Η άκαρδη Μαυροσκουφίτσα και ο ΚΑΛΟΣ ΛΥΚΟΣ
Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι, που το έλεγαν Μαυροσκουφίτσα μαζί με την οικογένειά της κοντά σε ένα μικρό δασάκι. Είχαν ένα μικρό σπιτάκι. Όλη η οικογένεια της Μαυροσκουφίτσας ήταν καλή, αλλά μόνο αυτή ήταν αγενής και ιδιότροπη.
Μια μέρα η μαμά της Μαυροσκουφίτσας έμαθε ότι η γιαγιά της ήταν άρρωστη βαριά πολύ. Της είπε λοιπόν να πάρει ένα καλαθάκι με πολλά καλούδια μέσα. Στην αρχή η Μαυροσκουφίτσα αρνήθηκε να το κάνει αυτό, αλλά μετά από λίγη ώρα η μαμά της την έπεισε.
Ντύθηκε στα μαύρα και ξεκίνησε για τη γιαγιά της. Πέρασε λίγη ώρα και ξάφνου εμφανίστηκε μπροστά της ένας μεγάλος λύκος.
Της είπε με δυνατή φωνή
-Γεια σου κοριτσάκι. Πώς σε λένε;
-Θα σου δώσω και λόγο;
-Γιατί είσαι τόσο κακιά;
-Άσε με, στα ’χω μαζεμένα, άντε τώρα, θέλω να συνεχίσω το δρόμο μου.
-Αν με αφήσεις να σoυ μιλήσω, θα σε αγαπάνε όλοι και θα νιώσεις καλύτερα, η καρδιά σου θα είναι πάντα ζεστή. Αν είσαι καλή, θα σε αγαπάμε, μην το ξεχνάς αυτό. Και … να είσαι ευγενική σε όλους. Θέλεις να έρθω κι εγώ μαζί σου;
-Ναι!!!!!!!!!
-Μπράβο. Έτσι να είσαι και θα μείνουν άφωνοι, δε θα σε αναγνωρίζουν. Έλα, πάμε τώρα, χεράκι-χεράκι στη γιαγιά σου. Εν-δυο-εν-δυο.
-Νάτο. Φτάσαμε., λέει η Μαυροσκουφίτσα..
Έφτασαν στο σπίτι και η γιαγιά της έμεινε άφωνη και την έκανε μια μεγάλη αγκαλιά. Μετά η Μαυροσκουφίτσα της διηγήθηκε όλη την ιστορία. Έκατσαν, έφαγαν και… επειδή ήταν καλή, την ονόμασαν Κοκκινοσκουφίτσα.
Από εκεί και πέρα, ΖΗΣΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
Σχολιάστε
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
