σηκώθηκα από το κρεβάτι και [...]
