Όταν γίνεται πόλεμος, η χαρά μετατρέπεται σε λύπη και οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι. Όμως πάντα μια φλόγα ελπίδας υπάρχει για να δίνει κουράγιο και δύναμη σε όλους όσους υποφέρουν.
Η Saba Jallas, μια καλλιτέχνης από την Υεμένη, προσπάθησε να βρει τρόπους που θα την έκαναν να σκεφτεί αισιόδοξα. Με τις εικόνες της μας δείχνει ότι μέσα από εικόνες καταστροφής μπορούν να ξεπεταχτούν εικόνες ομορφιάς κι ελπίδας.
Η Γκουέρνικα είναι ένα έργο που έχει πολύ μεγάλες διαστάσεις (3,54 x 7,82μ.). Περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το έργο όταν, στις 26 Απριλίου 1937, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 1.650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης με 32 τόνους εκρηκτικά.
πηγή: Βικιπαίδεια
Προβληματισμοί – σκέψεις
Ποια χρώματα βλέπουμε στην εικόνα;
Τι ακούμε;
Πώς ζωγραφίζει ο Πικάσο τα πρόσωπα, τα ζώα και τα αντικείμενα του πίνακα;
Ποια γεγονότα περιγράφονται στον πίνακα;
Αριστερά της κορυφής του πίνακα υπάρχει μια τεράστια λάμπα ηλεκτρικού. Ποια ερμηνεία μπορούμε να δώσουμε;
Στην κορυφή του πίνακα βλέπουμε μια λάμπα πετρελαίου. Τι θέλει να μας δείξει;
Γιατί ο πίνακας αυτός έγινε διάσημος;
Μπορούμε να δούμε την ανάλυση του έργου σε μια διαδραστική παρουσίαση
αν πατήσουμε εδώ
Μπορούμε να κάνουμε κλικ σε κουτάκια με νούμερα που είναι πολλαπλάσια του δύο (2). Αυτά θα χρωματίζονται και μια λέξη θα σχηματιστεί.
Μπορούμε να παίξουμε κάνοντας κλικ εδώ
Η ειρήνη δεν είναι φυσική κατάσταση
[Oικοδομείται παντού και κάθε στιγμή]
Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, οι άνθρωποι που είναι κάτω από 50 χρόνων δε γνώρισαν τον πόλεμο στον τόπο τους. Από την ώρα που γεννήθηκαν, κάθε πρωί, όταν ξυπνάνε, είναι ειρήνη. Τους φαίνεται φυσικό να ζουν μέσα στην ειρήνη. […]
Για να διατηρείται η ειρήνη, είναι σπουδαίο να ξέρουμε πως η ειρήνη δεν είναι κάτι εντελώς φυσικό. Όμως, οι άνθρωποι αυτό το θυμούνται δύσκολα. Μπαίνοντας κάποιος σ” ένα κατάστημα λέει «καλημέρα», δε βροντάει την πόρτα όταν έρχεται ένας άλλος από πίσω του και όταν τον εξυπηρετήσουν, λέει «ευχαριστώ». Είναι ένας ευγενικός κύριος. Αυτή η συμπεριφορά είναι έμφυτη; Όχι. Όταν ήτανε παιδί, δεν ήτανε ευγενικός από φυσικού του. Τους κανόνες της ευγένειας τους έμαθε. […]
Με την ειρήνη συμβαίνει το ίδιο. Είναι θέμα ανατροφής. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες, να μάθουμε ν΄ ακολουθούμε το νόμο, να μάθουμε να μη χρησιμοποιούμε τη φυσική μας δύναμη. Οι άνθρωποι διαπιστώνουν μονάχα αργότερα πως έτσι είναι καλύτερα, γιατί, όσο έχουν ειρήνη, ζούνε πιο ευχάριστα παρά αν κάνανε πόλεμο. […]
Πολλοί άνθρωποι ξέρουν ότι η ειρήνη δεν αποκαθίσταται μια και καλή και για πάντα. Γι” αυτό σκέφτονται όλα όσα πρέπει να γίνουν για να στεριώσει και να μην ξαναγυρίσει ο πόλεμος. Η ειρήνη μπορεί να οικοδομείται παντού και σε κάθε στιγμή. Όταν μελετούμε την ιστορία του κόσμου, όταν συζητάμε μ΄ αυτούς που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις, όταν αντιδρούμε μπροστά στις αδικίες, χτίζουμε την ειρήνη.
