-

Μπορούμε να διαβάσουμε το ποίημα πατώντας εδώ

Η ειρήνη δεν είναι φυσική κατάσταση
[Oικοδομείται παντού και κάθε στιγμή]

Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, οι άνθρωποι που είναι κάτω από 50 χρόνων δε γνώρισαν τον πόλεμο στον τόπο τους. Από την ώρα που γεννήθηκαν, κάθε πρωί, όταν ξυπνάνε, είναι ειρήνη. Τους φαίνεται φυσικό να ζουν μέσα στην ειρήνη. […]

Για να διατηρείται η ειρήνη, είναι σπουδαίο να ξέρουμε πως η ειρήνη δεν είναι κάτι εντελώς φυσικό. Όμως, οι άνθρωποι αυτό το θυμούνται δύσκολα. Μπαίνοντας κάποιος σ” ένα κατάστημα λέει «καλημέρα», δε βροντάει την πόρτα όταν έρχεται ένας άλλος από πίσω του και όταν τον εξυπηρετήσουν, λέει «ευχαριστώ». Είναι ένας ευγενικός κύριος. Αυτή η συμπεριφορά είναι έμφυτη; Όχι. Όταν ήτανε παιδί, δεν ήτανε ευγενικός από φυσικού του. Τους κανόνες της ευγένειας τους έμαθε. […]

Με την ειρήνη συμβαίνει το ίδιο. Είναι θέμα ανατροφής. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες, να μάθουμε ν΄ ακολουθούμε το νόμο, να μάθουμε να μη χρησιμοποιούμε τη φυσική μας δύναμη. Οι άνθρωποι διαπιστώνουν μονάχα αργότερα πως έτσι είναι καλύτερα, γιατί, όσο έχουν ειρήνη, ζούνε πιο ευχάριστα παρά αν κάνανε πόλεμο. […]

Πολλοί άνθρωποι ξέρουν ότι η ειρήνη δεν αποκαθίσταται μια και καλή και για πάντα. Γι” αυτό σκέφτονται όλα όσα πρέπει να γίνουν για να στεριώσει και να μην ξαναγυρίσει ο πόλεμος. Η ειρήνη μπορεί να οικοδομείται παντού και σε κάθε στιγμή. Όταν μελετούμε την ιστορία του κόσμου, όταν συζητάμε μ΄ αυτούς που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις, όταν αντιδρούμε μπροστά στις αδικίες, χτίζουμε την ειρήνη.

Στο σχολείο οι μεγάλοι μαθητές βασανίζουν τους μικρούς, τα πρωτάκια. Ένας μαθητής πηγαίνει στο διευθυντή και του ζητάει να σταματήσει αυτή την κατάσταση: Ο μαθητής αυτός, που δεν αδιαφορεί για ό,τι γίνεται γύρω του, που αντιδρά και προσπαθεί να δώσει τέλος στα βάσανα των μικρών, δουλεύει για την ειρήνη. Ο διευθυντής βρίσκει αυτούς που δέρνουν τους μικρούς, τους τιμωρεί και τους εξηγεί γιατί τους τιμωρεί: Κι αυτός δουλεύει για την ειρήνη.

Σε μια εφημερίδα δημοσιεύεται ένα άρθρο που προτείνει ν” απαγορευτεί η είσοδος στους κινηματογράφους σ΄ αυτούς που είναι ξένοι. Χιλιάδες άνθρωποι αντιδρούν και γράφουν άρθρα για να εξηγήσουν ότι δε συμφωνούν μ” αυτή την πρόταση: Αυτοί βοηθούν να επικρατεί ειρήνη. [...]

Στα σχολεία οι καθηγητές διδάσκουν την ιστορία. Προσπαθούν, μαζί με τους μαθητές, να καταλάβουν γιατί ξεσπάνε πόλεμοι. Μα και όλος ο κόσμος αναρωτιέται: Τι πρέπει να κάνουν για να μην επαναληφθεί; Έτσι οικοδομούν την ειρήνη.

                                                                                        Περ. «Ερευνητές», εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2003

Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές

Πάνος Χριστοδούλου
εικονογράφηση: Άννα Μαρία Παπαδημητρίου

Στο σχολείο του Άλκη ήρθε ένας καινούριος μαθητής που δεν κατάγεται από την Ελλάδα. Λέγεται Ναβίντ και έφτασε εδώ με τη μητέρα του, έπειτα από ένα μεγάλο και επικίνδυνο ταξίδι.
Τι ήρθε όμως να κάνει στην Ελλάδα και πού βρίσκεται ο μπαμπάς του; Σίγουρα δεν ήρθε για διακοπές, γιατί, αν ήταν έτσι,δε θα γραφόταν στο σχολείο, θα πήγαινε στα νησιά. Άλλωστε, δεν έχουν σχολεία στη χώρα του; Δεν έχουν ίντερνετ, παγωτά, τηλεόραση, μπάλα; Μέσα από τις σχολικές του εκθέσεις ο Άλκης θα προσπαθήσει να βρει απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα και θα ανακαλύψει ότι η χώρα του φίλου του, του Ναβίντ,έχει όλα τα παραπάνω, αλλά και πολλά διαφορετικά από την Ελλάδα.

Διαβάζουμε από το μικρό αναγνώστη αν πατήσουμε εδώ

Παιχνίδι κλικ: εδώ

Κράτα το

Βίντεο

Ομάδα σύνταξης:

Μυρτώ Πασόη,  Ευφημία Μόσχου

Κράτα το

Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και μυθογράφος. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία. Για τη ζωή του δεν υπάρχουν ακριβείς και συγκεκριμένες πληροφορίες.

Είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Δεν έγραψε κανέναν από τους μύθους αλλά τους διηγούταν προφορικά.

