Από την Αναστασία Σπινθάκη και την Ελεάννα Παπαδάκη, μαθήτριες του Α5
Lockdown ξανά…!! Η πανδημία του κορονοϊού εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Κίνα τον Δεκέμβριο του 2019 και άμεσα μεταδίδεται ανάμεσα στους ανθρώπους όταν έρχονται σε επαφή. Τα συμπτώματα άγνωστα και οι επιπλοκές πολλές! Ο χρόνος παραμονής στο σπίτι ατελείωτος! Τα καταστήματα και οι υπηρεσίες κατεβάζουν ρολά! Οι μετακινήσεις περιορίζονται και μόνο το μήνυμα στο απρόσωπο 13033 μας βγάζει από το σπίτι!
Παρόλα αυτά, οι μεταδοτικές ασθένειες απειλούν την ανθρωπότητα από τότε που άρχισαν να οργανώνονται οι πρώτες κοινότητες. Όπως ο Μαύρος Θάνατος, η χολέρα, η λέπρα αλλά και πολλές ακόμα πανδημίες που περιόρισαν την ελευθερία μας, έτσι και τώρα η πανδημία του κορονοϊού πλήττει την ανθρωπότητα τα τελευταία τρία χρόνια. Με τον ίδιο τρόπο που εκείνες οι πανδημίες άλλαξαν την κανονικότητα σε μια μέρα, έτσι και ο κορονοϊός θα επιφέρει μακροπρόθεσμα κοινωνικές αλλαγές μόνιμου χαρακτήρα. Η χρήση μάσκας, αντισηπτικού, ο περιορισμός σωματικής επαφής με αγαπημένα μας άτομα είναι συνέπειες του κορονοϊού που πλέον δύσκολα θα κοπούν, αφού έχουν γίνει συνήθεια.
Βέβαια, στη σύγχρονη εποχή όπου η χρήση των social media έχει γίνει τρόπος ζωής, η επικοινωνία μεταξύ μας γίνεται ταχύτερη σε σχέση με παλαιότερα που δεν υπήρχαν τόσοι τρόποι επαφής και κοινωνικών σχέσεων. Ωστόσο, οι άνθρωποι στις πόλεις δυσκολεύτηκαν αρκετά με όλη αυτή την κατάσταση. Κάποιοι ήθελαν πολύ να τελειώσει η καραντίνα και να επιστρέψουν στην παλιά τους κανονικότητα, στη δουλειά τους, στις κοινωνικές τους σχέσεις, χωρίς περιορισμούς. Η απαισιοδοξία όμως και η απώλεια του παλιού τρόπου ζωής τους νίκησε και όλοι αντιλήφθηκαν ότι θα πρέπει να μάθουν να ζουν με άλλες συνθήκες. Και άδικο δεν είχαν! Ποτέ, κανείς μας δεν είχε προβλέψει μια τέτοια είδηση. Οι 4 εποχές του χρόνου άλλαξαν ονομασία: Φθινόπωρο, lockdown, lockdown, καλοκαίρι και πάλι από την αρχή! Τίποτα δεν είναι ίδιο, ο κορονοϊός έχει ορίσει τους δικούς του κανόνες και εμείς αναγκαστικά τους υπακούμε.
Όλοι κάποια στιγμή έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να σκέφτεται πόσα έχουν αλλάξει στην ζωή μας το τελευταίο διάστημα, και αν κάποια στιγμή όλα γίνουν όπως παλιά. Ξαφνικά ήρθε κάτι άγνωστο, ένας ιός, μία πανδημία, αυτό που άλλαξε ριζικά την ζωή μας και μας οδήγησε στο σημείο που είμαστε σήμερα. Όλα ξεκίνησαν όταν ανακοινώθηκε ότι για δύο εβδομάδες τα σχολεία θα μείνουν κλειστά, θυμόμαστε όλοι να πανηγυρίζουμε στην αρχή, μέχρι που αυτή η χαρά έγινε λύπη και αγανάκτηση οι 15 μέρες έγιναν 3 μήνες, κανείς μας ποτέ δεν είχε μείνει τόσο καιρό μακριά από τον κόσμο, το σχολείο, τους φίλους, τους αγαπημένους του, από όλα εκείνα που έκαναν την ζωή μας ενδιαφέρουσα, ζωντανή και περιπετειώδη . Κύριες αρετές ήταν η υπομονή και η ελπίδα. Η μακρόχρονη απομάκρυνσή μας από τον σχολικό χώρο έφερε μεγάλες αλλαγές στην διδασκαλία, όλοι υιοθέτησαν τον όρο ‘εξ αποστάσεως’ και ‘εν μέσω διαδικτύου’, τίποτα δεν ήταν γνώριμο, όλα ήταν καινούρια και χαώδη. Το ίδιο επαναλήφθηκε και τον επόμενο χρόνο, αλλά τότε είχαμε μια κάποια εμπειρία, σήμερα απλά μέρα με την μέρα το συνηθίζουμε, είναι πλέον αποδεκτό ότι κάθε μέρα υπάρχει έστω ένα κρούσμα στο σχολείο.