Στο σχολείο οι μεγάλοι μαθητές βασανίζουν τους μικρούς, τα πρωτάκια. Ένας μαθητής πηγαίνει στο διευθυντή και του ζητάει να σταματήσει αυτή την κατάσταση: Ο μαθητής αυτός, που δεν αδιαφορεί για ό,τι γίνεται γύρω του, που αντιδρά και προσπαθεί να δώσει τέλος στα βάσανα των μικρών, δουλεύει για την ειρήνη. Ο διευθυντής βρίσκει αυτούς που δέρνουν τους μικρούς, τους τιμωρεί και τους εξηγεί γιατί τους τιμωρεί: Κι αυτός δουλεύει για την ειρήνη.
Σε μια εφημερίδα δημοσιεύεται ένα άρθρο που προτείνει ν” απαγορευτεί η είσοδος στους κινηματογράφους σ΄ αυτούς που είναι ξένοι. Χιλιάδες άνθρωποι αντιδρούν και γράφουν άρθρα για να εξηγήσουν ότι δε συμφωνούν μ” αυτή την πρόταση: Αυτοί βοηθούν να επικρατεί ειρήνη. [...]
Στα σχολεία οι καθηγητές διδάσκουν την ιστορία. Προσπαθούν, μαζί με τους μαθητές, να καταλάβουν γιατί ξεσπάνε πόλεμοι. Μα και όλος ο κόσμος αναρωτιέται: Τι πρέπει να κάνουν για να μην επαναληφθεί; Έτσι οικοδομούν την ειρήνη.
Περ. «Ερευνητές», εφημ. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2003
Δραστηριότητα με τη λέξη «Ειρήνη» την οποία μπορεί κάποιος να δει πώς γράφεται και να την ακούσει σε διάφορες γλώσσες.
κλικ εδώ
Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές
Πάνος Χριστοδούλου
εικονογράφηση: Άννα Μαρία Παπαδημητρίου
Στο σχολείο του Άλκη ήρθε ένας καινούριος μαθητής που δεν κατάγεται από την Ελλάδα. Λέγεται Ναβίντ και έφτασε εδώ με τη μητέρα του, έπειτα από ένα μεγάλο και επικίνδυνο ταξίδι.
Τι ήρθε όμως να κάνει στην Ελλάδα και πού βρίσκεται ο μπαμπάς του; Σίγουρα δεν ήρθε για διακοπές, γιατί, αν ήταν έτσι,δε θα γραφόταν στο σχολείο, θα πήγαινε στα νησιά. Άλλωστε, δεν έχουν σχολεία στη χώρα του; Δεν έχουν ίντερνετ, παγωτά, τηλεόραση, μπάλα; Μέσα από τις σχολικές του εκθέσεις ο Άλκης θα προσπαθήσει να βρει απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα και θα ανακαλύψει ότι η χώρα του φίλου του, του Ναβίντ,έχει όλα τα παραπάνω, αλλά και πολλά διαφορετικά από την Ελλάδα.
Διαβάζουμε από το μικρό αναγνώστη αν πατήσουμε εδώ
Παιχνίδι κλικ: εδώ
«Το τραγούδι της ειρήνης» του Γιάννη Μαρκόπουλου
Στίχοι:
Ειρήνη, τα παιδιά σε αγαπούν
οι μεγάλοι σε λατρεύουν, ειρήνη.
Σαν θεός αληθινός πάντα
στέλνεις την αγάπη ειρήνη,
του πολέμου το θεριό
το χτυπάς και το σκοτώνεις, ειρήνη.
Ειρήνη, θέλουμε ειρήνη!