Ομάδα σύνταξης:

Γιώργος Κώνστας, Γιάννης Ταραλίδης

           «Η ελίτσα»  Τόλκα Ματούλα
εκδ. Λιβάνη

Για τους λαούς της Μεσογείου η ελιά αποτελεί σύμβολο ειρήνης, ευημερίας και γονιμότητας. Τα κλαδιά της στεφάνωναν τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων, το πολύτιμο λάδι της φρόντιζε για την υγεία και την ομορφιά θεών κι ανθρώπων.
Μια παρέα από παιδιά ανακαλύπτουν τη σημασία που έχει η ελιά στην καθημερινότητά τους, αστειεύονται, μεταμφιέζονται και… μαγειρεύουν!

 «Το δέντρο που περπάτησε»       Μαρίνα Αντωνίου
εκδ. Σύγχρονη εποχή

Η ιστορία ενός δέντρου που ζήλευε τους ανθρώπους που ταξίδευαν, τα πουλιά που μπορούσαν να πετούν ψηλά και να πηγαίνουν σ” άλλους τόπους, τα ζώα που περπατούσαν και μετακινούνταν. Λαχταρούσε να περπατήσει να δει ανθρώπινες πόλεις και χωριά. Μια μέρα το συνάντησε ένας άνθρωπος και αφού άκουσε την επιθυμία του αποφάσισε να την ικανοποιήσει. Τι συνέβη όμως;

 «Το δάσος της ξύλινης ξύστρας» Κώστας Μάγος
εκδ. Πατάκη

 Η ξύστρα του Τάκη δεν ήταν σαν τις άλλες. Κάθε φορά που την έβγαζε από την κασετίνα του, μοσχοβολούσε η τάξη άρωμα κέδρου. Εκτός από την μυρωδιά, όμως, η ξύστρα ξεχώριζε από την άλλη και για τον ήχο της. Όταν έβαζες το αυτί σου εκεί που μπαίνει το μολύβι, άκουγες όλους τους ήχους από το δάσος των κέδρων. Αλλά τις τελευταίες μέρες κάτι έπαθε η ξύστρα και έχασε τις ιδιαίτερες δυνατότητές της. Άραγε χάλασε ή κάτι συνέβη στο δάσος με τους κέδρους; Ευτυχώς, τα παιδιά θα δράσουν αμέσως και θα τη σώσουν.

«Φιλενάδα, φουντουκιά μου» Αγγελική Βαρελά
εκδ. Πατάκη

Μια αγριοφουντουκιά φύτρωσε τυχαία σε μια γκρίζα γειτονιά της Αθήνας. Μα δεν ήταν καθόλου τυχαία η υπέροχη φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στα παιδιά της γειτονιάς και το μοναχικό δέντρο. Όταν μια μέρα το δέντρο θα κινδυνέψει από την μπουλντόζα, ολόκληρη η γειτονιά θα προσπαθήσει με πάθος να τη σώσει. Η Φουντουκιά θα γίνει σύμβολο ελπίδας, συνεργασίας για ένα κοινό σκοπό, και αγάπης για τη φύση, μέσα σε μια ατμόσφαιρα ανθρωπιάς και συγκίνησης.

«Τα δέντρα μας», Θέτη Χορτιάτη
εκδ. Πατάκη

Εννέα ιστορίες με  πρωταγωνιστές τα δέντρα. Δέντρα μαγικά που μιλούν σαν άνθρωποι, που αισθάνονται το άγγιγμα των ανθρώπων, που νιώθουν αγάπη και χαρά , που χαίρονται και λυπούνται ,  που ζουν και πεθαίνουν όπως όλα τα πλάσματα της φύσης.

«Η Αρήτη της ροδιάς», Κική Δημητριάδου

Εκδ. Λιβάνη

 Τι μπορεί να μεταμορφώσει ένα βασιλιά; Να τον γλυκάνει τόσο, ώστε να σταματήσει έναν πόλεμο; Να τον κάνει να βγάζει τα μυρμηγκάκια από το πιάτο προσεκτικά, γιατί ούτε αυτά δε θέλει να πληγώσει; Τι μάγεψε τη βασιλική καρδιά και την έκανε τόσο ευρύχωρη και ανθρώπινη; Αχ και να γινόταν να συμβεί το ίδιο στους σημερινούς βασιλιάδες του κόσμου! Για να υπάρχει ελπίδα…

Μπορούμε να διαβάσουμε το βιβλίο από «το μικρό αναγνώστη» αν πατήσουμε εδώ

Οικολογικό παραμύθι από το ΚΠΕ Καλαμάτας

Μπορούμε να το διαβάσουμε αν πατήσουμε  εδώ

Ομάδα σύνταξης:

Κρυσταλία Κιλάρογλου, Νικόλαος Χάψαλης

Καρτέλες  με  παροιμίες για τα δέντρα.

Ομάδα σύνταξης:

Ιωσήφ Πασχούλης, Χρίστος Σιδηρόπουλος

Παρουσίαση

Ομάδα σύνταξης :

Ελένη Τάρε, Μαρία Πασόη

Πώς μπορούμε να διερευνήσουμε «το μυστικό της ζωής» των δέντρων;

Οι ιδέες έρχονται γρήγορα η μία μετά την άλλη!

Δημιουργήσαμε έναν πίνακα με μικρά σημειωματάκια.

Κάνετε κλικ στην παρακάτω εικόνα. Μετακινήστε τον πίνακα με τη βοήθεια του ποντικιού κι αν θέλετε πάρτε ένα χαρτάκι και γράψτε τις δικές σας ιδέες.

Ένα δέντρο… η αφορμή

Ομάδα σύνταξης:

Κρυσταλία Κιλάρογλου, Δανάη Ριζάκη