Ο κορονοϊός ενίσχυσε το διαδίκτυο σε όλους τους τομείς, το έκανε νούμερο ένα στην λίστα των αναγκών μας. Σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να κλείσουν για ένα διάστημα, μέχρι που το διαδίκτυο έλαβε δράση, τα κέντρα εστίασης απέκτησαν ΄take away’, για τα μαγαζιά ενδυμάτων, υποδημάτων και για οποιαδήποτε αγορά αγαθών το ‘click στην ιστοσελίδα μας’ και ‘click in shop’ ή ‘click away’ ήταν η άμεση λύση. Τέλος τα ψώνια με τις φίλες, τέλος τα ξενύχτια, τέλος ο χορός και το τραγούδι, όλα έγιναν εικονικά. Η έξοδος μας ήταν αυτή για να πάμε στο super market – ο νέος τόπος κοινωνικής συναναστροφής, μαζί με τα φαρμακεία – μετά, πού θα στείλουμε μήνυμα για να δηλώσουμε ότι θα βρισκόμαστε εκτός σπιτιού. Πλέον, δίπλα από το μπουκαλάκι νερό στην τσάντα μας βρίσκεται και ένα πακετάκι μάσκες προστασίας που συνοδεύονται από αντισηπτικό με μυρωδιά φράουλα. Κρατάμε αποστάσεις, αποφεύγουμε τις χειραψίες και δεν πάμε εκεί που έχει πολύ κόσμο! Το άγχος επικρατεί, το τηλέφωνο χτυπάει, είναι η κολλητή, βγήκε θετική, ωχ όλη μέρα ήμασταν μαζί, πάμε για σελφ! Δεν κάνουμε σχέδια, όλα αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή, προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα .
Ο τομέας υγείας έχει τεράστια άνοδο, η τεχνολογία έχει προχωρήσει με ραγδαίους ρυθμούς, οι ικανότητες των επιστημόνων μπορούν να σε εκπλήξουν. Νέο εμβόλιο που ήρθε για να μας προστατεύσει και ίσως να οδηγήσει στο τέλος, διαγνωστικά τεστ μέσα σε λίγα λεπτά, φάρμακα και αναμορφωμένες μονάδες νοσηλείας, είναι ένα παγκόσμιο γεγονός που μέρα με την μέρα αλλάζει μορφές και εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να αποδεχτούμε όλες αυτές τις αλλαγές και να βοηθήσουμε για το καλύτερο .
Η πανδημία έχει κάνει αισθητή την παρουσία της και στον τομέα της οικονομίας, κυρίως στον ιδιωτικό χώρο ο κορονοϊός έχει επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις .Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την δουλειά τους ή ακόμα έχουν αναγκαστεί να κλείσουν την επιχείρηση τους, καθώς η φτωχή ανταπόκριση του κόσμου και η περιορισμένη ή «υπό όρους» κυκλοφορία δεν αποφέρουν κέρδος και αυξάνουν το κόστος λειτουργίας τους. Οι τιμές στα προϊόντα αλλάζουν συνέχεια, χωρίς έλεγχο, οι αναπροσαρμογές στη ζήτησή τους μας εκπλήσσει καθημερινά, τελικά το οινόπνευμα και τα απολυμαντικά είναι μικροί θησαυροί! Αλλαγές όμως και στον χρόνο ή τον τρόπο εργασίας: μερική απασχόληση, τηλεργασία, εργασία εκ περιτροπής, μετακινήσεις σε πόστα, όλα απρόβλεπτα, ίσως και ανεξέλεγκτα!
Τέλος, η πιο βασική αλλαγή που αντικρίζουμε καθημερινά είμαστε εμείς οι ίδιοι και η εικόνα μιας καθημερινής μέρας. Όλα αυτά τα μέτρα έχουν οδηγήσει στην αποξένωση των ανθρώπων και κυρίως στην άμυνα που έχουμε αποκτήσει, στην συνεχή ανάγκη να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε και τους γύρω μας. Φοράμε μάσκες προστασίας παντού και πάντα και νιώθουμε ανασφάλεια χωρίς αυτήν, φαίνεται στα μάτια μας ότι δεν θέλουμε να διακινδυνεύσουμε την υγεία μας, είμαστε απόμακροι, με ενδοιασμούς, καχύποπτοι. Έχουμε προσαρμοστεί; Ναι, αλλά ο φόβος υπάρχει μέσα μας ως συνήθεια και πολλές φορές δεν το καταλαβαίνουμε ούτε οι ίδιοι.
